Οι «πολεμικοί ανταποκριτές» του Β4 μας μεταφέρουν αποκλειστικές πληροφορίες για όσα συνέβησαν στο στρατόπεδο των Αχαιών και όχι μόνο…
Σκληρή η τιμωρία της …ύβρης
Άμεση ήταν η ανταπόκριση του θεού Απόλλωνα απέναντι στην ύβρη που διέπραξε ο Αγαμέμνονας τόσο στον ιερέα του, Χρύση , όσο και στον ίδιο τον θεό.
Νωρίτερα, ο ιερέας Χρύσης εμφανίστηκε στο στρατόπεδο των Αχαιών κρατώντας πλουσιοπάροχα λύτρα για να πάρει πίσω την αιχμάλωτη κόρη του Χρυσηίδα. Αν και οι υπόλοιποι Αχαιοί θεώρησαν σωστό να ικανοποιηθεί το αίτημα του ικέτη, ο Αγαμέμνονας κράτησε απέναντί του σκληρή κι απάνθρωπη στάση. Συγκεκριμένα, φέρθηκε προσβλητικά φτάνοντας στο σημείο ακόμη και να τον απειλήσει. Ιδιαίτερα σκληρός εμφανίστηκε όταν περιέγραψε στον γέροντα την τύχη που περιμένει την αιχμάλωτη κόρη του τα επόμενα χρόνια στο πλάι του. Ο ισχυρός των Αχαιών δεν απέφυγε ούτε να μιλήσει περιφρονητικά για τα σύμβολα του θεού που είχε πάνω του ο ιερέας. Οι υπόλοιποι Αχαιοί παρακολουθούσαν άφωνοι το απίστευτο περιστατικό που συνέβαινε μπροστά στα μάτια τους…
Ο ιερέας αποχώρησε βαθιά πληγωμένος κι αμέσως προσευχήθηκε στον θεό Απόλλωνα. Η αντίδραση του θεού ήταν άμεση και σκληρή. Κατέβηκε θυμωμένος από τον Όλυμπο κι έτοιμος να τιμωρήσει τον Αγαμέμνονα. Ο θεός άρχισε να τοξεύει πρώτα τα μουλάρια, μετά τα σκυλιά και τελευταίους τους ανθρώπους. Η γη γέμισε νεκρούς και η τύχη των Αχαιών βρίσκεται πλέον στα χέρια του θεού….
Η τιμωρία του θεού είναι πάντοτε σκληρή απέναντι στην ύβρη που διαπράττουν οι θνητοί. Οι Αχαιοί δεν έχουν παρά να ελπίζουν στην εξιλέωσή τους…..
Θανάσης Στραϊτούρης
Ο Χρύσης στο στρατόπεδο των Αχαιών!
Ο Χρύσης επισκέφτηκε το στρατόπεδο των Ελλήνων έχοντας έναν σκοπό. Γονατιστός ικετεύει τον Αγαμέμνονα να του δώσει πίσω την κόρη του, τη Χρυσηίδα. Ο σκληρόκαρδος Αγαμέμνονας αρνείται, μιλώντας απότομα στον γέροντα πατέρα και γενικά συμπεριφέρεται με μεγάλη αγένεια. Οι υπόλοιποι Αχαιοί παρακολουθούν άφωνοι όσα συμβαίνουν μπροστά τα μάτια τους. Το ίδιο και οι ακόλουθοι του Χρύση που μεταφέρουν τα πλουσιοπάροχα λύτρα που προσφέρει για την απελευθέρωση της κόρης του. Κρατούν όλοι την ανάσα τους. Πώς θα εξελιχθεί η συνάντηση;
Οι Αχαιοί βρίσκονται σε δίλημμα. Θέλουν να βοηθήσουν τον Χρύση, αλλά δεν τολμά κανένας να αμφισβητήσει τον αρχιστράτηγο. Η ατμόσφαιρα στο στρατόπεδο είναι βαριά. Για ό,τι νεότερο θα σας ενημερώσουμε.
Νάνσυ Στεργιοπούλου
Η μοιραία συνάντηση Χρύση – Αγαμέμνονα: Ο λόγος που έγιναν όλα!
Συνταρακτικά είναι τα γεγονότα που συνέβησαν το τελευταίο διάστημα στο στρατόπεδο των Αχαιών, με συγκρούσεις και πολλές απώλειες. Συγκεκριμένα, όλα άρχισαν από τη συνάντηση του Χρύση με τον αδίστακτο Αγαμέμνονα και ύστερα ακολούθησαν όλα τα κακά. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερες πληροφορίες για τη μοιραία αυτή συνάντηση και την επέμβαση του Απόλλωνα, τότε διαβάστε αυτό το άρθρο μέχρι τέλους!
Αρχικά, ο Χρύσης ήταν ένας απελπισμένος πατέρας που ήθελε την κόρη του, η οποία ήταν το λάφυρο του Αγαμέμνονα, πίσω. Γι’ αυτόν τον λόγο επισκέφτηκε τον Αγαμέμνονα στο στρατόπεδο των Αχαιών και τον παρακάλεσε να του επιστρέψει τη θυγατέρα του. Ο σκληρός και ασεβής αρχηγός, τότε, δίχως να σκεφτεί τα λόγια του Χρύση και χωρίς να δείχνει καμιά συμπόνοια, του μίλησε άσχημα, τον έβρισε και αρνήθηκε αμέσως διώχνοντάς τον, προσβάλλοντας ακόμα και τον θεό Απόλλωνα. Ο φοβισμένος πατέρας υποχώρησε και στράφηκε πλάι στη θάλασσα. Εκεί, απελπισμένος όπως ήταν, απευθύνθηκε στον Απόλλωνα και τον παρακάλεσε, αφού του είπε το παράπονό του, να εκδικηθεί τους Αχαιούς, ρίχνοντας τα βέλη του στο στρατόπεδό τους. Τότε, ο μακροβόλος Φοίβος άκουσε το αίτημά του και έριχνε εννέα μέρες φλεγόμενα βέλη, εφαρμόζοντας τον νόμο των τριών, σκοτώνοντας πρώτα τα μουλάρια και τους σκύλους, ύστερα τους ανθρώπους…
Όλα αυτά θα μπορούσαν να μην είχαν γίνει, αν ο αδίστακτος αρχηγός ήταν πιο συνετός και συμπονετικός. Μετά από αυτό το γεγονός ακολούθησαν πολλές συγκρούσεις, τσακωμοί και αλλαγές στη ζωή όλων.
Χριστίνα Τριανταφύλλου
Μια απρόσμενη επίσκεψη στο στρατόπεδο των Αχαιών
Συνταρακτικά γεγονότα συνέβησαν σήμερα στο στρατόπεδο των Αχαιών. Ο αρχιστράτηγος Αγαµέµνονας βρισκόταν σε κατάσταση έντονης αναταραχής εξαιτίας της απρόσµενης εµφάνισης του Χρύση. Ο Χρύσης, ιερέας του Απόλλωνα, είχε ταξιδέψει ως τον στρατόπεδο των Αχαιών µε µια συγκεκριµένη και επείγουσα αποστολή: να ζητήσει την επιστροφή της κόρης του, Χρυσηίδας, την οποία ο Αγαµέµνονας είχε λάβει ως λάφυρο κατά τη διάρκεια της εκστρατείας. Με σεβασµό και ιεροπρέπεια, ο Χρύσης ζήτησε από τον Αγαµέµνονα να του επιστρέψει την κόρη του και, ως αντάλλαγµα, προσέφερε πλούτη, καταθέτοντας χρυσό και άλλα πολύτιµα αγαθά. Όµως, η απάντηση του Αγαµέµνονα υπήρξε απρόσµενα σκληρή και προκλητικά αγενής. Ο Αγαµέµνονας, γεµάτος αλαζονεία και υπεροψία, αρνήθηκε κατηγορηµατικά να δεχτεί το αίτηµα του Χρύση, χωρίς να δείξει τον παραµικρό σεβασµό προς το ιερό πρόσωπο του ιερέα, ούτε για την εκκλησιαστική του θέση ούτε για τις σοβαρές συνέπειες που µπορούσαν να προκύψουν από την ατίµωση του θεού Απόλλωνα. Αντιθέτως, τον αντιµετώπισε µε βαριά περιφρόνηση και αλαζονική αδιαφορία, ξεχνώντας ίσως ότι η τύχη των Αχαιών εξαρτιόταν από την εύνοια των θεών. Ο Χρύσης, απογοητευµένος και πικραµένος από την αλαζονεία και την αδικία του Αγαµέµνονα, αποφάσισε να αποχωρήσει χωρίς να ανταποδώσει λέξη. Όµως, πριν φύγει, ψιθύρισε έναν λόγο προσευχής προς τον Απόλλωνα, παρακαλώντας τον θεό να τιµωρήσει τους Αχαιούς για την προσβολή που υπέστη, υπογραµµίζοντας τη δύναµη και την επιρροή που µπορούσε να έχει ο θεός. Καθώς επέβαινε στην βάρκα του για να επιστρέψει στην πατρίδα του, το βλέµµα του έµελλε να στραφεί προς τον ουρανό, αναµένοντας την απάντηση του Απόλλωνα. Ʃτο µεταξύ, µέσα από την προσευχή του, ο Χρύσης υπαινίχθηκε τις συνέπειες της αδικίας του Αγαµέµνονα, γνωρίζοντας ότι οι θεοί δεν συγχωρούν εύκολα τους αλαζόνες και τους άδικους. Η µοίρα των Αχαιών, φαίνεται, ότι έµελλε να αλλάξει.
Στέλλα Τσίγκα
Η μεγάλη συνάντηση: Αγαμέμνονας – Χρύσης
Αγαπητοί αναγνώστες,
Πολλά από αυτά που συμβαίνουν καθημερινά στον κόσμο τραβούν την προσοχή μας. Αυτό που θα σας περιγράψουμε, όμως, πραγματικά θα σας σοκάρει.
Σήμερα υπήρξαμε μάρτυρες συνταρακτικών γεγονότων στο στρατόπεδο των Αχαιών. Όπως γνωρίζετε όλοι εσείς που διαβάζετε καθημερινά τις ανταποκρίσεις μας, ο αρχιστράτηγος των Αχαιών, ο τρανός και σκληρός Αγαμέμνονας, έχει πάρει ως πολεμικό λάφυρο τη Χρυσηίδα, την πολύτιμη και μονάκριβη κόρη του Χρύση, του ιερέα του θεού Απόλλωνα. Ο ταλαιπωρημένος Χρύσης ήρθε προσφέροντας πλούσια δώρα και έπεσε στα γόνατα του Αγαμέμνονα παρακαλώντας τον με δάκρυα και πόνο στα μάτια να του επιστρέψει την κόρη του πίσω. Ο άκαρδος Αγαμέμνονας όχι μόνο αρνήθηκε αλλά η συμπεριφορά του απέναντι στον γέροντα πατέρα υπήρξε απαράδεκτη. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να τον απειλήσει ότι θα ασκήσει βία εναντίον του.
Φοβισμένος ο δύσμοιρος Χρύσης, βλέποντας τον αλαζόνα Αγαμέμνονα αμετακίνητο στην άποψη του, εγκατέλειψε το στρατόπεδο και καταφεύγοντας στην ακροθαλασσιά αποφάσισε να προσευχηθεί και να ζητήσει βοήθεια από τον Απόλλωνα. Τι θα γίνει στη συνέχεια; Λέτε τα παρακάλια του Χρύση να πιάσουν; Θα ικανοποιήσει ο θεός το αίτημά του; Υπάρχει περίπτωση ο Αγαμέμνονας να αλλάξει στάση; Για ό,τι νεότερο θα σας ενημερώσουμε.
Σοφία Φάκλαρη
Επεισοδιακή συνάντηση με δραματικές επιπτώσεις
Η συνάντηση του ιερέα Χρύση με τον βασιλιά Αγαμέμνονα
Αγαπητοί αναγνώστες,
Σήμερα θα αναφερθούμε στο άρθρο μας σε μια πολύ σημαντική συνάντηση που έγινε πριν από λίγες ημέρες στο στρατόπεδο των Αχαιών. Όπως πληροφορηθήκαμε από πολύ έγκυρες πηγές, στο στρατόπεδο των Αχαιών ήρθε ο ιερέας του θεού Απόλλωνα, Χρύσης, με τη συνοδεία του, φέρνοντας μαζί του πλουσιοπάροχα δώρα. Σκοπός της επίσκεψής του ήταν να συναντηθεί με τον βασιλιά Αγαμέμνονα.
Στη συνάντηση που είχαν ο γέροντας Χρύσης, με ευγενικό τρόπο αλλά και φανερά συγκινημένος, ζήτησε από τους Αχαιούς και τον βασιλιά να δεχτούν τα λύτρα που τους έφερε και να του δώσουν πίσω την αγαπημένη του κόρη Χρυσηίδα, την οποία έχουν κρατήσει στο στρατόπεδό τους. Τα γεγονότα που ακολούθησαν ήταν συγκλονιστικά και πρωτοφανή.
Ενώ όλοι οι Αχαιοί συμφώνησαν να σεβαστούν την επιθυμία του ιερέα, να δεχτούν δηλαδή τα λύτρα που τους έφερε και να του δώσουν πίσω την κόρη του, ο βασιλιάς Αγαμέμνονας αντέδρασε πολύ άσχημα και μίλησε με μεγάλη ασέβεια στον γέροντα Χρύση. Όχι μόνο αρνήθηκε, φανερά εκνευρισμένος, να του δώσει την κόρη του πίσω και να πάρει τα λύτρα που του έφερε, αλλά επιπλέον τον έδιωξε απειλώντας τον ότι αν μείνει κι άλλο εκεί θα πάθει μεγάλο κακό.
Ο γέροντας Χρύσης φοβήθηκε την οργή του Αγαμέμνονα και έφυγε αμέσως. Κατευθύνθηκε στενοχωρημένος και κλαίγοντας προς την θάλασσα, όπου εκεί παρακάλεσε τον θεό Απόλλωνα να εκδικηθεί τους Αχαιούς για χάρη του.
Όπως ήταν φυσικό ο θεός θύμωσε, γιατί πρόσβαλαν τον ιερέα του και εκπλήρωσε αμέσως την επιθυμία του Χρύση σκορπώντας τον θάνατο στους Αχαιούς.
Μετά τα συγκλονιστικά αυτά γεγονότα επικρατεί μεγάλη αναστάτωση και θρήνος στους Αχαιούς. Πιστεύω πως ο βασιλιάς Αγαμέμνονας δεν χειρίστηκε καλά αυτή την υπόθεση και φέρθηκε επιπόλαια και απερίσκεπτα. Θα έπρεπε να σεβαστεί τον ιερέα Χρύση και την επιθυμία του. Σαν βασιλιάς δεν θα έπρεπε να σκέφτεται τόσο εγωιστικά και επιπλέον να μην σέβεται και να μην υπολογίζει έναν γέροντα ιερέα αλλά και τον λαό που ο ίδιος κυβερνάει.
Όπως είδαμε τα γεγονότα ήταν δραματικά και δεν ξέρουμε και τι άλλο θα επακολουθήσει. Θα είμαστε συνεχώς σε ετοιμότητα, έτσι ώστε για οτιδήποτε νεότερο να σας ενημερώσουμε σε επόμενο άρθρο μας.
Ευαγγελία Φιλιππή
Η συνέλευση για τη σωτηρία
Στην αρχαία ελληνική μυθολογία, οι θεοί διαδραμάτιζαν σημαντικό ρόλο στη ζωή των ανθρώπων. Ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα ήταν η οργή του Απόλλωνα, επειδή ο Αγαμέμνονας αρνήθηκε να επιστρέψει την κόρη του Χρύση στον πατέρα της, στέλνοντας λοιμό στους Αχαιούς. Για να σταματήσει αυτό, οι Αχαιοί κάλεσαν τον μάντη Κάλχα να πει την αιτία του κακού. Ο Κάλχας, γνωστός για την ικανότητα να προβλέπει το μέλλον, είπε ότι θα αποκαλύψει την αλήθεια αν ο Αχιλλέας ορκιστεί να τον προστατέψει. Όταν αυτός συμφώνησε, αποκάλυψε ότι ο Απόλλωνας τιμώρησε τους Αχαιούς επειδή ο Αγαμέμνονας αρνήθηκε να επιστρέψει τη Χρυσηίδα στον Χρύση.
Η λύση ήταν να επιστρέψουν τη Χρυσηίδα στον πατέρα της και να προσφέρουν θυσίες στον Απόλλωνα. Αυτό θα ηρεμούσε τον θεό και θα έσωζε τον στρατό από την καταστροφή. Το γεγονός αυτό, λοιπόν, δείχνει τη σημασία του σεβασμού προς τους θεούς και τα διάφορα έθιμά τους. Η ιστορία διδάσκει ότι η υπερηφάνεια και η αλαζονεία φέρνουν προβλήματα, ενώ ο σεβασμός και η συνεργασία είναι το κλειδί για λύσεις. Η ευσέβεια και η αποδοχή των λαθών είναι λέξεις κλειδιά για τη λύση πολλών προβλημάτων γενικά στην καθημερινή μας ζωή.
Συνοπτικά το θέμα με διάγραμμα
Δέσποινα Σκάρου
Η λογομαχία Αχιλλέα – Αγαμέμνονα
Αγαπητοί αναγνώστες,
Μετά από έναν τεράστιο τσακωμό μεταξύ των δύο σπουδαιότερων ηρώων των Αχαιών, του αθάνατου Αχιλλέα και του παντοδύναμου Αγαμέμνονα, ο Αχιλλέας δήλωσε επίσημα ότι αποχωρεί από τον πόλεμο μεταξύ Αχαιών και Τρώων και ότι θα επιστρέψει στην πατρίδα του. Ο πολεμιστής Αχιλλέας είχε την πεποίθηση πως του άξιζαν περισσότερα λάφυρα από όσα του δίνονταν σε σχέση με τον Αγαμέμνονα, ο οποίος έπαιρνε πάντα τη μερίδα του λέοντος. Το πρωτοπαλίκαρο των Αχαιών πίστευε πως ήταν ανώτερος από τον αρχιστράτηγο Αγαμέμνονα που καθόταν όλη μέρα στον θρόνο του, ενώ εκείνος πρωταγωνιστούσε καθημερινά στο πεδίο της μάχης. Ο Αγαμέμνονας όμως τον πλήγωσε λέγοντάς του ότι θα του πάρει τη μονάκριβή του Βρισηίδα. Εκείνος προσπάθησε να του αντεπιτεθεί προειδοποιώντας τον για τον ανθρωποφάγο Έκτορα που στη συνέχεια θα σκότωνε πολλούς Αχαιούς και του τόνισε ότι δεν θα μπορεί να κάνει τίποτα για να τους βοηθήσει. Στο σημείο αυτό, μπήκε στη μέση ο γλυκομίλητος Νέστορας, προσπαθώντας να συνετίσει και τους δύο με τα όμορφα λόγια του, αλλά η προσπάθειά του αποδείχτηκε μάταιη. Όλος αυτός ο τσακωμός έληξε όταν ο Αχιλλέας αποχώρησε από τη συνέλευση.
Θα παραμείνουμε στο στρατόπεδο των Αχαιών, για να δούμε πώς θα εξελιχθούν τα γεγονότα. Η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη. Ο Αχιλλέας νιώθει αδικημένος. Ο Αγαμέμνονας από την άλλη δεν δείχνει να φοβάται που θα φύγει ο καλύτερός του πολεμιστής. Επίσης δεν γνωρίζουμε αν τον προβλημάτισαν όσα του είπε ο Αχιλλέας για τον Έκτορα. Αναμένουμε για περισσότερες πληροφορίες. Για ό,τι νεότερο, θα σας ενημερώσουμε.
Αλέξανδρος Σιδηρόπουλος
Σφοδρή αντιπαράθεση στο στρατόπεδο των Αχαιών
Όσοι βρέθηκαν σήμερα στο στρατόπεδο των Αχαιών έγιναν μάρτυρες μιας επικής σύγκρουσης μεταξύ των δύο ισχυρότερων βασιλιάδων τους, του Αγαμέμνονα και του Αχιλλέα. Ας δούμε όμως τι πυροδότησε το θλιβερό αυτό γεγονός.
Ο μάντης Κάλχας αποκάλυψε ότι ο θεός Απόλλωνας έχει στείλει τον λοιμό που έπληττε για μέρες το στρατόπεδο των Αχαιών, επειδή ο Αγαμέμνονας φέρθηκε άσχημα στον ιερέα του Χρύση και δεν του επέστρεψε την αιχμάλωτη κόρη του Χρυσηίδα, την οποία ήρθε να ζητήσει προσφέροντας πλουσιοπάροχα δώρα. Ο Αγαμέμνονας, εξοργισμένος, αντέδρασε έντονα στα λόγια του Κάλχα.
Παίρνοντας τον λόγο ο Αχιλλέας πρότεινε στον Αγαμέμνονα να επιστρέψει τη Χρυσηίδα στον πατέρα της και να λάβει πλουσιότερες ανταμοιβές, όταν οι Αχαιοί καταλάβουν την Τροία. Ο Αγαμέμνονας, όμως, απάντησε με αλαζονεία ότι δεν θα δεχτεί να χάσει το δώρο του, ενώ ο Αχιλλέας θα έχει το δικό του. Απαίτησε, λοιπόν, να πάρει κάτι ως αντάλλαγμα για την κόρη του Χρύση.
Ο Αχιλλέας τον ρώτησε πώς θα βρει αντάλλαγμα, αφού όλα τα λάφυρα έχουν ήδη μοιραστεί. Ο Αγαμέμνονας, τότε, απείλησε ότι θα πάρει το δώρο του Αχιλλέα ή των άλλων αρχηγών. Ο Αχιλλέας, έξαλλος, τον αποκάλεσε «σκυλοπρόσωπο» και του είπε ότι δεν τον ανάγκασε κανείς να έρθει στον πόλεμο και ότι ήρθε με τη θέλησή του, για να βοηθήσει τον Μενέλαο, υπονοώντας ότι του άξιζε μεγαλύτερος σεβασμός. Τόνισε, επίσης, ότι ο Αγαμέμνονας δεν κάνει τίποτα και παίρνει όλα τα δώρα, ενώ άλλοι διακινδυνεύουν τη ζωή τους.
Ο Αγαμέμνονας, οργισμένος, του απάντησε να φύγει αν θέλει και ότι δεν θα τον νοιάξει η απουσία του. Του είπε, μάλιστα, ότι από όλους τους αρχηγούς είναι ο πιο μισητός.
Την τελευταία στιγμή, την ώρα που ο Αχιλλέας ετοιμαζόταν να τραβήξει το σπαθί του και να σκοτώσει τον Αγαμέμνονα, η θεά Αθηνά εμφανίστηκε και τον συγκράτησε, προτείνοντάς του να περιοριστεί σε λεκτικές επιθέσεις.
Η ατμόσφαιρα παραμένει τεταμένη. Οι στρατιώτες παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα. Ποια θα είναι η τύχη των Αχαιών, αν ο Αχιλλέας αποχωρήσει από τη μάχη; Οι δύο βασιλιάδες, με τις πράξεις και τα λόγια τους, μας δίνουν τροφή για σκέψη σχετικά με τη φύση της εξουσίας, της τιμής και της δικαιοσύνης.
Νικόλας Στρατούρης
Ἀχιλλέως μῆνις
Βρισκόμαστε στο στρατόπεδο των Αχαιών, 10η μέρα τώρα. Εννέα ολόκληρες μέρες οι Αχαιοί πάσχουν από τον λοιμό που έστειλε ο Απόλλωνας με τα βέλη του. Αυτή τη στιγμή παρακολουθούμε τη συνέλευση του στρατεύματος, όπου τον κύριο λόγο έχουν ο Αχιλλέας, ο Κάλχας και ο Αγαμέμνονας.
Ο Αχιλλέας ως αρχηγός με αίσθημα ευθύνης νοιάζεται για τους άντρες του που πεθαίνουν και πήρε την πρωτοβουλία να συγκαλέσει συνέλευση. Ζητάει να μάθουν τα αίτια του λοιμού και προτρέπει τον Αγαμέμνονα να διερευνήσουν την αιτία με τη βοήθεια κάποιου μάντη. Ο Κάλχας, ο μάντης του στρατεύματος, διστάζει και φοβάται μήπως τον εκδικηθεί άμεσα ή μεσοπρόθεσμα ο Αγαμέμνονας και ζητάει διαβεβαίωση από τον Αχιλλέα ότι θα τον προστατέψει από αυτόν που θα ενοχοποιήσει η μαντεία του. Ο Αχιλλέας ενθαρρύνει τον μάντη και ορκίζεται στο όνομα του Απόλλωνα ότι όσο ζει θα προστατεύει τον Κάλχα από οποιονδήποτε, ακόμη κι αν πρόκειται για τον Αγαμέμνονα.
Σύμφωνα με την μαντεία του Κάλχα, η αιτία του θυμού του Απόλλωνα είναι η προσβολή του Χρύση από τον Αγαμέμνονα και για να κατευναστεί ο θυμός του θεού, πρέπει ο Αγαμέμνονας να επιστρέψει στον ιερέα την κόρη του. Ο Αγαμέμνονας οργισμένος στο άκουσμα πως αυτός είναι ο υπαίτιος αποπαίρνει τον Κάλχα, αμφισβητώντας τη μαντεία και δικαιολογεί την άρνησή του να απελευθερώσει με λύτρα την κόρη. Υποστηρίζει ότι θέλει να την πάρει μαζί του, γιατί την προτιμά από τη γυναίκα του Κλυταιμνήστρα, δέχεται ωστόσο να την επιστρέψει τελικά για το καλό του στρατού, αλλά δηλώνει ότι θέλει ως αντάλλαγμα ένα άλλο γέρας.
Ο Αχιλλέας αρχίζει να ενοχλείται, αλλά μιλάει λογικά και συγκρατημένα. Του απαντά ότι δεν μπορούν να του δώσουν τώρα άλλο τιμητικό δώρο, γιατί τα λάφυρα έχουν ήδη μοιραστεί και δε γίνεται να ξαναμοιραστούν, θα ανταμειφθεί όμως τετραπλά όταν πετύχουν την εκπόρθηση της Τροίας.
Ο Αγαμέμνονας έμμεσα απειλεί ότι θα πάρει το γέρας του Αχιλλέα, γίνεται απότομος και απειλητικός. Λέει ότι δεν μπορεί να έχει γέρας ο Αχιλλέας και να μην έχει ο ίδιος. Είναι ζήτημα τιμής γι’ αυτόν. Ο Αχιλλέας έχει θυμώσει και ξεσπάει, νιώθει αδικημένος όλα αυτά τα χρόνια, και τώρα προσβεβλημένος. Είναι ζήτημα τιμής και γι’ αυτόν. Βρίζει τον Αγαμέμνονα και τονίζει ότι για χάρη των δύο Ατρειδών συμμετέχει στην εκστρατεία και όχι για προσωπικούς λόγους. Δηλώνει μάλιστα ότι αναχωρεί για τη Φθία.
Ο Αγαμέμνονας μιλάει περιφρονητικά, εκφράζει μίσος για τον Αχιλλέα, τον μειώνει, υποβαθμίζει τη γενναιότητά του και τον προσβάλλει. Είναι αυταρχικός, απαντά ότι, αν θέλει ο Αχιλλέας, μπορεί να φύγει, δεν τον έχει ανάγκη, ότι δεν τρέφει καλά αισθήματα γι’ αυτόν και ότι η παλικαριά του οφείλεται στους θεούς. Δηλώνει ότι θα του πάρει το δικό του γέρας, τη Βρισηίδα.
Και οι δύο έχουν δίκιο και άδικο. Είναι δίκαιο να πάρει αντάλλαγμα ο Αγαμέμνονας ως βασιλιάς και αρχιστράτηγος αλλά είναι άδικο να επιμένει να πάρει αντάλλαγμα από κάποιον άλλον. Του Αχιλλέα πάλι, εφόσον προσφέρει τόσα, του αξίζει να κρατήσει το γέρας του. Δεν δικαιολογείται όμως η στάση του απέναντι στον Αγαμέμνονα. Δεν τον σέβεται ως βασιλέα και αρχιστράτηγο, όπως απαιτεί η τάξη, αντίθετα τον βρίζει, ενώ εκείνος όχι. Ο Αγαμέμνονας ζητάει το δίκιο του προβάλλοντας το αξίωμά του, ενώ ο Αχιλλέας υποστηρίζει το δίκιο του, προβάλλοντας τη γενναιότητά του. Συγκρούονται η εξουσία με την παλικαριά.
Ο Αχιλλέας βαθιά προσβεβλημένος και συγχυσμένος βρίσκεται σε δίλημμα: να σκοτώσει τον Αγαμέμνονα ή να πνίξει τον θυμό του; Ευτυχώς την κατάλληλη στιγμή παρεμβαίνει η Αθηνά που τον συμβουλεύει να αφήσει τους σκοτωμούς και να εκτονώσει τον θυμό του με λόγια, προλέγοντας ότι μια μέρα θα τιμηθεί με τρίδιπλα δώρα γι’ αυτό. Ο Αχιλλέας ως ευσεβής υπακούει και σπρώχνει ξανά το σπαθί του στη θήκη, πράττοντας αυτό που τον συμβούλεψε η θεά αλλά και που ο ίδιος είχε σκεφτεί να κάνει. Θεϊκή βούληση και ανθρώπινη απόφαση συνυπάρχουν.
Η ατμόσφαιρα είναι τεταμένη. Ο Αχιλλέας με οργή και μίσος βρίζει τον Αγαμέμνονα. Τον αποκαλεί μέθυσο, αναιδή και με καρδιά ελάφου, δειλό και φυγόμαχο, γιατί ούτε με τον στρατό βγαίνει να πολεμήσει ούτε με τους άλλους πολέμαρχους να στήσει ενέδρα στον εχθρό, προτιμώντας να κάθεται στα μετόπισθεν και να παίρνει τα λάφυρα όποιου του αντιμιλά.
Αυτή η φιλονικία των δύο ισχυρότερων αντρών των Αχαιών θα είναι «εθνική» συμφορά. Άραγε θα υπάρξει κάποιο άλλο πρόσωπο που θα καταφέρει να ενώσει τις δυνάμεις των δύο; Μόλις έχουμε νεότερα θα σας ενημερώσουμε.
Παναγιώτα Τσεπέρκα
Μια Μεγάλη Σύγκρουση
Αγαπητοί αναγνώστες,
Σας παρουσιάζουμε μέσα από αυτό το ρεπορτάζ όλα όσα συνέβησαν στην πρώτη συνέλευση των Ελλήνων στη Τροία. Βρισκόμαστε στον τελευταίο χρόνο του Τρωϊκού πολέμου. Οι Έλληνες έχουν αρχίσει να εξαντλούνται και ακόμα δεν υπάρχει οριστικό αποτέλεσμα σε αυτόν τον αγώνα. Δεν έφταναν όμως όλα αυτά τα βάσανα, μια προσωπική διένεξη του Αχιλλέα με τον Αγαμέμνονα ήρθε να φέρει κι άλλα προβλήματα στους Έλληνες…
Όλα άρχισαν όταν ο Χρύσης έφτασε στη Τροία με δώρα για να ζητήσει διπλωματικά και με ευγένεια την κόρη του. Όμως ο Αγαμέμνονας του φέρθηκε σκληρά και τον έδιωξε δείχνοντας ανυποχώρητος. Ο Χρύσης με εκδικητική μανία μπαίνοντας στο πλοίο παρακάλεσε τον Απόλλωνα να τιμωρήσει τους ‘Ελληνες για αυτήν τη συμπεριφορά. Πράγματι, ο Απόλλωνας κατέβηκε αμέσως από τον Όλυμπο και έριξε με τα βέλη του θανατηφόρο λοιμό σε αυτούς.
Για δέκα μέρες ο λοιμός σκότωνε αλύπητα τον στρατό. Ο Αχιλλέας, αν και κατώτερος του Αγαμέμνονα, ήταν ο μόνος που νοιάστηκε να συγκαλέσει συνέλευση, για να βρουν μια λύση. Τον λόγο τότε πήρε ο μάντης Κάλχας, ο οποίος ζήτησε τη στήριξη του Αχιλλέα, γιατί τα λόγια του δεν θα άρεσαν σε έναν από τους στρατηγούς. Ο Αχιλλέας ορκίστηκε ότι θα τον υποστηρίξει και εκείνος ανέφερε ότι η Χρυσηίδα πρέπει να επιστρέψει στον Χρύση χωρίς λύτρα αλλά με μια εκατόμβη.
Ο Αγαμέμνονας οργίστηκε πολύ. Κατηγορούσε τον Κάλχα και συνέχισε να επιμένει να μη θέλει να δώσει την Χρυσηίδα. Τότε ο Αχιλλέας ευγενικά του ζήτησε να τη δώσει πίσω και οι Αχαιοί θα του έδιναν τετραπλάσια δώρα, όταν τελείωνε ο πόλεμος. Ο Αγαμέμνονας θεώρησε προσβλητικό να μείνει χωρίς λάφυρα μιας και ήταν ο αρχιστράτηγος. Για αυτό με απαίτηση είπε πως θα πάρει το λάφυρο του Αχιλλέα ή του Αίαντα ή του Οδυσσέα.
Με αυτά τα λόγια ο Αχιλλέας εξοργίστηκε. Τον κατηγόρησε ότι δεν αναγνωρίζει όλα όσα είχε προσφέρει για αυτόν και τον Μενέλαο. Επίσης παραπονέθηκε πως πάντα ο Αγαμέμνονας παίρνει περισσότερα λάφυρα από αυτόν. Για αυτό έχοντας οργιστεί πολύ δηλώνει πως θα φύγει. Ο Αγαμέμνονας δεν υποχωρεί. Αντίθετα γίνεται πιο προσβλητικός λέγοντάς του ότι αδιαφορεί και πως θα βρει καλύτερο στρατιώτη αφού η ανδρεία του είναι από τους θεούς. Μάλιστα με θυμό τονίζει ότι θα πάρει το δικό του λάφυρο.
Ο Αχιλλέας θύμωσε τόσο που ήθελε να τον σκοτώσει. Όμως εμφανίστηκε η Αθηνά και του ζήτησε να μην το κάνει και οι θεοί θα του δώσουν μια μέρα τρίδιπλα δώρα. Ο Αχιλλέας τη σεβάστηκε. Όμως ξαναπήρε τον λόγο και άρχισε να απευθύνει υβριστικούς χαρακτηρισμούς στον Αγαμέμνονα. Έπειτα δήλωσε πως θα ξαναγυρίσει πίσω, μόνο αν το σκήπτρο του ξαναβλαστήσει, δηλαδή ποτέ.
Σε αυτή τη κατάσταση τον λόγο πήρε ο Νέστορας, που ήταν ο πιο μεγάλος και σοφός των Ελλήνων και θέλησε να τους συμφιλιώσει. Όμως μάταια το προσπάθησε. Η συνέλευση έληξε χωρίς να συμφιλιωθούν οι δύο ήρωες.
Μετά από τη συνέλευση ο Αχιλλέας κάθισε στην ακροθαλασσιά. Τότε εμφανίστηκε μέσα από το νερό η μητέρα του και άρχισε να τον παρηγορεί. Εκείνος την παρακάλεσε να πάει στον Δία και να του ζητήσει να κάνει τους Τρώες να κερδίζουν, ώστε να εκδικηθεί τους Έλληνες.
Η μητέρα του ορκίστηκε ότι θα το κάνει. Την ίδια στιγμή οι Έλληνες έστειλαν τη Χρυσηίδα στον Χρύση, ενώ ο Αγαμέμνονας έστειλε στρατιώτες να πάρουν την Βρισηίδα από τον Αχιλλέα. Εκείνος την έδωσε αλλά τους τόνισε πως κάποια στιγμή θα τον αποζητούν. Τελικά η Θέτιδα ανέβηκε στον Όλυμπο, όπου έκανε ικεσία στον Δία. Εκείνος φοβόταν να της απαντήσει μιας και η γυναίκα του η Ήρα ήταν υπέρ των Ελλήνων. Τελικά η Θέτιδα επέμεινε και ο Δίας δέχτηκε να ικανοποιήσει το αίτημά της κάνοντας νεύμα.
Από όλα τα παραπάνω, συμπεραίνουμε, ότι οι δύο αυτοί ήρωες είχαν μια σφοδρή σύγκρουση, που είναι σίγουρο πως θα στοιχίσει ακριβά στο στρατόπεδο των Ελλήνων. Είναι κρίμα που ο Αγαμέμνονας λειτούργησε τόσο εγωιστικά, χωρίς να υπολογίζει το καλό του στρατού του ούτε να σεβαστεί έναν πολύτιμο συμπολεμιστή του.
Από την άλλη, όλοι μπορούμε να αντιληφθούμε ότι ο Αχιλλέας δεν ζητούσε κάτι παράλογο, αφού νοιαζόταν κυρίως για τους συμπολεμιστές του. Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι σημαντικό το ζήτημα της τιμής, καθώς δεν έπρεπε να στερηθεί τα λάφυρά του, αφού τόσα είχε προσφέρει στους Έλληνες.
Όλοι αναμένουμε, γεμάτοι αγωνία να δούμε την έκβαση αυτής της λογομαχίας των δύο ισχυρών στρατηγών…
Αναστάσης Τσολάκης
Ο τσακωμός που έγραψε ιστορία
Πληροφορούμαστε από αξιόπιστες πηγές ότι το κλίμα στο στρατόπεδο των Αχαιών είναι βαρύ. Στη χθεσινή συνέλευση, που πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του Αχιλλέα, προσπάθησαν να βρουν με ποιον τρόπο θα ζητήσουν συγχώρεση από τον θεό Απόλλωνα που για εννέα ολόκληρες μέρες τους έπληττε με τα βέλη του. Όταν ο μάντης Κάλχας ανακοίνωσε πως για όλα υπεύθυνος ήταν ο Αγαμέμνονας που πρόσβαλε τον ιερέα του θεού Χρύση, αρνούμενος να του επιστρέψει την κόρη του Χρυσηίδα, η κατάσταση πήρε άσχημη τροπή. Ο Αγαμέμνονας δεν δεχόταν να δώσει το λάφυρό του πίσω, εκτός εάν έπαιρνε το λάφυρο κάποιου άλλου. Αυτό εκνεύρισε αρκετά τον Αχιλλέα και ακολούθησε λογομαχία των δύο ανδρών. Η κατάσταση παραλίγο να οδηγηθεί στα άκρα, αλλά η επέμβαση της θεάς Αθηνάς την κατάλληλη στιγμή εκτόνωσε την ένταση. Ο Αγαμέμνονας τελικά ανακοίνωσε πως θα πάρει το λάφυρο του Αχιλλέα, τη Βρισηίδα, και για το καλό του στρατεύματος θα επιστρέψει τη Χρυσηίδα στον πατέρα της. Ο Αχιλλέας νιώθοντας αδικημένος έφυγε από το στρατόπεδο και από ό,τι λένε δεν θα ξαναγυρίσει πίσω. Θεωρώ ότι η απόφασή του να φύγει, κάτω από αυτές τις συνθήκες, ήταν σωστή. Κανένας δεν θα δεχόταν τέτοια προσβολή.
Ερντιόλα Χότζα
Όταν η περηφάνια συγκρούεται με την εξουσία-Η ένταση της συνέλευσης των Αχαιών
Η κατάσταση στο στρατόπεδο των Αχαιών είναι κρίσιμη! Στην κεντρική συνέλευση του στρατού, το κλίμα είναι ηλεκτρισμένο και οι μεγαλύτεροι ήρωες της εποχής, Αχιλλέας και Αγαμέμνονας, έρχονται αντιμέτωποι με τις προσωπικές τους φιλοδοξίες και τα συμφέροντα των Αχαιών.
Όλα ξεκινούν με την αποκαλυπτική παρέμβαση του μάντη Κάλχα, ο οποίος προειδοποιεί πως η αρρώστια-λοιμός που πλήττει τους Αχαιούς δεν θα σταματήσει, αν δεν επιστραφεί η κόρη του Χρύση στον πατέρα της. Ο Αγαμέμνονας, ο ισχυρός ηγέτης του στρατού, είναι εξοργισμένος από την απαίτηση να παραδώσει την αιχμάλωτη και βλέπει την απόφαση του Κάλχα ως προσβολή στην εξουσία του.
Η ένταση κλιμακώνεται γρήγορα, και ο Αχιλλέας, ο πιο σφοδρός πολεμιστής, ξεσπάει με οργή, θεωρώντας πως ο Αγαμέμνονας, επιθυμώντας να επιβληθεί, αδικεί τον ίδιο και τους άλλους πολεμιστές. Η διαμάχη τους ξεπερνά τα όρια της προσωπικής αντιπαράθεσης και απειλεί να βυθίσει το αχαϊκό στρατόπεδο στην αναρχία. Ποιος θα επικρατήσει; Η περηφάνια και η τιμή του Αγαμέμνονα ή η οργή και το δικαίωμα του Αχιλλέα να απαιτεί την αναγνώριση των κόπων του;
Στη μέση της σύγκρουσης, η θεά Αθηνά αναλαμβάνει δράση. Εμφανίζεται, με επιφάνεια, μπροστά στον Αχιλλέα, προσπαθώντας να συγκρατήσει την οργή του και να αποτρέψει μια καταστροφική σύγκρουση. Το γεγονός ότι οι θεοί δεν μένουν αμέτοχοι στην ανθρώπινη βούληση δείχνει την κεντρική δύναμη που έχουν στην έκβαση του πολέμου αλλά και στις ανθρώπινες σχέσεις.
Το θρίλερ στη συνέλευση των Αχαιών αποκαλύπτει τις πολύπλοκες σχέσεις εξουσίας και προσωπικής τιμής που κυριαρχούν στη ζωή των ηρώων. Η κόντρα Αχιλλέα – Αγαμέμνονα αποδεικνύει ότι η προσωπική υπερηφάνεια μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερους κινδύνους για το κοινό καλό από ότι οι εξωτερικοί εχθροί. Η παρέμβαση των θεών, παρά την προσπάθειά τους να ελέγξουν την ανθρώπινη βούληση, αποδεικνύεται ότι δεν μπορεί να εμποδίσει την τραγωδία που είναι έτοιμη να ξεσπάσει.
Η σύγκρουση αυτή δεν αφορά απλώς έναν πόλεμο μεταξύ Αχαιών και Τρώων, αλλά αναδεικνύει και τις ανθρώπινες αδυναμίες και τους εγωισμούς που οδηγούν σε καταστροφή. Η ανικανότητα των ηγετών να βρουν λύσεις με αλληλοκατανόηση και σεβασμό θέτει σε κίνδυνο την ίδια την επιβίωση της συμμαχίας τους. Η τελική επικράτηση του θάρρους και της κοινής λογικής είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να σώσει την κατάσταση, αν και το μέλλον μοιάζει αβέβαιο.
Κωνσταντίνος Φασόλης, Παναγιώτης Χρονάς, Σταύρος Ψιμουλάκης
Στην καρδιά της κρίσης
Συγκλονισμένοι παρακολουθούμε το τελευταίο διάστημα όσα συμβαίνουν στο στρατόπεδο των Αχαιών. Η επέμβαση του θεού Απόλλωνα, ο οποίος με τα βέλη του προκάλεσε θανατηφόρα επιδημία στους Αχαιούς, υπήρξε καθοριστική για την εξέλιξη των γεγονότων.
Στην έκτακτη συνέλευση, που πραγματοποιείται με πρωτοβουλία του Αχιλλέα, οι ηγέτες συγκεντρώνονται για να συζητήσουν την κρίση που τους πλήττει. Ο μάντης Κάλχας, με τη βαθιά γνώση του και την ικανότητά του να διαβάζει τα σημάδια, αναλαμβάνει το ρίσκο να αποκαλύψει την αλήθεια: η αιτία του κακού είναι η άρνηση του Αγαμέμνονα να επιστρέψει τη Χρυσηίδα στον πατέρα της. Ο διάλογος μεταξύ του Κάλχα και του Αχιλλέα είναι γεμάτος ένταση και συναισθηματική φόρτιση. Ο Αχιλλέας, αναγνωρίζοντας την κρισιμότητα της κατάστασης, πιέζει τον Αγαμέμνονα να υποχωρήσει, ενώ ο Κάλχας τονίζει την ανάγκη για θυσίες προκειμένου να εξιλεωθεί ο Απόλλωνας. Η αποκάλυψη αυτή, ωστόσο, δεν γίνεται αποδεκτή χωρίς αντιδράσεις. Η αντίδραση του Αγαμέμνονα είναι οργισμένη. Αποφασισμένος να δείξει τη δύναμή του και να διατηρήσει την επιρροή του αρνείται να παραδώσει τη Χρυσηίδα χωρίς να του δοθεί μια άλλη γυναίκα ως αντάλλαγμα. Η συμπεριφορά του οδηγεί σε μια σφοδρή σύγκρουση με τον Αχιλλέα, ο οποίος, γεμάτος θυμό και νιώθοντας αδικημένος, αντιτίθεται στις απαιτήσεις του Αγαμέμνονα, καταγγέλλοντας την εγωιστική του στάση.
Η ένταση εκτονώνεται με την παρέμβαση της Αθηνάς, η οποία αποστέλλεται από τους θεούς για να αποτρέψει τη σύγκρουση. Η θεά, γνωρίζοντας τις συνέπειες μιας ανοιχτής αντιπαράθεσης, προτρέπει τον Αχιλλέα να συγκρατήσει την οργή του και να μην προχωρήσει σε πράξεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε καταστροφή. Η παρέμβασή της αναδεικνύει τον ρόλο των θεών ως παρατηρητών και χειριστών των ανθρώπινων υποθέσεων, προσπαθώντας να διατηρήσουν μια ισορροπία στον πόλεμο.
Η σύγκρουση μεταξύ Αχιλλέα και Αγαμέμνονα φωτίζει την ανθρώπινη φύση και τις αδυναμίες των ηρώων. Αυτή η ιστορία αποκαλύπτει ότι πίσω από κάθε μεγάλη κρίση κρύβονται οι ανθρώπινες σχέσεις, οι φιλοδοξίες και οι αποφάσεις των ηρώων που έχουν μακροχρόνιες συνέπειες όχι μόνο για τους ίδιους αλλά και για το μέλλον του πολέμου.
Σωτηρία Στάμου, Νάνσυ Στεργιοπούλου, Ηλίας Φωτιάδης
Η συνάντηση Αχιλλέα – Θέτιδας
Αγαπητοί αναγνώστες,
Σήμερα είχαμε την ευκαιρία να δούμε μια άλλη πλευρά του Αχιλλέα που οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι μας εξέπληξε. Μετά τη σύγκρουσή του με τον Αγαμέμνονα και αφού παρέδωσε τη Βρισηίδα, ο ήρωάς μας κατευθύνεται στην ακροθαλασσιά για να προσευχηθεί. Η ηρεμία της ακρογιαλιάς και η μοναξιά ευνοούν την επαφή με τους θεούς. Θέλει να έχει απόλυτη ηρεμία και αυτοσυγκέντρωση την ώρα της προσευχής προς την μητέρα του Θέτιδα, που είναι θεότητα της θάλασσας. Στη συνάντηση με την μητέρα του βλέπουμε τον Αχιλλέα διαφορετικό. Είναι λιγότερο παρορμητικός και περισσότερο σκεφτικός. Κλαίγοντας, απλώνει τα χέρια προς τη θάλασσα και προσεύχεται. Σε λίγο παρακολουθούμε τη Θέτιδα να εμφανίζεται μέσα απ’ το νερό, πάνω σε νεφέλη.
Η εμφάνιση της Θέτιδας μας βγάζει από την πολεμική και ψυχρή ατμόσφαιρα του στρατοπέδου και μας βάζει σε μια οικογενειακή στιγμή. Η Θέτιδα ως θεά γνωρίζει τα γεγονότα όμως ρωτά τον γιο της να της τα πει ο ίδιος από τη δική του πλευρά. Κάθεται δίπλα του, τον χαϊδεύει τρυφερά και ζητάει να μάθει γιατί είναι λυπημένος. Εκείνος της απευθύνεται στενοχωρημένος γι’ αυτά που έγιναν. Εκφράζει έμμεσα παράπονο για τη λιγόχρονη ζωή του. Το μεγάλο του παράπονο όμως είναι για την άδικη προσβολή της τιμής του, γι’ αυτό και της αναφέρει το επεισόδιο της σύγκρουσης με τον Αγαμέμνονα, όπως το βίωσε ο ίδιος. Θεωρεί άδικη την επίθεση που υπέστη από εκείνον καθώς επίσης και υπεύθυνο τον Αγαμέμνονα για όλα τα δεινά των Αχαιών. Μετά τη διήγηση αυτή, ο Αχιλλέας ζητά από τη μητέρα του να ικετέψει τον Δία να δώσει νίκες στους Τρώες, ώστε να αναγνωρίσουν τόσο ο αρχιστράτηγος όσο και οι υπόλοιποι Αχαιοί την αξία του. Μόνο έτσι θα νιώσει δικαιωμένος. Εκείνη συμμερίζεται τον πόνο του και τον παρηγορεί. Τέλος, τον συμβουλεύει να αποσυρθεί από τον πόλεμο και του υπόσχεται να μεσολαβήσει στον Δία, για να πραγματοποιήσει το αίτημά του.
Η υπόσχεση της Θέτιδας πιστεύω πως μας προετοιμάζει για τις νέες συμφορές που θα έρθουν στο ελληνικό στρατόπεδο.
Δημήτρης Χονδρογιάννης
Ο Αχιλλέας συναντά τη μητέρα του
Το τελευταίο διάστημα σας ενημερώνουμε καθημερινά για όλες τις εξελίξεις στο στρατόπεδο των Αχαιών. Όπως όλοι γνωρίζετε, ο Αχιλλέας αποχώρησε οργισμένος από τη συνέλευση μετά τη σύγκρουσή του με τον Αγαμέμνονα. Πριν λίγο παρέδωσε και τη Βρισηίδα, το λάφυρό του, στους απεσταλμένους του αρχιστράτηγου. Ο ήρωάς μας απογοητευμένος απομονώθηκε στην ακροθαλασσιά. Καθισμένος πάνω σε ένα βράχο, με τη θλίψη ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του, απευθύνεται στη μητέρα του, τη Θέτιδα. Εκείνη βγαίνει μέσα από το κύμα, για να υποστηρίξει τον γιο της σε αυτή τη δύσκολη στιγμή.
Συζητούν για την οργή του απέναντι στους Αχαιούς, που δεν αναγνωρίζουν τη συνεισφορά του στον πόλεμο, και κυρίως απέναντι στον Αγαμέμνονα, ο οποίος τον πρόσβαλε με τον τρόπο που τον αντιμετώπισε. Αισθάνεται αδικημένος. Προσφέρει βοήθεια χωρίς ο ίδιος να έχει κανένα κέρδος. Γι’ αυτό αποφάσισε να φύγει από τη μάχη‧ για να εκτιμήσουν την αξία του.
Η Θέτιδα βλέποντας την άσχημη ψυχολογική κατάσταση του γιου της, αν και γνωρίζει ως θεά τα γεγονότα, τον αφήνει να εκφράσει το παράπονό του, για να εκτονωθεί. Αντιλαμβανόμαστε ότι λειτουργεί με το μητρικό της ένστικτο και δεν συμπεριφέρεται σαν θεά. Απέναντί της είναι ο γιος της και γι’ αυτό στέκεται στο πλευρό του.
Αυτό φαίνεται και από τις συμβουλές που του δίνει. Για αρχή του λέει πως καλύτερα θα ήταν να μην είχε πολεμήσει ποτέ, διότι ήξερε ότι η μοίρα προετοιμάζει τις τελευταίες μέρες της ζωής του. Γι’ αυτό και ο Αχιλλέας ήθελε να αναγνωριστεί η συνεισφορά του. Για να έχει μια ηρωική υστεροφημία και για να αποκτήσει έστω και στο λίγο χρονικό διάστημα της ζωής του τον σεβασμό που του αρμόζει.
Έτσι, λοιπόν, ο Αχιλλέας ζητάει μια χάρη από τη μητέρα του. Να ζητήσει από τον Δία την προσωρινή νίκη των Τρώων, ώστε να καταλάβουν οι Αχαιοί πόσο απαραίτητη είναι η θέση του στο πεδίο της μάχης. Κατά τη γνώμη μου αυτή ήταν μια αρκετά παρορμητική κίνηση από τον Αχιλλέα, γιατί οι συνέπειες θα ήταν ολέθριες για τους συμπολεμιστές του. θεωρώ ότι έβαλε εγωιστικά συναισθήματα πάνω από τις αξίες του.
Η Θέτιδα δείχνει πρόθυμη να ικανοποιήσει την επιθυμία του. Όπως διαφαίνεται, ίσως να υπάρχει και θετική απάντηση από τον Δία, λόγω της βοήθειας που του είχε προσφέρει παλιότερα η Θέτιδα.
Όμως, εντέλει, είναι σωστή η επιλογή αυτή ή θα αποδειχθεί ένα τραγικό λάθος;
Κυριακή Φουρίκη
Θεϊκές συγκρούσεις στον Όλυμπο
Οι θεοί είχαν αποφασιστικό ρόλο στη ζωή των θνητών, συχνά παρεμβαίνοντας στα ανθρώπινα ζητήματα. Μία από τις πιο έντονες στιγμές της Ιλιάδας είναι η σύγκρουση μεταξύ Δία και Ήρας, που προκαλεί αναστάτωση στον Όλυμπο. Αυτή η διαμάχη επηρεάζει το μέλλον του Τρωικού Πολέμου και μας διδάσκει τη σημασία της ισχύος και της διπλωματίας.
Η Θέτιδα, μητέρα του Αχιλλέα, ικετεύει τον Δία να βοηθήσει τον γιο της στον πόλεμο. Ο Δίας συμφωνεί, αλλά η Ήρα, γεμάτη ζήλια και καχυποψία, αντιδρά έντονα. Και τότε ο Δίας, εκνευρισμένος, την απειλεί και τη βάζει στη θέση της. Ο Ήφαιστος, γιος της Ήρας, επεμβαίνει με σοφία, καταφέρνοντας να λύσει την κατάσταση. Με διπλωματικό τρόπο, καταφέρνει να ηρεμήσει την Ήρα υπογραμμίζοντας τη σημασία της συνεργασίας και του σεβασμού. Η παρέμβαση του Ήφαιστου δείχνει ότι ο διάλογος και η διπλωματία είναι τα κλειδιά για την ειρήνη. Παρά τη δύναμη, την οποία έχουν ορισμένοι θεοί, η διπλωματία είναι το κλειδί για τη λύση πολλών συγκρούσεων. Η σκηνή αυτή διδάσκει πως η σοφία και η διαλλακτικότητα μπορούν να περιορίσουν μεγάλες καταστροφές, ακόμα και ανάμεσα και στους πιο ισχυρούς θεούς.
Συνοπτικά το θέμα με διάγραμμα
Δέσποινα Σκάρου
Από τη θανάσιμη οργή του Απόλλωνα στις συγκρούσεις θεών και θνητών
Το τελευταίο διάστημα υπήρξαμε μάρτυρες δραματικών γεγονότων. Παρακολουθήσαμε συγκρούσεις που καθορίζουν τη μοίρα ανθρώπων και θεών. Από την επέμβαση του Απόλλωνα προκειμένου να τιμωρήσει τους Αχαιούς, στη συνταρακτική σύγκρουση μεταξύ Αχιλλέα και Αγαμέμνονα, και τέλος στις σκηνές στον Όλυμπο, όπου οι θεοί διχάζονται, αποκαλύπτοντας βαθιά πάθη, εγωισμούς και φιλοδοξίες.
Όλα αρχίζουν όταν ο Απόλλωνας στέλνει θανατηφόρα λοιμώδη αρρώστια στους Αχαιούς, εξαιτίας της προσβολής του ιερέα Χρύση από τον Αγαμέμνονα. Αντιμέτωποι με την καταστροφή, οι Αχαιοί συγκαλούν συνέλευση. Εκεί, ο μάντης Κάλχας αποκαλύπτει την αιτία της θεϊκής οργής, ζητώντας την επιστροφή της Χρυσηίδας στον πατέρα της.
Η αποκάλυψη προκαλεί οργή στον Αγαμέμνονα, ο οποίος αρνείται να υποχωρήσει χωρίς ανταλλάγματα. Έτσι, ο Αχιλλέας παρεμβαίνει δυναμικά, υπερασπιζόμενος τη δικαιοσύνη, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια σφοδρή σύγκρουση μεταξύ των δύο ηγετών. Παρά τη μεσολάβηση του Νέστορα, η ρήξη δεν αποφεύγεται. Τελικά ο Αχιλλέας αποσύρεται από τη μάχη, αφήνοντας τους Αχαιούς ευάλωτους.
Μετά από το συγκλονιστικό συμβάν, η Θέτιδα, μητέρα του Αχιλλέα, επισκέπτεται τον Όλυμπο ζητώντας από τον Δία να υποστηρίξει τους Τρώες, ώστε οι Αχαιοί να νιώσουν την απουσία του γιου της. Η απόφαση του Δία πυροδοτεί τη ζήλια της Ήρας, προκαλώντας έντονες αντιπαραθέσεις. Αμέσως μετά, αυτές οι αντιπαραθέσεις σταματούν, χάρη στην παρέμβαση του Ήφαιστου, ο οποίος καταφέρνει να κατευνάσει τα πνεύματα, επαναφέροντας προσωρινά την αρμονία.
Όσα συμβαίνουν στο στρατόπεδο των Αχαιών αλλά και στον Όλυμπο απεικονίζουν με εξαιρετικό τρόπο τόσο το ανθρώπινο όσο και το θεϊκό δράμα. Οι θνητοί, με επικεφαλής τον Αχιλλέα και τον Αγαμέμνονα, παλεύουν με την αλαζονεία, τη δικαιοσύνη και την τιμή, ενώ οι θεοί αντανακλούν τα πάθη και τις αδυναμίες τους.
Προσωπικά, βρίσκω εντυπωσιακή την πολυδιάστατη παρουσίαση των ηρώων και των θεών. Η σύνδεση των θεϊκών επεμβάσεων με τα ανθρώπινα πάθη τονίζει την ασταμάτητη πάλη για εξουσία και δικαίωση. Τελικά, τα γεγονότα που παρακολουθούμε μας υπενθυμίζουν ότι οι συγκρούσεις, είτε θείες είτε ανθρώπινες, είναι αναπόφευκτες αλλά και αναγκαίες για την εξέλιξη της ιστορίας.
Κωνσταντίνος Χαβαριώτης
