Το απόσπασμα «Μανιτάρια στην Πόλη», του Ίταλο Καλβίνο που διδαχθήκαμε φέτος στο μάθημα της Λογοτεχνίας στάθηκε αφορμή να προβληματιστούμε για τα προβλήματα των ανθρώπων στις πόλεις. Οι κίνδυνοι από τη μόλυνση του περιβάλλοντος, η απομόνωση κι ο ανταγωνισμός στις ανθρώπινες σχέσεις, η ανάγκη των ανθρώπων να ζουν στη φύση και τα αρνητικά αποτελέσματα από την συγκέντρωση των ανθρώπων στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Το απόσπασμα που μελετήσαμε προέρχεται από το μυθιστόρημα Μαρκοβάλντο ή Oι εποχές στην πόλη, που εκδόθηκε το 1963 στο Τορίνο της Ιταλίας. Το βιβλίο αποτελείται από είκοσι ιστορίες με κοινό πρωταγωνιστή το Μαρκοβάλντο. Κάθε ιστορία ασχολείται με μια εποχή και έτσι σε κάθε εποχή αναλογούν πέντε ιστορίες.
Μερικές από τις ιστορίες της συλλογής διηγημάτων μπορείτε να ακούσετε ΕΔΩ
Ως άλλοι συγγραφείς οι μαθητές και οι μαθήτριες του Α1 και Α2 φαντάζονται διαφορετική την εξέλιξη της ιστορίας!
Νεφέλη Ζαρκαντζά, Άννα Μαρία Γκαμπαερίδου
[…]Ο Μαρκοβάλντο φώναξε τον κόσμο που περίμενε στη στάση και τους ρώτησε αν ήθελαν να φάνε φρέσκα μανιτάρια. Όλος ο κόσμος πήρε τις ομπρέλες του, δεν είχαν μαζί τους καλάθια και άρχισαν να μαζεύουν τα μανιτάρια. Ο Μαρκοβάλντο ξανασκέφτηκε την προηγούμενή του την πράξη και κατάλαβε πως είχε κάνει λάθος με αυτόν τον εγωισμό και την κακία που έδειξε. Εκτός των άλλων, έδινε και λάθος μηνύματα στα παιδιά του.
Κι έτσι συμφώνησε με τον κύριο που είχε προτείνει νωρίτερα να κάνουν ένα τραπέζι όλοι μαζί για να φάνε τα μανιτάρια που μάζεψαν και να περάσουν πολύ όμορφα.
Η μέρα πέρασε γρήγορα για όλους και το απόγευμα ήρθε. Όλοι ήταν χαρούμενοι και ενθουσιασμένοι και με όρεξη και ζωντάνια βοηθούσαν στις ετοιμασίες του φαγητού και το στήσιμο των τραπεζιών. Μια κυρία που βρισκόταν εκεί αποφάσισε να ελέγξει αν τα μανιτάρια κατάλληλα για φαγητό, διότι ήδη είχε τις αμφιβολίες της. Ανακάλυψε λοιπόν πως όχι μόνο δεν τρώγονται αλλά ήταν και δηλητηριασμένα κι επικίνδυνα.
Όταν αυτό έγινε γνωστό, όλοι ήταν στεναχωρημένοι και απογοητευμένοι, γιατί όλη η μέρα τους είχε καταστραφεί και όλη η χαρά τους πήγε χαμένη. Ο Μαρκοβάλντο όμως αποφάσισε να τους φτιάξει τη διάθεση. Έτσι, τους έπεισε να δώσουν όλοι από ένα μικρό ποσό και να αγοράσουν μανιτάρια και διάφορα άλλα υλικά, ώστε να πραγματοποιήσουν τη γιορτή τους. Ο Μαρκοβάλντο έσωσε την κατάσταση και ημέρα πήγε υπέροχα. Ήταν όλοι ευτυχισμένοι και απέφυγαν και τη δηλητηρίαση!
Ηλίας Γκελασβίλι
[…]Ο Μαρκοβάλντο με μεγάλη λαχτάρα βγήκε να μαζέψει μανιτάρια. Μάζεψε πράγματι πολλά και ενθουσιασμένος γύρισε στο σπίτι του. Η γυναίκα του τα μαγείρεψε και τα φάγανε με μεγάλη όρεξη. Μόνο ο γιος τους δεν ήταν στο τραπέζι, καθώς ήταν κουρασμένος και είχε αποκοιμηθεί πριν το φαγητό.
Σε λίγη ώρα ξύπνησε αλλά το θέαμα που αντίκρισε τον ξάφνιασε. Οι γονείς του και η αδερφή του βρισκόταν στο πάτωμα λιπόθυμοι. Το μικρό παιδί τα έχασε. Τους σκουντούσε προσπαθώντας να τους ξυπνήσει αλλά δεν τα κατάφερνε. Αυτοί δεν συνερχόταν. Τρομαγμένος έτρεξε στο γείτονα φωνάζοντας για βοήθεια. Ο γείτονας τον καθησύχασε και φώναξε το ασθενοφόρο. Σε λίγη ώρα ευτυχώς κατέφθασε το ασθενοφόρο και τους μετέφερε στο νοσοκομείο.
Οι γιατροί του κάνανε πλύση στομάχου και όλα τελείωσαν καλά. Αυτό που έγινε όμως τους έκανε να σκεφτούν πως δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένοι στην πόλη και ότι αυτό πρέπει να αλλάξει.
Μετά από λίγες μέρες που βγήκαν από το νοσοκομείο πήραν μια απόφαση. Έφυγαν πίσω στο χωριό για να ζήσουν μια καλύτερη ζωή μέσα στη φύση. Έμεναν σε ένα όμορφο σπίτι, περιτριγυρισμένοι από ευγενικούς και καλούς γείτονες και ήταν επιτέλους ευτυχισμένοι.
Κωνσταντίνος Βασιλειάδης
[…]Ο Μαρκοβάλντο όταν ανακάλυψε τα μανιτάρια ένιωσε μεγάλη χαρά και αποφάσισε να την μοιραστεί με τους υπόλοιπους κατοίκους της πόλης.
Όλοι μαζί λοιπόν συγκεντρώθηκαν στην πλατεία και χωρίστηκαν σε βάρδιες, ώστε να φροντίζουν τα μανιτάρια για να μεγαλώσουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
Πράγματι, σε λίγο καιρό τα μανιτάρια μεγάλωσαν και οι κάτοικοι αποφάσισαν να κάνουν μια μεγάλη γιορτή με χορό και τραγούδι. Μαγείρεψαν μανιτάρια με πολλούς διαφορετικούς τρόπους και νέες συνταγές. Πέρασαν τόσο ωραία όλοι μαζί εκείνη τη μέρα, που την επόμενη πήραν μια απόφαση. Λίγο έξω από την πόλη υπήρχε ένας άδειος εγκαταλελειμμένος χώρος κι έτσι σκέφτηκαν να τον μετατρέψουν σε έναν μεγάλο λαχανόκηπο για να καλλιεργούν κάθε εποχή τα φρούτα και τα λαχανικά της.
Η ανακάλυψη των μανιταριών, λοιπόν, έδωσε ένα μήνυμα ελπίδας κι αισιοδοξίας στους ανθρώπους της μεγαλούπολης: Η φύση, με τη βοήθεια των ανθρώπων, μπορεί να υπάρξει ακόμα και στις πιο μεγάλες πόλεις!
Ιωσήφ Δεμερτζίδης
[…] Οι άνθρωποι άρχισαν να μαζεύουν με ενθουσιασμό τα μανιτάρια, όταν ένας από αυτούς είπε θα ήταν ωραία να τρώγαν τα μανιτάρια που μαζέψανε όλοι μαζί. Με χαρά συμφώνησαν και οι άλλοι.
Τότε ο Μαρκοβάλντο είπε:
- Τι λέτε; Δεν έρχεστε όλοι μαζί στο σπίτι μου;
Οι περισσότεροι κάτοικοι βρήκαν την ιδέα του εξαιρετική. Μερικοί πάλι προτίμησαν να τα φάνε μόνοι τους. Οι περισσότεροι όμως, μαζί και ο Αμάντιζι, ακολούθησαν το Μαρκοβάλντο στο σπίτι του. Εκεί όλοι γνωρίστηκαν καλύτερα μεταξύ τους και ανακάλυψαν ότι είχαν πολλά κοινά. Η ιδέα των μανιταριών τους έδωσε την ελπίδα ότι το πράσινο στην πόλη μπορεί να ξανάρθει κι έτσι αποφάσισαν να ιδρύσουν έναν συνεταιρισμό που θα φύτευαν δέντρα και θα καλλιεργούσαν καρπούς μέσα στην πόλη. Έτσι κι έγινε.
Ο Μαρκοβάλντο ήταν πολύ χαρούμενος που έβλεπε σιγά σιγά την γκρίζα πόλη να ξαναζωντανεύει και τώρα πια γίναν αχώριστοι φίλοι με τον Αμάντιζι. Αποδείχτηκε, επίσης, πως όλοι οι άνθρωποι ήταν πιο ευτυχισμένοι με λίγο φύση στη ζωή τους!
Αντώνης Βασσάρας και Στέφανο Γκανελάρι
[…] Ο Μαρκοβάλντο μόλις μάζεψε αρκετά μανιτάρια κοντοστάθηκε μια στιγμή. Σκέφτηκε ότι θέλει να σταματήσει να είναι τσιγκούνης και να σκέφτεται μόνο τον εαυτό του και ότι θέλει να μοιραστεί τη χαρά του με τους άλλους. Βρήκε λοιπόν τον οδοκαθαριστή Αμάντιζι και συμφωνήσαν να κάνουν μια εκδήλωση με μπάρμπεκιου μανιταριών στην οποία θα συμμετέχουν όλοι οι κάτοικοι της γειτονιάς. Πράγματι, τύπωσαν διαφημιστικά ενημερωτικά χαρτιά για την εκδήλωση και τα κόλλησαν στην περιοχή τους.
Την επόμενη μέρα μαζεύτηκαν όλοι για να φάνε μαζί τα μανιτάρια ακούγοντας μουσική, πίνοντας και χορεύοντας.
Ο Μαρκοβάλντο κατάλαβε επιτέλους τη χαρά του να μοιράζεσαι!
Άννα Ανδρέογλου και Άννα Ιορδάνου
[…] Την επόμενη μέρα ο Μαρκοβάλντο ξύπνησε νωρίς και πήγε να μαζέψει τα μανιτάρια, που τόσο λαχταρούσε. Είχε πάθει εμμονή με τα μανιτάρια. Τα σκεφτόταν όλη μέρα, κάθε μέρα, στη δουλειά, όταν περπατούσε, όταν ξεκουραζόταν! Στεναχωριόταν γιατί δεν μπορούσε να προσφέρει την πολυτέλεια στα παιδιά του να φάνε ένα διαφορετικό γεύμα εκτός από σούπα. Επιπλέον, κατάλαβε πόσο πολύ του έλειπε το χωριό του. Και μες στην πόλη από τα λίγα πράγματα που του θύμιζαν τη φύση του τόπου του ήταν τα μανιτάρια.
Αποφάσισε λοιπόν να μιλήσει στην οικογένειά του και να τους εξηγήσει πώς νιώθει και ότι ήθελε να επιστρέψουν στο χωριό. Αυτοί έδειξαν κατανόηση αλλά του εξήγησαν ότι είναι δύσκολο για αυτούς να αλλάξουν τόπο κατοικίας. Τα παιδιά είχανε παρέες εκεί και δεν ήθελαν να πάνε σε άλλο σχολείο.
Μετά από πολύωρη συζήτηση, αφού προσπάθησε να τους πείσει ότι τα πράγματα θα ήταν καλύτερα στην επαρχία, τελικά τα κατάφερε. Αποφάσισαν να αφήσουν πίσω τους την πόλη και να μετακομίσουν κάπου κοντά στη φύση.
Ο Μαρκοβάλντο και η γυναίκα του άρχισαν να ψάχνουν δουλειά. Πράγματι, με το που βρήκαν δουλειά μετακόμισαν πίσω στο πατρικό σπίτι του Μαρκοβάλντο. Τα παιδιά έκαναν καινούριους φίλους και ο Μαρκοβάλντο ήταν πιο χαρούμενος και ευτυχισμένος με τη δουλειά του.
Σκέφτηκε πόσο τυχερός ήταν, που με αφορμή τα μανιτάρια που βρήκε στην πόλη, αποφάσισε να γυρίσει στο χωριό και να είναι όλοι πιο ευτυχισμένοι.
Ανθή Ηλιάδη, Αλεξάνδρα Αγγιούλη, ΚώσταςΓραφανάκης
[…] Όλοι χαρούμενοι μάζευαν μανιτάρια.
-Ωραία θα ήταν να τρώγαμε όλοι μαζί, είπε κάποιος.
- Ναι, γιατί όχι; Συμφώνησε κάποιος άλλος από το πλήθος.
- Μου ακούγεται φανταστική ιδέα. Εγώ θα αναλάβω να μαγειρέψω τα μανιτάρια. Εσείς μπορείτε να κάνετε ψωμιά, σούπες και άλλα ορεκτικά, φώναξε χαρούμενος ο Μαρκοβάλντο.
Πήγε λοιπόν στο σπίτι του και άρχισε να μαγειρεύει. Κάποια στιγμή τα παιδιά του άρχισαν να μαλώνουν μεταξύ τους. Ο Μαρκοβάλντο έτρεξε να δει τι γίνεται και άφησε το μάτι της κουζίνας ανοιχτό και μάλιστα σε δυνατή φωτιά. Στην προσπάθειά του να χωρίσει τα παιδιά που μαλώναν, τα μανιτάρια δυστυχώς κάηκαν!
Το βράδυ που μαζευτήκαν όλοι μαζί για να φάνε τα μανιτάρια, ο Μαρκοβάλντο τους ανακοίνωσε ότι δυστυχώς τα μανιτάρια κάηκαν. Όλοι στεναχωρήθηκαν αλλά το ξεπέρασαν και έφαγαν τα υπόλοιπα πράγματα που είχαν φέρει. Παρόλα αυτά και χωρίς μανιτάρια πέρασαν πολύ ωραία.
Όταν ο Μαρκοβάλντο γύρισε σπίτι του είδε πως είχε ξεχάσει μερικά μανιτάρια στο ψυγείο. Την άλλη μέρα τα μαγείρεψαν και χαρούμενοι που θα ξανατρώγαν μανιτάρια, τα απολαύσαν. Όπως όμως αποδείχτηκε ήταν δηλητηριασμένα και σε λίγο αυτός και η οικογένειά του βρέθηκαν στο νοσοκομείο. Ευτυχώς σώθηκαν με μια πλύση στομάχου!
Ο Μαρκοβάλντο, παρά την ταλαιπωρία, ήταν χαρούμενος γιατί με αφορμή τα μανιτάρια βρέθηκε κοντά στους γείτονές του και οι σχέσεις τους έγιναν καλύτερες αλλά μανιτάρια δεν ξαναφάγαν!
Ελένη Κιοσέ
[…]Ο Μαρκοβάλντο μαζί με τους υπόλοιπους φίλους του, μόλις αντίκρισαν τα μανιτάρια πλημμύρισαν από χαρά. Μέσα σε αυτή την τσιμεντένια πόλη βρήκε πραγματικά αυτό που αγαπούσε περισσότερο, τη φύση! Το εύρημα του αυτό τον άλλαξε σαν άνθρωπο, έγινε πιο χαρούμενος και κοινωνικός! Αποφάσισε να καλέσει τους φίλους του σε δείπνο για να γευτούν όλοι μαζί τα μανιτάρια!
Στο σπίτι του η γυναίκα του και τα παιδιά του ετοίμαζαν με ανυπομονησία το τραπέζι. Έστρωσαν το καλοσιδερωμένο τραπεζομάντηλο, έβγαλαν από τον μπουφέ το καλό σερβίτσιο, ενώ από το ραδιόφωνο ακουγόταν απαλή μουσική. Σε λίγο έφθασαν οι φίλοι του με τις οικογένειές τους, χαρωποί και ανυπόμονοι να δοκιμάσουν τα μανιτάρια. Τα παιδιά για πρώτη φορά θα δοκίμαζαν μανιτάρια. Γι΄αυτά ήταν απλά το σπίτι που ζούσαν τα στρουμφάκια, μόνο εκεί τα είχαν δει!
Πράγματι, η γυναίκα του Μαρκοβάλντο είχε μαγειρέψει τα μανιτάρια με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους: ψητά, τηγανητά, με κρέμα… Όλοι εντυπωσιάστηκαν από το φαγητό, γέλασαν, μίλησαν, ονειρεύτηκαν μια ζωή κοντά στη φύση. Ο Μαρκοβάλντο ήταν πιο χαρούμενος από ποτέ, καθώς μέσα σε μια τσιμεντένια πόλη με μολυσμένη ατμόσφαιρα, τα μανιτάρια, έστω και για λίγο, τον έκαναν να έρθει σε επαφή με τη φύση και με τους άλλους ανθρώπους. Η καρδιά του ζεστάθηκε, και το όνειρό του έγινε πραγματικότητα!
