Γράφει ο Καλέγιας Άγγελος, μαθητής του Β2 τμήματος.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ (1770-1843 )
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης καταγόταν από την οικογένεια Κολοκοτρώνη που προερχόταν από το χωριό Ρουπάκι, στα σύνορα Μεσσηνίας-Αρκαδίας. Πατέρας του ήταν ο Κωνσταντής Κολοκοτρώνης(Γεννήθηκε στο Λιμποβίσι της Αρκαδίας), φόβος και τρόμος των Τούρκων από τους οποίους βρήκε μαρτυρικό θάνατο, και η Ζαμπία(Γεωργίτσα) Κωτσάκη,από την Αλωνίσταινα Αρκαδίας.
Από μικρός ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ακολούθησε τον πατέρα του στις διάφορες δράσεις του κατά των Τούρκων. Σε ηλικία 15 ετών, το 1785, μετακόμισε με τη μητέρα και τα αδέρφια του στο χωριό Άκοβος, όπου ζούσε ο θείος του Αναγνώστης. Διορίστηκε αρματωλός εναντίον των κλεφτών που λυμαίνονταν την περιφέρεια του Λεονταρίου.
Οι πράξεις του Κολοκοτρώνη ήταν τέτοιες, που η φήμη του σιγά-σιγά απλώθηκε σ” όλη την Πελοπόννησο. Το 1802 είχε γίνει τόσο επικίνδυνος στους κατακτητές, ώστε ο βοεβόδας της Πάτρας πέτυχε να εκδοθεί σουλτανικό φιρμάνι που τον καταδίκαζε σε θάνατο και ανέθετε την εκτέλεση στους προεστούς, οι οποίοι, αν δεν κατόρθωναν να τον σκοτώσουν, θα εκτελούνταν οι ίδιοι.
Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και τον Ιανουάριο του 1821 πήγε στη Μάνη, όπου άρχισε να προετοιμάζει την Επανάσταση στην Πελοπόννησο, γνωρίζοντας ότι η επίσημη ημέρα έναρξης ήταν η 25η Μαρτίου. Συμμετείχε και στην κατάληψη της Καλαμάτας στις 23 Μαρτίου υπό την ηγεσία του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Πρωταγωνίστησε σε πολλές στρατιωτικές επιχειρήσεις του Αγώνα, όπως στη νίκη στο Βαλτέτσι (13 Μαΐου 1821), στην άλωση της Τριπολιτσάς (23 Σεπτεμβρίου 1821), στην καταστροφή της στρατιάς του Δράμαλη στα Δερβενάκια (26 Ιουλίου 1822), όπου διέσωσε τον Αγώνα στην Πελοπόννησο από την απειλή του Δράμαλη, αφού πρυτάνευσαν η ευφυΐα και η τόλμη του στρατηγικού του νου.
Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, ήρθε αντιμέτωπος με συμπεριφορές που τον πλήγωσαν στο εσωτερικό της χώρας. Καταδικάστηκε σε θάνατο, αφού πρώτα είχε ήδη φυλακιστεί στις φυλακές της Ακροναυπλίας στο Ναύπλιο, επειδή εξέφρασε τις αντιρρήσεις του για τις πράξεις του βασιλιά Όθωνα και της Αντιβασιλείας. Τελικά, ο Όθωνας του χάρισε την ζωή και τον έκανε αντιστράτηγο.
Ο μεγάλος ήρωας πεθαίνει στις 16 Φεβρουαρίου 1843 το πρωί από εγκεφαλικό επεισόδιο, έχοντας επιστρέψει από γλέντι στα βασιλικά ανάκτορα. Κηδεύτηκε με μεγάλες τιμές στην Αθήνα, γεμίζοντας θλίψη την οικογένειά του, αλλά και όλους τους Έλληνες, στην ελευθερία των οποίων αφιέρωσε ολόκληρη την ύπαρξή του. Παρά τον θάνατό του, η μορφή του Κολοκοτρώνη, που απέκτησε και το προσωνύμιο «Γέρος του Μοριά», θα συγκινεί πάντα τους Έλληνες, καθώς το όνομά του είναι συνώνυμο του αγνού αγώνα και της θυσίας για την απελευθέρωση της πατρίδας. Μετά θάνατον η Ελληνική Πολιτεία, αναγνωρίζοντας την προσφορά του στον Αγώνα για την Παλιγγενεσία, τού απένειμε τον τίτλο του Στρατάρχη.
Πηγές: 1. https://el.wikipedia.org
Θα ήταν ελλιπές το τεύχος Μαρτίου του περιοδικού του σχολείου μας χωρίς την επιβλητική παρουσία του «Γέρου του Μωριά». Σε ευχαριστούμε Άγγελε για την προσφορά σου. Μάλιστα θα ήταν πολύ εύκολο εάν ήθελες να ασχοληθείς και σε άλλο τεύχος με τον Κολοκοτρώνη να εμπουτίσεις την βιβλιογραφία σου και με άλλα στοιχεία από τον πολυτάραχο βίο του. Τα βιβλία και οι ηλεκτρονικές πηγές είναι άφθονα.
Μπράβο, Άγγελε, για την επιλογή αυτού του σπουδαίου Έλληνα, του Γέρου του Μοριά. Και μην ξεχνάμε ότι ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στερέωσε την ελληνική σημαία στο πιο ψηλό σημείο του Ακροκορίνθου στις 26 Οκτωβρίου 1823 κατά την απελευθέρωση του Κάστρου και την παράδοση των κλειδιών του από τον Τούρκο φρούραρχο. Η ψυχή της Ελληνικής Επανάστασης συνδέεται, λοιπόν, και με την ένδοξη τοπική ιστορία μας.