Οι Τρεις Ιεράρχες είναι οι προστάτες των γραμμάτων αλλά και σημαντικές θεολογικές μορφές της εκκλησίας μας. Επί αυτοκρατορίας Αλεξίου Κομνηνού ξέσπασε μεγάλη έριδα στο λαό για το ποιος από τους τρεις ήταν ο σπουδαιότερος. Ο λαός μάλιστα είχε χωριστεί σε τρία στρατόπεδα, τους Βασιλείτες, Γρηγορίτες και Ιωαννίτες.
Οι τρεις Άγιοι εμφανίστηκαν στον ύπνο του επισκόπου Ευχαίτων Ιωάννη και του είπαν ότι δεν υπάρχει καμία αντιδικία μεταξύ τους και του έδωσαν εντολή να ενεργήσει, ώστε να σταματήσει η φιλονικία. Ο επίσκοπος Ευχαίτων αποφάσισε να ορίσει κοινό εορτασμό της μνήμης των Αγίων και με αυτόν τον τρόπο έληξε η φιλονικία.
Ο Μέγας Βασίλειος, πρώτος αφιέρωσε στους νέους της εποχής του το αξεπέραστο συμβουλευτικό σύγγραμμα: «Προς τους νέους, όπως αν εξ΄ ελληνικών ωφελοίντο λόγων». Ακολούθησε ο Γρηγόριος, ο οποίος στον επιτάφιο του για τον φίλο του το Μ. Βασίλειο διδάσκει τους νέους «γιατί η παιδεία είναι το πρώτιστο αγαθό». Τέλος, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος διδάσκει τους γονείς και παιδαγωγούς της εποχής του για το «πώς δει ανατρέφειν τα τέκνα».Οι Τρεις Ιεράρχες θέλοντας να κατευθύνουν τόσο τους εκπαιδευτικούς στο έργο τους όσο και τους ίδιους τους μαθητές τόνισαν ότι οι μαθητές έχουν ανάγκη από τους προσανατολισμούς και τις αξίες, που θα τους μεταδώσουν οι δάσκαλοί τους προκειμένου να διαμορφώσουν την προσωπική τους ταυτότητα.
Για να γίνει όμως αυτό, δηλαδή να αποτελέσει ο δάσκαλος σύμβουλο για το παιδί και τον έφηβο, θα πρέπει πρώτα να φροντίσει να δημιουργήσει μια θετική ατμόσφαιρα σύμπνοιας και συμπάθειας μέσα στην ομάδα της τάξης. Το θετικό κλίμα θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μια γνήσια σχέση με όλους τους μαθητές. Η σύμπνοια, η συμπάθεια και η γνησιότητα, βασικές αρχές για τη συμβουλευτική σχέση, υπογραμμίζονται σε επιστολή του Αγίου Γρηγορίου του Ναζιανζηνού.
Στο ίδιο μήκος κύματος ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος διακηρύσσει: «Τίποτα δεν βοηθάει περισσότερο τη διδασκαλία όσο η αμοιβαία αγάπη μεταξύ του εκπαιδευτικού και του μαθητή». Χρειάζεται, όπως μας λένε οι Τρεις Ιεράρχες, να αναπτύσσουν οι παιδαγωγοί προσωπική σχέση με τους μαθητές τους, για να μπορούν να αγγίξουν την καρδιά και το μυαλό τους.
Η ημέρα αυτή έχει καθιερωθεί επίσημα με απόφαση της συγκλήτου του Πανεπιστημίου Αθηνών και του ελληνικού κράτους, από τον προηγούμενο αιώνα, ως η ημέρα εορτής των ελληνικών γραμμάτων. Πανηγυρικά όλα τα ελληνικά σχολεία συμμετέχουν στον εορτασμό αυτό με συμμετοχή στη θεία Λειτουργία, και πολλές εκδηλώσεις γίνονται σε όλα τα ανώτατα πνευματικά ιδρύματα της χώρας.
Συντάκτρια: Κυρτσούδη Ελένη
