Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ
Πάντα υπήρχε στο σαλόνι της γιαγιάς μου μια σπασμένη εικόνα, η οποία απεικόνιζε τα «Εισόδια της Θεοτόκου», όμως ήμουν πολύ μικρός και δεν μπορούσα να καταλάβω τον λόγο που είναι κομμένη στην μέση. Όταν πια δεν άντεξα άλλο, την ρώτησα γιατί είναι σπασμένη. Τότε έμαθα πως η εικόνα αυτή άνηκε σε μια συγγενή της, που έμενε στην Μικρά Ασία:
«Όλα κυλούσαν ήρεμα στην Σμύρνη. Τα παιδιά παίζανε ανέμελα στις αυλές βόλους και πολλά ακόμα παιχνίδια. Οι άντρες συζητούσαν μεταξύ τους. Οι γυναίκες ράβανε ή πλένανε ρούχα και άλλες μαγείρευαν, ανάμεσα τους και η Άννα καθάριζε φασόλια ρίχνοντας που και που καμιά ματιά στα παιδιά της. Ήταν μια φυσιολογική ημέρα. Μέσα, όμως, σε λίγα λεπτά, η ατμόσφαιρα άλλαξε. Από παντού δέχτηκαν επιθέσεις, οι επιτιθέμενοι λεηλατούσαν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους.
Ακουγόντουσαν παντού φωνές, κλάματα. «Οι Τούρκοι επιτέθηκαν», έλεγαν κάποιοι, «Τρέξτε να σωθείτε», φώναζαν άλλοι. Οι κάτοικοι δεν μπόρεσαν να πάρουν πολλά πράγματα μαζί τους πριν φύγουν. Η Άννα άφησε αμέσως τις ασχολίες της. Πήρε τα παιδιά της και φώναξε τον άντρα της. Δεν προλάβαινε να σώσει πολλά πράγματα, αλλά ήξερε τί θα έπαιρνε μαζί της, την εικόνα που είχε στο σαλόνι της, η οποία απεικόνιζε τα Εισόδια της Θεοτόκου. Έπειτα, όμως, σκέφτηκε ότι θα τους έλεγχαν. Έτσι την έκοψε στην μέση, ώστε να χωρέσει πιο εύκολα μέσα σε κάποιο σακί. Το ένα μισό το πήρε αυτή και το άλλο η αδελφή της. Τότε άρχισαν να τρέχουν προς την θάλασσα. Γύρω τους παιδιά, αλλά και μεγαλύτερης ηλικίας, έπεφταν νεκροί. Όταν έφτασαν στο λιμάνι αποβιβάστηκαν μαζί με αγνώστους σε μια μικρή βάρκα. Αλλά η αδελφή της με το άλλο μισό της εικόνας είχε ανέβει σε διαφορετική.
Μετά από πολλές κακουχίες καταφέρανε και έφτασαν στην Αττική. Η ΄Αννα, όμως, δεν μπορούσε να βρει την αδελφή της. Κάθε μέρα ρωτούσε όποιον έβρισκε στον δρόμο, αλλά κανείς δεν μπορούσε να την βοηθήσει. Μετά από πολλές προσπάθειες απελπίστηκε και τελικά σταμάτησε το ψάξιμο, πιστεύοντας ότι η αδελφή της είχε πνιγεί στην διαδρομή προς την ξηρά. Έτσι, συνέχισε την ζωή της, αλλά χωρίς να την ξεχάσει ποτέ.
Κάποια στιγμή, μετά από πολύ καιρό, της χτύπησε την πόρτα κάποιος. Όταν την άνοιξε αντίκρισε μια γυναίκα μεγάλης ηλικίας, με φθαρμένα και τρύπια ρούχα από την αλμύρα της θάλασσας, η οποία, προς μεγάλη έκπληξη, κρατούσε το μισό μιας εικόνας. Ήταν η αδελφή της! Όλα αυτά τα χρόνια πάλευε μέσα στην θάλασσα και τελικά έφτασε στην Αττική. Αφού αγκαλιαστήκανε ένωσαν και πάλι. Από τότε η εικόνα άλλαζε χέρι, κληρονομικά.
Έτσι, η εικόνα έφτασε στη γιαγιά μου και στολίζει το σαλόνι. Τελικά, πίσω από μια μικρή εικόνα μπορεί να κρύβεται μια μεγάλη ιστορία. Έτσι, κάθε επόμενη γενιά της οικογένειάς μου θα συνοδεύεται από την μεγάλης ιστορικής και πνευματικής αξίας εικόνα αυτή.
Πανουργιάς Οδυσσέας Β΄2
Η ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΜΥΡΝΗ
Ήταν πρωί εκείνη την ημέρα που πήγα στην εκκλησία να ανάψω ένα κεράκι, να προσκυνήσω και να παρακαλέσω την Παναγία να σώσει την θεία μου, την αδελφή της μαμάς μου. Εισήχθη στο νοσοκομείο το προηγούμενο βράδυ με καρδιακή προσβολή και η ζωή της βρισκόταν σε κίνδυνο. Εκείνο λοιπόν το πρωί, όταν πήγα να προσκυνήσω την περίτεχνη εικόνα της Θεοτόκου, ένιωσα σαν να με κοιτάει στα μάτια, με ένα έντονο βλέμμα, λες και ήθελε να μου δώσει ένα μήνυμα να μην ανησυχώ, σαν να μου έλεγε πως θα βοηθήσει την θεία μου. Ήταν ένα περίεργο συναίσθημα, μα το αγνόησα, καθώς θεώρησα ότι επειδή είχα μείνει ξύπνια από την αγωνία όλο το βράδυ, είχα κάποια παραίσθηση.
Βγαίνοντας, όμως, από τον ναό, μπήκα στο αυτοκίνητό μου και κατευθύνθηκα προς το σπίτι μου, με σκοπό να κλείσω τα μάτια μου για λίγη ώρα, έως ότου να ξαναφύγω για το νοσοκομείο. Στον δρόμο λοιπόν, ζαλίστηκα και το τιμόνι έφυγε από τα χέρια μου. Χωρίς να το καταλάβω βρέθηκα πάνω σε έναν τοίχο και το αυτοκίνητο, στην μπροστινή του όψη, διαλύθηκε! Εγώ, παρόλα αυτά, ήμουν άφθαρτη. Δεν είχα στο σώμα μου ούτε μια μικρή γρατζουνιά. Μέχρι να συνειδητοποιήσω το συμβάν, ένας τραυματιοφορέας με κοιτούσε με απορία. Μπροστά στο αυτοκίνητο, είχε μαζευτεί πολύς κόσμος, που ήταν σε πανικό και προσπαθούσαν να βοηθήσουν την δράση της πυροσβεστικής στο να με απεγκλωβίσει. Μετά από μια ώρα, κατάφεραν να με βγάλουν έξω από το όχημα, μισολιπόθυμη. Οι τραυματιοφορείς με μετέφεραν στο νοσοκομείο μέσα σε λίγα λεπτά. Οι ιατροί έλεγξαν όλες μου τις ζωτικές ενδείξεις και μου έκαναν εξετάσεις, με σκοπό να διαπιστώσουν εάν είχα εσωτερική αιμορραγία. Όμως, προς έκπληξη όλων, ήμουν υγιής. Φυσικά, με νοσήλευσαν για ένα ολόκληρο βράδυ, για να παρακολουθήσουν την κατάστασή μου.
Το επόμενο πρωί, πήρα εξιτήριο από το νοσοκομείο και αποφάσισα, να ξαναπάω στην εκκλησία, καθώς ανακάλεσα στην μνήμη μου, την περίεργη αίσθηση που είχα σχετικά με την εικόνα της Παναγίας. Μόλις την κοίταξα, ένιωσα ένα χάδι στον δεξί μου ώμο, και Εκείνη, αυτή την φορά, με κοίταξε ακόμη πιο έντονα. Ήμουν πεπεισμένη πλέον, πως πρόκειται για κάτι παραπάνω από μια απλή αίσθηση. Κάτι πραγματικά αλλόκοτο συνέβαινε με την συγκεκριμένη εικόνα! Έτσι, πήρα την πρωτοβουλία να ρωτήσω την νεωκόρο του ναού για αυτήν την εικόνα, αφού πρώτα της εξήγησα τί ένιωσα. Εκείνη μου είπε πως αυτή η εικόνα προήλθε από την Μικρά Ασία, και πως φυλάσσεται στον ναό, αφού θεωρείται θαυματουργή. Εμφανώς σαστισμένη, ζήτησα από την νεωκόρο να μου πει περισσότερες πληροφορίες για την ιστορία αυτής της εικόνας. Εκείνη μου εξήγησε: «Η εικόνα αυτή, ήταν δημιούργημα ενός σπουδαίου αγιογράφου, ο οποίος πέθανε κατά την διάρκεια των θηριωδιών που συνέβησαν στη Μικρά Ασία. Αφού μαρτύρησε, καθώς πρόβαλε αντίσταση κατά των εχθρών, είπε στην κόρη του, ως τελευταία επιθυμία, η εικόνα αυτή, η οποία δημιουργήθηκε με αγάπη και μεράκι από τον ίδιο, να μεταφερθεί σε ένα μέρος μακριά από την Σμύρνη, όπου θα ήταν ασφαλής. Έτσι η κόρη του, ορκίστηκε στην μνήμη του πως η τελευταία επιθυμία του θα πραγματοποιηθεί πάση θυσία.
Έτσι, την ίδια μέρα μπήκε σε μια βάρκα στο λιμάνι της Σμύρνης και έφυγε προς άγνωστο προορισμό, βλέποντας την πόλη της να καίγεται και άλλους ανθρώπους να σφάζονται εν ψυχρώ. Έβλεπε ένα χάος, ένα αγνώριστο τοπίο. Δεν μπόρεσε να κοιτάει άλλο και έκλεισε τα μάτια. Αποκοιμήθηκε, καθώς ήταν κουρασμένη από τις κακουχίες, μα μόλις ξύπνησε βρέθηκε στην βάρκα ενός άνδρα που πήγαινε για ψάρεμα. Της είπε πως ήθελε να την σώσει, αφού φοβόταν ότι εάν συνέχιζε να κοιμάται στην βάρκα, θα πνιγόταν εάν έπεφτε στο νερό. Η μικρή, του εξήγησε τί συνέβη στη Σμύρνη και του ζήτησε να την βοηθήσει να φυλάξει σε κάποιο μέρος την εικόνα. Ο άνδρας αυτός έφερε την εικόνα στον ναό μας. Είναι ο ιερέας της εκκλησίας αυτής και την φροντίζει, την προσκυνάει και προσεύχεται σε αυτήν κάθε μέρα μετά από πολλά χρόνια». Ακόμη μου είπε, πως η εικόνα αυτή έχει βοηθήσει και άλλους πιστούς σε θέματα υγείας, όταν ζήτησαν την βοήθειά της. Όμως, πριν καν τελειώσει την πρόταση, χτύπησε το τηλέφωνό μου. Ήταν η μαμά μου! Ήθελε να μου πει συγκινημένη, πως η αδελφή της, η αγαπημένη μου θεία, διέφυγε τον κίνδυνο, και θα λάβει το εξιτήριό της το απόγευμα. Μόλις το άκουσα αυτό, δεν αντέδρασα. Το τηλέφωνο μου έπεσε από τα χέρια. Έτρεξα αμέσως στην εικόνα και την φίλησα. Δεν πίστευα στα θαύματα μέχρι αυτό το τηλεφώνημα. Ήταν μια μέρα που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου.
Ελένη Παππά Β΄3
Οι εργασίες εκπονήθηκαν στο μάθημα των Θρησκευτικών με διδάσκουσα την Αναστασία Βαβάση.
