Οι μαθητές κλήθηκαν με λέξεις-φράσεις που τους δόθηκαν αλλά και με κάποιες μόνο δικές τους να φτιάξουν ένα ποίημα:
Αναπάντητες κλήσεις
Αναπάντητα ερωτήματα,
Κόκκινο το αίμα,
Κόκκινο το κρασί,
Κόκκινο και το φόρεμά της.
Oικογένεια, φίλοι.
Μα η αγάπη;
Κλάμα.
Κλάμα για την ταφή της
στο πράσινο παρτέρι.
Τα Χριστούγεννα ασπρόμαυρα.
Απολαμβάνω ένα ρόφημα όσο τη σκέφτομαι
στο κάστρο της μοναξιάς της.
Ανάβω ένα κερί
αναπολώντας την παιδική μου ηλικία.
Διβάνη Αγγελίνα
Η παιδική του ηλικία
τηλεόραση ασπρόμαυρη ή έγχρωμη.
Καμιά διαφορά.
Ήταν Χριστούγεννα την ημέρα εκείνη.
Τα Χριστούγεννα του θυμίζουν οικογένεια, φίλους.
Τώρα πλέον στον αριθμό της αναπάντητες κλήσεις.
Δε θα ξεχάσει ποτέ το κόκκινο φόρεμα
με αίμα και κρασί στο πράσινο παρτέρι.
Κλάμα και αναμμένο κερί δίπλα της.
Αναπάντητες οι κλήσεις ·
Μέρα Χριστουγέννων.
Φίλοι και οικογένεια
Με αγάπη τάχα με καλούν.
Μα εγώ ξέρω·
Πισώπλατα με συζητούν.
Την παιδική μου ηλικία αναπολώ
με κλάμα και με αίμα
κι ένα κρασί στο χέρι,
Το κερί να με φωτίζει,
καθώς παρακολουθώ
σε μια ασπρόμαυρη τηλεόραση
τη διαφήμιση ενός κόκκινου φορέματος.
Εν τέλει κατάλαβα·
Σ’ εκείνο το πράσινο παρτέρι θέλω να’μαι
Μ’ένα ρόφημα στο χέρι.
Γιάννης
Μια βαθιά αγάπη
ξεχειλίζει από τα κρυστάλλινα μάτια του
προς το κορίτσι με το επίσημο βασιλικό μαγιό ·
διασκεδάζοντας στην αμμουδιά χωρίς ρολόι
μέχρι που ο ουρανός γέμισε καπνό
και η ελευθερία σκορπίστηκε.
Μυρτώ Π. – ΦΑΤΟΥΡΟΥ ΑΝΤΩΝΙΑ
