Γράφει ο Φώτης Πατραμάνης (Β4)
Η παρούσα έρευνα πραγματοποιήθηκε κατά το σχολικό έτος 2022-2023. Οι εκπαιδευτικοί του σχολείου κλήθηκαν να απαντήσουν σε ερωτήσεις που αφορούσαν την αντίληψή τους για το έργο τους και τις απόψεις τους για το τωρινό εκπαιδευτικό σύστημα, να καταθέσουν προτάσεις για βελτιώσεις, καθώς και να προβληματιστούν για τη σχέση μαθητών – δασκάλων.
Μέσα από τις συνεντεύξεις που πήραμε, συμπεράναμε τα εξής:
Το σημαντικό έργο ενός εκπαιδευτικού είναι να καταφέρει να κατανοήσουν οι μαθητές του την αξία της γνώσης και να προσπαθήσουν για το καλύτερο. Για να το πετύχει αυτό, όμως, πρέπει πρώτα να κερδίσει την αγάπη και την εμπιστοσύνη των παιδιών. Οι εκπαιδευτικοί σήμερα αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες στο έργο τους. Δυσκολεύονται, για παράδειγμα να συντονίσουν όλα τα παιδιά σε μια κοινή προσπάθεια. Η ανομοιογένεια σε μαθησιακό επίπεδο και οι ανεπαρκείς γνώσεις που μπορεί να έχουν τα παιδιά από το δημοτικό αποτελούν πρόσθετα εμπόδια. Επίσης, ένα άλλο πρόβλημα είναι οι πολυπληθείς τάξεις και η πίεση που δέχονται για «να βγάλουν» την απαιτούμενη ύλη.
Το εκπαιδευτικό σύστημα που εφαρμόζεται σήμερα στη χώρα μας, κατά τη γνώμη των εκπαιδευτικών, δεν είναι σωστό. Οι περισσότεροι θεωρούν ότι, ενώ οι ανάγκες και οι προτεραιότητες των ανθρώπων έχουν αλλάξει, το τρέχον εκπαιδευτικό σύστημα περιορίζει την κρίση των μαθητών και τους ωθεί στη βαθμοθηρία, χωρίς ο βαθμός να αντιστοιχεί πάντα σε μια ουσιαστική κατανόηση του μαθήματος. Πολλοί εκπαιδευτικοί υποστηρίζουν ότι θα έπρεπε να αλλάξει η αξιολόγηση σε περιγραφική και οι εξετάσεις και τα διαγωνίσματα να αντικατασταθούν από ερευνητικές και δημιουργικές εργασίες. Με βάση αυτά, το εκπαιδευτικό μας σύστημα διαφέρει κατά πολύ από τα εκπαιδευτικά συστήματα που εφαρμόζονται σε προηγμένες χώρες του κόσμου.
Ένα ακόμη μειονέκτημα είναι η χαμηλή χρηματοδότηση της παιδείας, οι χαμηλοί μισθοί των καθηγητών, οι ανύπαρκτες υποδομές ακόμα σε πολλά σχολεία και η αδιαφορία της πολιτείας. Επίσης, ένα σημαντικό μειονέκτημα είναι ότι δεν υπάρχουν μόνιμοι ψυχολόγοι σε όλα τα σχολεία. Θα πρέπει οι σχολικές μονάδες να γίνουν πιο σύγχρονες, π.χ. να εφοδιαστούν με περισσότερα εργαστήρια τεχνολογίας. Εν τέλει, για να μην μισούν τα παιδιά το σχολείο, πρέπει να γίνουν ριζικές αλλαγές.
Τέλος, συμπεραίνεται ότι οι σχέσεις μαθητών – εκπαιδευτικών είναι πολύ διαφορετικές σε σχέση με το παρελθόν. Σήμερα υπάρχει μια τάση αμφισβήτησης του σχολείου, καθώς το διαδίκτυο παρέχει ποικιλία γνώσεων στα παιδιά, κεντρίζοντας το ενδιαφέρον τους. Αυτό καθιστά δύσκολο το καθήκον του εκπαιδευτικού να μεταδώσει τις γνώσεις του στα παιδιά. Οι μαθητές δεν δέχονται πλέον την αυθεντία του δασκάλου, αλλά είναι αυστηροί κριτές τόσο των γνώσεών του όσο και των παιδαγωγικών μεθόδων που χρησιμοποιεί. Επίσης, υπάρχει και μια τάση οικειότητας απέναντι στους καθηγητές, που πολλές φορές ξεπερνάει τα όρια του σεβασμού, κάτι που παρατηρείται κυρίως στις μεγαλύτερες τάξεις. Ωστόσο, η συμπεριφορά των μαθητών εξαρτάται από το οικογενειακό περιβάλλον αλλά και από τον τρόπο που συμπεριφέρονται και οι ίδιοι οι καθηγητές στα παιδιά.
