Άννα Ανδρεόγλου
Είμαι ένας λύκος. Το είδος μου είναι υπό εξαφάνιση εξαιτίας των ανθρώπων. Οι κυνηγοί μάς σκοτώνουν με το που μας βλέπουν. Αν καταφέρεις να ξεφύγεις είσαι πολύ τυχερός! Αν τραυματιστείς, είτε θα πεθάνεις είτε θα δυσκολευτείς πολύ να επιβιώσεις. Οι άνθρωποι σκοτώνουν όλα τα ζώα του δάσους με αποτέλεσμα να πεθαίνουμε και εμείς οι λύκοι από την πείνα. Αν οι άνθρωποι δεν σταματήσουν να μας σκοτώνουν σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχει ούτε ένας από μας.
Νεφέλη Ζαρκαντζά
Είμαι ένας σκίουρος και ζω, προς το παρόν, στο δάσος δίπλα στον περιφερειακό. Βρίσκομαι εδώ για να κάνω τα παράπονά μου και αφού κανείς δεν με ακούει αποφάσισα να τα γράψω! Τα τελευταία χρόνια της ζωής μου περνάω ένα μαρτύριο. Πιστέψτε με, δεν είναι ζωή αυτή! Σχεδόν δύο φορές το χρόνο αλλάζω σπίτι αναγκαστικά, διότι ο άνθρωπος μού το καταστρέφει. Μια κατά λάθος, μια για να χτίσει στο καμένο δάσος ή για να πάρει ξύλα. Αν και ζω στην καθαρή φύση όλο και πιο συχνά βρίσκω παντού σκουπίδια. Γυαλιά, πεταμένα φαγητά, τσιγάρα, πλαστικά. Αυτή η κατάσταση έχει κουράσει όλα τα ζώα του δάσους. Ο άνθρωπος δηλαδή είναι ανώτερος και κάνει ότι θέλει; Με ποιο δικαίωμα; Πρέπει να μπει ένα τέλος σε αυτή την κατάσταση. Είμαστε όλοι αγανακτισμένοι!
Κωνσταντίνος Βασιλειάδης
Είμαι μία από τις θαλάσσιες χελώνες του είδους καρέτα-καρέτα. Θεωρούμαι είδος υπό εξαφάνιση, ζω στη Μεσόγειο και ιδιαίτερα στον κόλπο του Λαγανά, στη Ζάκυνθο.
Η ζωή μου δεν είναι εύκολη. Ταξιδεύω πολύ και κινδυνεύω ακόμη πιο πολύ. Πολλές φορές μπλέκομαι στα δίχτυα των ψαράδων με αποτέλεσμα να τραυματιστώ ή να πεθάνω. Άλλες φορές τραυματίζομαι από ταχύπλοα σκάφη, που πλέουν κοντά στις παραλίες που πηγαίνω για να γεννήσω τα αυγά μου. Ιδιαίτερο πρόβλημα για μένα αποτελούν οι πλαστικές σακούλες που τις τρώω γιατί τις μπερδεύω με τις μέδουσες, που είναι ο αγαπημένος μου μεζές. Η ανθρώπινη παρουσία στις παραλίες με τρομάζει πολύ. Οι ομπρέλες και οι ξαπλώστρες, καθώς και τα φώτα που λάμπουν εκεί από τα ξενοδοχεία με αποπροσανατολίζουν, όταν βγαίνω να γεννήσω τα αυγά μου και δυσκολεύουν τους νεοσσούς μου, που προσπαθούν να φτάσουν στη θάλασσα.
Ευτυχώς στην Ελλάδα υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που με αγαπούν και έχουν δημιουργήσει οργανώσεις για να ενημερώνουν τον κόσμο για τους κινδύνους που διατρέχω και να με βοηθάνε.
Αντώνης Βσασάρας
Είμαι η χελώνα καρέτα-καρέτα. Τόσα χρόνια επιβαρύνετε τη ζωή μου, οπότε σήμερα, εδώ, θα σας τα πω έξω απ’ τα δόντια!
Αρχικά, η τουριστική πίεση το καλοκαίρι, όταν γεννάμε τα αυγά μας, είναι μια μεγάλη απειλή. Αυτό συμβαίνει επειδή πολλές φορές δεν βρίσκουμε ασφαλείς παραλίες και αναγκαζόμαστε να γεννήσουμε τα αυγά μας σε περιοχές με μεγάλους κινδύνους. Και αν ακόμη τα χελωνάκια μας καταφέρουν να γεννηθούν, διατρέχουν πάρα πολλούς κινδύνους. Ακολουθώντας το φως του φεγγαριού για να πάνε στη θάλασσα μπορεί να μπερδευτούν από τα φώτα των αυτοκινήτων και να πάνε στο δρόμο, όπου συνήθως πεθαίνουν. Για αυτό και ένα μόνο στα χίλια χελωνάκια ενηλικιώνεται.
Επίσης, το είδος μου κινδυνεύει πολύ από το τυχαίο ψάρεμα με τη χρήση διχτυών. Παγιδευόμαστε στα δίχτυα πολύ συχνά, με αποτέλεσμα να πεθάνουμε. Οι επιστήμονες λένε ότι 44.000 χελώνες πεθαίνουν το χρόνο από αυτήν την αιτία. Καταλαβαίνετε πως αυτός είναι ο κύριος λόγος μείωσης του πληθυσμού μας παγκοσμίως.
Η ρύπανση του θαλάσσιου περιβάλλοντος επηρεάζει σε πολύ μεγάλο βαθμό την ύπαρξή μας. Καθημερινά χελώνες μπλέκονται σε πεταμένα δίχτυα, σχοινιά ή πλαστικά, προκαλώντας τους σοβαρό τραυματισμό, ακόμα και θάνατο. Για παράδειγμα, αν έρθουμε σε επαφή με πλαστικά, όπως μπουκάλια και σακούλες, μπορεί να μπερδευτούμε νομίζοντας ότι είναι η τροφή μας και να τα καταπιούμε.
Ο άνθρωπος επιτέλους πρέπει να αρχίσει να σκέφτεται περισσότερο τα άλλα είδη στη φύση και να μην κάνει ό,τι θέλει μόνο για το δικό του συμφέρον.
Ιωσήφ Δερμετζίδης
Άνθρωποι, είμαι μια φάλαινα, ένα από τα είδη που απειλούνται με εξαφάνιση. Θα ήθελα να λάβετε κάποια μέτρα για να με προστατεύσετε, γιατί πραγματικά κινδυνεύω. Πρέπει να σταματήσετε να πετάτε πλαστικά στη θάλασσες, γιατί καθώς κυνηγώ τα καταπίνω και πεθαίνω βασανιστικά. Επίσης, πρέπει να σταματήσετε την εντατική αλιεία, γιατί σε λίγο θα εξαφανιστούμε και δεν θα υπάρχει πια ούτε μία φάλαινα. Τέλος, να συμπληρώσω πως λόγω της μόλυνσης και της κλιματικής αλλαγής έχουν χαθεί θαλάσσιοι βιότοποι και τα ψάρια που τρώω έχουν μειωθεί σημαντικά.
Είστε πράγματι τόσο σίγουροι πως χρειάζεστε οπωσδήποτε το λίπος και το κρέας μας; Αν μας βοηθήσετε ίσως να αυξηθεί σημαντικά ο αριθμός μας πάλι.
