Σε αυτό το άρθρο οι μαθητές του Γ3 και του Γ4 εμπνεύστηκαν από το σατιρικό κείμενο του Ανδρέα Λασκαράτου «Ο κακός μαθητής» και δημιούργησαν μια σειρά από χιουμοριστικά πορτρέτα των πιο χαρακτηριστικών τύπων μαθητών που συναντάμε στα θρανία. Με ευρηματικότητα και χιούμορ σκιαγραφούν τους «αγχώδεις», τους «αθλητές», τα «μοντέλα», τους «τουρίστες» και πολλούς άλλους, προσφέροντας μια απολαυστική και άκρως διασκεδαστική ματιά στην καθημερινή ζωή του σχολείου. Ετοιμαστείτε να γελάσετε, να αναγνωρίσετε οικεία πρόσωπα και να ανακαλύψετε την κωμική πλευρά της μαθητικής ζωής.

Ο κουτσομπόλης μαθητής

Ένας από τους πιο δημοφιλείς τύπους μαθητών είναι ο κουτσομπόλης. Αυτός ο μαθητής ξέρει τα πάντα για τους πάντες μέσα στην τάξη. Είναι δηλαδή η εγκυκλοπαίδεια της τάξης. Πάντα ξέρει κάτι για κάποιον, το οποίο είναι μυστικό. Δουλειά του μέσα στο μάθημα είναι να συλλέγει πληροφορίες για τους συμμαθητές του καθώς και να συζητάει με τον διπλανό του για τα κουτσομπολιά της τάξης. Τα τετράδιά του είναι γραμμένα με πληροφορίες αντί για ασκήσεις. Και το πιο μεγάλο χαρακτηριστικό του; Μέσα στην τάξη όλο μιλάει. Μιλάει ασταμάτητα με τον διπλανό του, ο οποίος είναι και ο ίδιος κουτσομπόλης μαθητής, για τα πάντα εκτός από το μάθημα.

Μπερτσουκλή Μαρία, Γ3

Κάθε σχολική τάξη είναι ένα κοινωνικό πείραμα που έχει πάει πολύ στραβά. Μέσα σε αυτή τη ζούγκλα υπάρχουν πέντε κλασικοί τύποι μαθητών που βρίσκουμε σε κάθε σχολείο, σε κάθε τάξη.

1. Ο Διαβαστερός ( ή αλλιώς Google)

Δεν είναι άνθρωπος, είναι εγκατεστημένη εγκυκλοπαίδεια. Δεν διαβάζει απλώς αλλά απομνημονεύει κάθε λέξη του βιβλίου, τις υποσημειώσεις και το εξώφυλλο. Όταν ο καθηγητής κάνει μια ερώτηση, το χέρι του σηκώνεται πιο πάνω και από τη σκιά του. Στα διαγωνίσματα τελειώνει σε πέντε λεπτά και κοιτάζει τους υπόλοιπους με απογοήτευση, σαν να λέει «μα καλά, δεν ξέρετε ότι η απάντηση βρίσκεται στη σελίδα 142, τρίτη παράγραφος;». Αν τύχει και γράψει 19 αντί για 20 παθαίνει κοκομπλόκο.

Ατάκα που λέει συχνά: «Κύριε, μπορώ να πω όλη την παράγραφο από μνήμης;»

2. Ο πάντα σε πανικό ( ή αλλιώς «Πού βρίσκομαι;»)

Ζει σε μια διαρκή κρίση ύπαρξης. Κάθε πρωί, πριν καν καθίσει στο θρανίο, ρωτάει με τρόμο «Έχουμε τεστ;;;». Αν η απάντηση είναι ναι, παγώνει, κοιτάζει στο άπειρο και αρχίζει τα διαπραγματευτικά, «δεν το ξέραμε!», «κανείς δεν το είπε!», «κύριε μας αδικείτε!». Στα διαγωνίσματα κοιτάζει το χαρτί όπως ένας γάτος κοιτάζει το αγγούρι, γεμάτος τρόμο και αμφιβολίες.

Ατάκα που λέει συχνά: «Περίμενε, πότε το κάναμε αυτό;;;».

3. Ο κλόουν («Δεν γίνεται να μην πετάξω ατάκα»)

Η σιωπή τον ενοχλεί σε βαθμό ψυχολογικού βασανιστηρίου. Ακόμα κι αν το μάθημα αφορά τους πιο βαρετούς γεωγραφικούς σχηματισμούς, θα βρει τρόπο να κάνει τους πάντες να γελάσουν. Όταν ο καθηγητής τον καλεί να απαντήσει, αν δεν ξέρει την απάντηση, ρίχνει ατάκα-βόμβα και η τάξη καταρρέει από τα γέλια. Κάθε διδακτική ώρα είναι stand-up comedy show γι’ αυτόν. Ακόμα και όταν δεν ξέρει απάντηση στην προφορική εξέταση, δεν πτοείται .

Η αγαπημένη του φράση: «Κύριε, αν γράψω το όνομα μου παίρνω έστω έναν βαθμό λόγω προσπάθειας; Αν είναι, να το γράψω 20 φορές;»

4. Ο Βασιλιάς της Αντιγραφής (ή αλλιώς Mission Impossible)

Έχει φτάσει το επίπεδο της αντιγραφής σε επαγγελματικό στάδιο. Σκονάκια σε μικρογραφία, γραμμένα στο μπουκάλι, στη γόμα, στο μανίκι, και στις σόλες των παπουτσιών, το μπουκαλάκι του νερού περιέχει περισσότερες πληροφορίες από το τετράδιο του, και το κινητό του είναι ρυθμισμένο σε Σίγαση-ώρα αντιγραφής. Όταν κάθεται στο θρανίο, σκανάρει τη στρατηγική του χώρου σαν υπολογιστής ασφαλείας. «Ποιος κάθεται μπροστά; Ποιος δίπλα; Πού είναι ο καθηγητής;». Όταν τον πιάνει ο καθηγητής, το παίζει αθώος: «Μα κύριε, γιατί να αντιγράψω; Είμαι άριστος μαθητής!» (Έχει μέσο όρο 9.0)

Ατάκα που λέει συχνά: «Κάνε λίγο πιο αριστερό το χέρι σου δεν βλέπω ».

5. Ο Τουρίστας (ή αλλιώς «Τι κάνουμε εδώ;»)

Αυτός δεν έρχεται ποτέ προετοιμασμένος. Δεν έχει ούτε βιβλία, ούτε τετράδια, ούτε στυλό… ούτε καν λόγο να είναι εδώ. Ο καθηγητής τον κοιτάζει και αναρωτιέται: «Είναι όντως μαθητής ή απλώς μπήκε κατά λάθος;». Στο διαγώνισμα γράφει μόνο το όνομά του και ίσως μία πρόταση τύπου «δεν ξέρω, αλλά βάλτε μου εκεί ένα 10 να περάσω ». Στο μάθημα χαζεύει έξω από το παράθυρο, σκέφτεται το μεσημεριανό και όταν τον ρωτάει ο καθηγητής, απαντάει μετά από δραματική παύση 10 δευτερολέπτων: «Εεεεεεε… μπορείτε να επαναλάβετε την ερώτηση;» (όχι ότι θα την καταλάβει τη δεύτερη φορά).

Ατάκα που λέει συχνά: «Τι; Έχουμε διαγώνισμα;!».

Το συμπέρασμα; Σε κάθε τάξη υπάρχει μια χαοτική μείξη αυτών των τύπων. Ο Διαβαστερός αγχώνεται, ο Πανικοβλημένος ιδρώνει, ο κλόουν κάνει τους πάντες να κλαίνε από τα γέλια, ο Αντιγραφέας στήνει στρατηγικές αντιγραφής, και ο Τουρίστας… απλώς περιμένει το κουδούνι να χτυπήσει. Και το αστείο; Στο τέλος της χρονιάς, όλοι περνάνε τις εξετάσεις! (Πώς; Κανείς δεν ξέρει.)

Γιάννης Μπληγιάννης, Γ3

Ο Τουρίστας

Ο μαθητής-τουρίστας έρχεται στο σχολείο όχι για να αποκτήσει γνώσεις ή να βελτιωθεί, αλλά για την κοινωνική του ζωή ή απλώς επειδή πρέπει. Συνήθως, κατά τη διάρκεια του μαθήματος, είτε κοιμάται, είτε ζωγραφίζει, είτε χάνεται στις σκέψεις του, χωρίς να προκαλεί ιδιαίτερα προβλήματα. Το μόνο που τον απασχολεί είναι η λήξη των διδακτικών ωρών για να επιστρέψει στο σπίτι του. Η αδιαφορία του για τη μάθηση είναι εμφανής, όμως εκδηλώνει μεγάλο ενθουσιασμό για τις εκδρομές και τις αργίες. Παρόλο που μπορεί να είναι η ψυχή της παρέας, η αδιαφορία του αυτή ενδέχεται να αποτελέσει εμπόδιο στην μετέπειτα πορεία του.

Μανώλης Νικολακάκης, Γ3

Ο Φασαριόζος

Ο φασαριόζος είναι αυτός που κάνει φασαρία μέσα στην τάξη, καθώς το μάθημα είναι γι’ αυτόν πολλές φορές πολύ βαρετό. Οι υπόλοιποι μαθητές λένε αυτά που διάβασαν ενώ ο φασαριόζος λέει ό,τι θέλει, όποτε θέλει, ενώ οι άλλοι περιμένουν με το χέρι ψηλά για να πάρουν τον λόγο. Σιγά μην περιμένει με το χέρι ψηλά να του δώσει την άδεια ο καθηγητής για να μιλήσει. Ασκήσεις; Τι να τις κάνει τις ασκήσεις; Να κάτσει να χάσει τον ελεύθερό του χρόνο, για να κάνει ασκήσεις; Του φαίνεται εντελώς λάθος να διαβάζει. Όταν εκείνος κάνει κοπάνα, όλη η τάξη έχει ησυχία και το μάθημά διδάσκεται εύκολα, χωρίς ο δάσκαλος να σταματάει συνέχεια και να φωνάζει νευριασμένος. Όταν όμως ο φασαριόζος είναι εκεί και ο καθηγητής νευριασμένος κάνει παρατηρήσεις και φωνάζει, εκείνος κάθεται χαλαρά στην καρέκλα γελώντας και λέγοντας ό,τι του έρθει. Σκέφτεται από μέσα του και μετά λέει ανοιχτά σε όλη την τάξη: «Βρε παιδιά, ποιος είναι πιο έξυπνος; Αυτός που φωνάζει νευριασμένος και χαλάει τη διάθεση του ή εγώ που κάθομαι, γελάω και κάνω ότι θέλω;». Έτσι όλοι καταλαβαίνουμε πως ο στόχος του είναι να νευριάσει τον καθηγητή και να σταματήσει το μάθημα που του φαίνεται δυσκολονόητο και μπερδευτικό.

Στέφανος Νικολουδάκης, Γ3

Ο αγχώδης μαθητής

Υπάρχουν πολλοί τύποι μαθητών, όμως εμένα αυτός που μου κάνει περισσότερο εντύπωση είναι ο αγχώδης μαθητής. Όλα τον τρομάζουν και με το παραμικρό αγχώνεται και φοβάται. Συνέχεια παραπονιέται ότι τα μαθήματα είναι πολλά και δεν προλαβαίνει ενώ, αν σε κάτι δεν αποδώσει όπως θα ήθελε δικαιολογείται πως δήθεν αγχώθηκε και για αυτό απέτυχε. Ενώ διαβάζει πολλές ώρες, αυτό δεν του φαίνεται καθόλου γιατί από το άγχος του τα ξεχνάει όλα και για αυτό μάλιστα δεν γράφει καλά στα διαγωνίσματα. Μόλις παίρνει τα θέματα στα χέρια του ιδρώνει, αναστενάζει βαριά, ξεφυσάει, κοκκινίζει και συνέχεια κάνει ερωτήσεις απορίας. Μέχρι που ο καθηγητής νευριασμένος και αγανακτισμένος αρχίζει να του φωνάζει. Από το άγχος του ακόμα μπερδεύει τα λόγια του όταν λέει μάθημα και διστάζει να διαβάσει τις ασκήσεις του, γιατί φοβάται ότι είναι λάθος, αφού εξαιτίας του άγχους του πάλι δεν έχει καθόλου εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Όλοι τον συμβουλεύουμε να σταματήσει να αγχώνεται, όμως στο τέλος αγχώνεται για να αποφύγει το άγχος του. Οπότε λέω να τον αφήσουμε στο άγχος του για να είναι ήσυχος.

Κωνσταντίνα Ξένου, Γ3

Το μοντέλο

Ο τύπος του μοντέλου στο σχολείο συνήθως είναι κορίτσι. Έρχεται πάντα καλοντυμένη με ακριβά γούστα και συνέχεια σχολιάζει τα ρούχα των άλλων. Αστράφτει από μακριά, αφού φοράει πολλά στολίδια και μοιάζει με χριστουγεννιάτικο δέντρο. Στην τάξη είναι πάντα απασχολημένη, όχι με το μάθημα αλλά με τον καθρέφτη της. Οι άσχημες μυρωδιές την απωθούν και ψεκάζει με ακριβό άρωμα ό,τι βρίσκεται μπροστά της. Στις γιορτές του σχολείου κλέβει την παράσταση με τη φανταχτερή εμφάνιση της και ύστερα προσθέτει πινελιές για να συνεχίσει τη βόλτα της. Επομένως, η μαθήτρια μοντέλο είναι περισσότερο μοντέλο μαθήτρια.

Μαριλίτα Πέππα, Γ3

Ο αδιάφορος μαθητής

Ο αδιάφορος μαθητής είναι ένα ιδιαίτερο είδος που συναντάται σε κάθε τάξη. Δεν είναι ούτε ο καλύτερος ούτε ο χειρότερος είναι απλά… εκεί. Δεν ενοχλεί κανέναν, αλλά ούτε και κανείς τον θυμάται.

Όταν η καθηγήτρια μοιράζει τα διαγωνίσματα έχει το βλέμμα του «Δεν Με Νοιάζει», λες και κάθε μάθημα είναι μια ταινία που δεν διάλεξε να δει. Στα διαγωνίσματα κοιτάει το χαρτί λες και είναι γραμμένο στα αρχαία αιγυπτιακά, και την ώρα του μαθήματος βρίσκει πάντα κάτι πιο ενδιαφέρον να ασχοληθεί, όπως να σκαλίζει το θρανίο του, να χαζεύει έξω από το παράθυρο σαν να περιμένει να προσγειωθεί UFO ή να ζωγραφίζει ακαταλαβίστικα σχήματα στο τετράδιό του, πιθανώς την ψυχή του που φεύγει από το σώμα του λόγω βαρεμάρας. Δεν διαβάζει ποτέ, αλλά πάντα περνάει τις τάξεις, ίσως επειδή θυμάται ακριβώς τις απαντήσεις που είπε ο διπλανός του φωναχτά ή επειδή οι καθηγητές δεν έχουν άλλη αντοχή να τον ξαναδούν του χρόνου.

Οι κλασικές του ατάκες περιλαμβάνουν φράσεις όπως: «Κύριε, τι κάναμε; Εδώ ήμουν αλλά δεν πρόσεχα», «Θα το διαβάσω σπίτι» (spoiler: δεν θα το διαβάσει) και «Σημειώσεις; Ε, κάτι έχω, αλλά όχι δικές μου». Όταν έρθει η ώρα για τις εργασίες, ξεκινάει το ταλέντο του στην υποκριτική, με δικαιολογίες που αγγίζουν τα όρια του φανταστικού: «Μου έφαγε την εργασία ο σκύλος μου» (δεν έχει σκύλο), «Δεν κατάλαβα τι έπρεπε να κάνουμε» (δεν μπήκε καν στον κόπο να ρωτήσει), «Το ξέχασα, γιατί διάβαζα για άλλο μάθημα!» (κανείς δεν το πιστεύει).

Τέλος, η πιο συχνή ερώτηση που βγαίνει από το στόμα του, ανεξαρτήτως ημέρας ή ώρας, είναι: «Τι ώρα σχολάμε;» Και η αλήθεια είναι πως, αν το καλοσκεφτούμε, όλοι έχουμε μια δόση αδιάφορου μαθητή μέσα μας… απλώς άλλοι το κρύβουν καλύτερα!

Δήμητρα Ράλλιου, Γ3

Ο αδιάφορος

Ένας τέτοιος μαθητής συνήθως δείχνει ότι δεν ενδιαφέρεται για το μάθημα και συχνά εμφανίζει σημάδια αδιαφορίας. Μπορεί να έχει τη στάση του «θα ήθελα να ήμουν κάπου αλλού» ή να κοιτάζει συνέχεια το ρολόι, περιμένοντας να περάσει η ώρα.

Ενδέχεται να μην συμμετέχει στη συζήτηση ή να αποσπάται η προσοχή του παίζοντας με το κινητό του ή κοιτώντας έξω από το παράθυρο. Το βλέμμα του μπορεί να είναι κουρασμένο ή αδιάφορο, ενώ οι κινήσεις του αργές και αμήχανες, όπως αν δεν είχε καθόλου ενέργεια.

Γιάννης Κόκλας, Γ4

Ο επιμελής μαθητής

Αυτός ο μαθητής είναι εντελώς ήσυχος. Στο μάθημα δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να προσέχει. Όταν οι υπόλοιποι μαθητές σιγοψιθυρίσουν μεταξύ τους, εκείνος είναι πάντα προσηλωμένος στον στόχο του. Είναι πάντοτε σε πλήρη ετοιμότητα και εάν ρωτήσουν κάτι οι καθηγητές εκείνος σηκώνει πάντα πρώτος το χέρι του για να απαντήσει. Είναι πάντοτε πάνω από ένα βιβλίο και οι βαθμοί του είναι άκρως εκπληκτικοί. Στην τάξη εάν γίνεται φασαρία εκείνος μένει αμέτοχος αλλά και ανεπηρέαστος. Κάθε χρονιά επιλέγει να καθίσει στο πρώτο θρανίο, για να προσέχει καλύτερα, και κάθε φορά φυσικά το βρίσκει ελεύθερο, διότι οι περισσότεροι επιλέγουν να καθίσουν στα πίσω θρανία για να μην γίνονται αντιληπτοί από τους καθηγητές τους. Είναι σαν ένα λουλούδι που μένει ατάραχο τις βροχερές μέρες. Είναι σαν ένα δέντρο που δεν το ξεριζώνει ούτε ο πιο ισχυρός χειμώνας. Άραγε πώς θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε αυτόν τον μαθητή; Μήπως σαν ένα σπάνιο και ευωδιαστό λουλούδι που εντυπωσιάζει με την ομορφιά του; Όπως και ο μαθητής με την αφοσίωσή του στη γνώση;

Αντωνία Τσουμάνη, Γ4

Ο αδιάφορος – τουρίστας μαθητής

Ο συγκεκριμένος μαθητής έχει ανακαλύψει το απόλυτο μυστικό της ζωής: «τίποτα δεν έχει σημασία». Κάθε μέρα που μπαίνει στην τάξη είναι πιο βαριεστημένος από ποτέ, με ένα υφάκι του τύπου: «γιατί είμαι εδώ;». Κάθεται πάντα στο τελευταίο θρανίο, κατά προτίμηση τέρμα δεξιά, και είναι σίγουρο ότι κοιτάει το ρολόι του τοίχου περισσότερο από τον πίνακα. Το τετράδιό του είναι πιο άδειο και από ψυγείο εργένη, ενώ το στυλό του μας δείχνει το καλλιτεχνικό του ταλέντο που πάντα έκρυβε, αφού το χρησιμοποιεί περισσότερο για τα σχέδια στο θρανίο παρά για τις ασκήσεις που πρέπει να λύσει. Όταν τον ρωτάνε το οτιδήποτε, απαντά με το συνηθισμένο «εεεεε ……. δεν ξέρω» και ένα χαλαρό ψεύτικο χαμογελάκι, λες και βρίσκεται στο καφενείο με τους φίλους του και γλυκοκοιτάζει την σερβιτόρα.

Τέλος στα διαγωνίσματα, αν αξιωθεί και έρθει να γράψει, θα γεμίσει το μπουφάν του με ό,τι σκονάκι έχει και θα περπατά σαν πιγκουίνος στην Ανταρκτική. Όχι ότι τον νοιάζει να γράψει καλά, αλλά βαριέται την γκρίνια και τα πιάτα που θα πλύνει στο σπίτι έτσι και μείνει.

Πάντως αξιοζήλευτη είναι η τέχνη της αντιγραφής που έχουν αναπτύξει οι μαθητές αυτοί, αφού δεν τους παίρνουν χαμπάρι οι καθηγητές, καθώς και το γεγονός ότι δεν έχει μείνει ποτέ κανείς στην ίδια τάξη, αφού με κάποιο μυστήριο τρόπο πάντα περνάνε. Ίσως το σύμπαν να σέβεται και να επιβραβεύει πραγματικά αυτούς που «δεν τους νοιάζει ΤΙΠΟΤΑ».

Άγγελος Φάκλαρης, Γ4

Ο μαθητής της «τελευταίας στιγμής»

Ο μαθητής της «τελευταίας στιγμής» είναι ο πρωταθλητής της αναποφασιστικότητας και ο μάγος της επιβίωσης. Όλη τη χρονιά ζει ανέμελα, μέχρι που ξαφνικά, μία μέρα πριν το διαγώνισμα, τον χτυπάει η απόλυτη φώτιση ή μάλλον ο πανικός. Ξαφνικά, ψάχνει σημειώσεις, κάνει τάμα να πέσουν τα SOS και σκανάρει τα βιβλία πιο γρήγορα και από barcode scanner. Ειδικεύεται στο «διάβασμα express» και στις «συμπυκνωμένες γνώσεις σε 5 λεπτά» . Το πρωί της εξέτασης μοιάζει με αρχαίο σοφό που ψιθυρίζει ξόρκια («Θεέ μου, ας πέσουν αυτά που διάβασα») και καταλήγει να γράφει με μια μείξη έμπνευσης, τύχης και… αντιγραφής από τον διπλανό.

Ελένη Χαλιλάι, Γ4

Ο γκρινιάρης μαθητής

Ο τύπος του «γκρινιάρη μαθητή» είναι ο μαθητής που δεν χάνει ποτέ την ευκαιρία να εκφράσει τη δυσαρέσκεια του για το παραμικρό. Από το πρωί που ανοίγει τα μάτια του μέχρι το βράδυ που κλείνει τα βιβλία του, η ζωή του είναι μια ατελείωτη σειρά παραπόνων. «Γιατί να έχουμε μάθημα σήμερα;» είναι η πρώτη του σκέψη και ανησυχία κάθε μέρα. Δεν τον ενδιαφέρει αν η διάλεξη είναι για τον κόσμο ή για την ανακάλυψη του φωτός, γιατί για εκείνον όλα μοιάζουν βαρετά. Όταν το κουδούνι χτυπάει για διάλειμμα, δεν το χαίρεται, γιατί «το διάλειμμα είναι πολύ μικρό και δεν προλαβαίνω να ξεκουραστώ». Και αν κάποιος του πει ότι είναι «λίγο υπερβολικός», θα απαντήσει με το πιο δραματικό ύφος: «Δεν καταλαβαίνετε πόσο δύσκολο είναι να είσαι μαθητής!». Σίγουρα, αν υπήρχε βραβείο για τη γκρίνια, θα το κέρδιζε άνετα… κάθε μέρα!

Παναγιώτης Χριστοφής, Γ4

Ο Τουρίστας

Κάθε τάξη έχει μεταξύ άλλων έναν μαθητή ο οποίος δεν αντιλαμβάνεται πλήρως την έννοια της λέξης «τάξη». Μπαίνει το πρωί στην αίθουσα, βάζει τα πόδια πάνω στο θρανίο νομίζοντας ότι είναι καναπές, τα βιβλία του γυαλίζουν από την αχρησία και έχει ένα τετράδιο για όλα τα μαθήματα, κυρίως με το πρόγραμμα μέσα, για να δει τι έχει μετά. Είναι δεν είναι στην τάξη το ίδιο κάνει. Οι καθηγητές πολλές φορές τον ρωτάνε ειρωνικά αν θέλει και έναν καφέ για να περάσει η ώρα. Αυτός φυσικά δεν χάνει την ευκαιρία να απαντήσει θετικά αγνοώντας την ειρωνεία και προκαλώντας την υπόλοιπη τάξη να ξεσηκωθεί. Καμιά φορά βγάζει του ώρα του μαθήματος το φαγητό του για το διάλειμμα και το τρώει επιτόπου. Αν ο καθηγητής δεν του κάνει παρατήρηση τότε αυτός συνεχίζει απτόητος με την εντύπωση πως είναι στον καναπέ του ξενοδοχείου του σε διακοπές. Ακόμα, αν του κάνει ο καθηγητής παρατήρηση, τότε αυτός πιθανότατα να συνεχίσει να τρώει λίγο πιο διακριτικά, μόλις γυρίσει στον πίνακα. Έχει πάντα κάτι να πει για όλα. Καμιά φορά μάλιστα, για να μην προκαλέσει τα νεύρα του καθηγητή, ξεκινάει τις ατάκες όπως «Κυρία πόσο ωραία ντυμένη είστε σήμερα», «Τι ωραίο μαλλί», «Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας» και άλλα παρόμοια, ώστε να συνεχίσει τις διακοπές του στην τάξη καθώς πολλοί καθηγητές τα χάβουν. Επιπλέον, αυτός ο μαθητής, κατά τη διάρκεια του μαθήματος, σκέφτεται πράγματα όπως τι φαΐ έχει σπίτι, τι αυτοκίνητο θα πάρει όταν μεγαλώσει και γενικά ό,τι του κατέβει. Τέλος, αυτού του είδους ο μαθητής, όταν βγαίνει με απουσία, προσπαθεί να επωφεληθεί από αυτό παίρνοντας μαζί του το φαγητό του, τον χυμό του και προκαλώντας πανικό στην τάξη. Α, κι όλα αυτά, αν δεν τον έχει πάρει ο ύπνος…!

Γιάννης Χρονάς, Γ4

Ο … χαλαρός

Ένας από τους τύπους μαθητών είναι εκείνος ο όποιος κάθε πρωί ενώ το ξυπνητήρι του χτυπάει στις 7 και 10, εκείνος ξυπνά στις 8. Κάθε πρωί προσπαθεί όσο πιο γρήγορα μπορεί να φορέσει τα ρούχα του και να φάει το πρωινό του, ώστε να προλάβει την πρώτη ώρα. Στο μάθημα κάθεται πάντα στο τελευταίο θρανίο, προσπαθώντας να περάσει απαρατήρητος. Από μακριά δείχνει ότι κρατάει σημειώσεις, αλλά αν κοιτάξεις πιο κοντά, ζωγραφίζει μικρά ανθρωπάκια. Όταν η δασκάλα τον ρωτάει κάτι, απαντάει με το θρυλικό «Μπορείτε να επαναλάβετε;», κερδίζοντας πολύτιμα δευτερόλεπτα για να σκεφτεί. Στα διαλείμματα είναι η ψυχή της παρέας, με αστεία που κάνουν ακόμα και τον πιο αυστηρό καθηγητή να γελάσει. Κι όμως, με κάποιον μαγικό τρόπο, δεν δημιουργεί ποτέ πρόβλημα και πάντα με κάποιο απίστευτο τρόπο καταφέρνει να περνάει την τάξη.

Κριστιάνο Χοτζάι, Γ4

Ο αθλητής μαθητής

Ο αθλητής μαθητής είναι ο Μέσι της αυλής. Έρχεται πάντα αργοπορημένος, ιδρωμένος από την προπόνηση, και απαντάει στις ερωτήσεις όπως ντριπλάρει (αποφεύγοντάς τες). Τα μαθηματικά του περιορίζονται στο μέτρημα γκολ, η ιστορία του ξεκινάει από το πρώτο Μουντιάλ και η φυσική του αφορά μόνο τη γωνία σουτ. Στις εξετάσεις προσεύχεται σαν να είναι τελικός, αλλά, όταν παίζει σχολικούς, όλοι τον αποθεώνουν, ακόμη και οι καθηγητές.

Ντιόνις Χοτζάι, Γ4