Στήλη: Κοινωνικά ζητήματα

Με αγάπη…για τους πρόσφυγες!

 

prosfiges1

Ζωγραφιά από την Στέλλα, Β1

Σου γράφω αυτό το γράμμα για να σου εκφράσω τη συμπαράσταση μου απέναντι σε εσένα και στον Συριακό λαό, για τις δυσκολίες που περνάτε κάθε μέρα.

Καθημερινά ενημερώνομαι απ’ τη τηλεόραση για τις συνοικίες στις οποίες ζείτε. Κάθε νύχτα τα παγωμένα νερά του Αιγαίου μετατρέπονται σε υγρούς τάφους. Αποδράσατε από την πατρίδα σας αφήνοντας πίσω τους φίλους σας, την οικογένεια σας, το σπίτι σας, το σχολείο σας, ψάχνοντας τρόπο να φτάσετε με ασφάλεια σε κάποια χώρα της Ε.Ε. για να κάνετε μια νέα αρχή.

Σκέφτομαι τα χιλιάδες παιδιά που η αγριότητα του πολέμου τους έκλεψε τα παιδικά τους χρόνια, τα όνειρα τους και την αθωότητα τους.

Σκύβω ευλαβικά το κεφάλι μπροστά στην αξιοπρέπεια σας και στο δικαίωμα της ανθρώπινης ζωής.

Με σεβασμό κι εκτίμηση,

Χαριτίνη Αναστασιάδη

 

prosfigws2

Μια καρδιά για τους πρόσφυγες από την Μαρίνα (Γ2)

Γεια,

Πάντα μου άρεσε να είμαι ελεύθερη, να ζω στον δικό μου κόσμο, αλλά μετά από μια ηλικία άρχισα να καταλαβαίνω τι συμβαίνει πραγματικά στον κόσμο. Ήταν φριχτά.

Δε θα μου άρεσε να κάνω κάτι που δεν θέλω, αλλά κάποια πράγματα είναι αναγκαστικά.

Θέλω να πω ότι πάντα χρειάζομαι κάποιον να μου δείξει αγάπη, να με βοηθήσει. Κάποιες φορές όμως βρίσκομαι μόνη μου με χιλιάδες φωνές γύρω μου. Έτσι νιώθω αβοήθητη.

Γενικά σκέφτομαι πολλά πράγματα για το πώς ζουν οι άνθρωποι τώρα, πώς ζούσαν και πώς θα ζούνε. Σκέφτομαι χαρά κι αγάπη, αλλά ξαφνικά μπαίνει και η δόξα και η εξουσία.

Θέλω να βοηθήσω να μην συμβαίνουν τέτοια πράγματα. Είμαι χαρούμενη που γράφω σε κάποιον τις απόψεις μου.

Εγώ τις δύσκολες στιγμές σκέφτομαι το χαρούμενο μέλλον, κλείνω τα μάτια.. και αφήνω την ελπίδα να γεμίσει την φαντασία μου.

Σου εύχομαι κουράγιο, ελπίδα και χαρά

Με αγάπη

Ίρις

προσφυγες καραβι3

Ζωγραφιά από τον Κωνσταντίνο, Γ2

 

Αγαπητέ Αχμέτ,

Ξέρω πως νιώθεις ταραγμένος, χαμένος, σαν να έχεις χάσει τα πάντα· την οικογένεια σου, τους φίλους σου, το σχολείο και όλα τα άλλα που σ ’έκαναν χαρούμενο αλλά μην στενοχωριέσαι δεν είσαι μόνος, ποτέ δε θα είσαι μόνος. Τις λέξεις μόνος και χαμένος δεν πρέπει να τις πιστεύεις, γιατί δεν υπάρχουν.

Θα σου πω ένα μυστικό, όταν νιώθεις μόνος, ψάξε για φίλους. Οι φίλοι υπάρχουν παντού αρκεί να τους γνωρίσεις. Μόνο όταν έχεις φίλους μπορείς να ξεπεράσεις τις δυσκολίες και να δεις μακρύτερα. Ελπίζω να με καταλαβαίνεις.

Σε χαιρετώ.

Οδυσσέας Κράτσας

 

prosfygew fani

Η ευχή της Φανής (Β2) στην πίσω όψη της ζωγραφιάς της

Αγαπητέ μου φίλε,

Επειδή είναι σίγουρο ότι κανείς από εμάς δεν έχει βρεθεί στην θέση σου, δεν θέλω να σου πω ότι καταλαβαίνω την θέση που βρίσκεσαι, γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν ψέμα.

Κανείς από εμάς δεν μπορεί να καταλάβει πραγματικά την «κόλαση» που βρίσκεσαι και τις άσχημες καταστάσεις που περνάς, σωματικά και ψυχικά.

Ένα πράγμα μόνο μπορώ να σου πω με σιγουριά: ότι η μεγαλύτερη αρετή των πολιτισμένων ανθρώπων είναι η ανθρωπιά.

Σου εύχομαι να καταλήξεις γρήγορα και όσο γίνεται πιο ανώδυνα στην χώρα που έχετε επιλέξει και θέλω να πιστεύω, ότι όλη αυτή η τεράστια προσπάθεια που κατέβαλες θα ανταμειφθεί.

Ηλίας Ρουμπέας

fani2

Η ζωγραφιά της Φανής (Β2)

Γεια σου κορίτσι ή αγόρι,

Δεν ξέρω πως ζεις άρα δεν μπορώ να κρίνω αλλά μπορώ να πω ότι δεν αξίζει να περνάει κανείς μας έτσι. Ούτε Άγγλος, ούτε Γάλλος, ούτε Σύριος, ούτε Έλληνας. Το θέμα είναι ότι αν ήμουνα στην θέση σου δεν θα άντεχα ούτε σε μισό κλάσμα δευτερολέπτου να ζω έτσι, όμως τώρα εσύ θα πρέπει να κρατήσεις την υπομονή σου όσο πρέπει και πρέπει να δεις και την άλλη πλευρά των πραγμάτων. Ξέρω ότι δεν είναι εύκολο αλλά όλοι πρέπει να κάνουμε μια προσπάθεια.

Σε χαιρετώ

Ολυμπία Λέκκα

 

Μακάρι να μπορούσα να πάρω την λύπη τους.

τα παιδιά έχουν δικαιώματα

Ομαδική εργασία της Ελπίδας, Λητώς, Νέβης, Φαίδρας της Δ2 τάξης

 

Μακάρι να μπορούσα να πάρω την λύπη τους.

Όλοι έχουμε πάει σε πλατείες, γειτονιές και σε στενά δρομάκια και αντικρίζουμε πολύ κόσμο. Άλλοι κάθονται και πίνουν καφέ, κοπέλες συζητούν και οι υπόλοιποι γυρνούν στα σπίτια τους μετά τα ψώνια.

Κανείς όμως δεν βλέπει στα μάτια τους αστέγους που κάθονται σε μια γωνιά απελπισμένοι με το χέρι σηκωμένο, περιμένοντας κάποιος να τους δώσει μια μικρή βοήθεια.

Μερικοί μάλιστα αλλάζουν δρόμο μόλις τους βλέπουν γιατί λένε πως δεν είναι καθαροί. Φυσικά και δεν θα είναι, αφού δεν έχουν σπίτι με μπάνιο και κρεβάτι, δεν έχουν φαγητό, ψάχνουν στα σκουπίδια και πάνω απ’ όλα δεν έχουν οικογένεια και μια ζεστή αγκαλιά, μια ανοιχτή πόρτα γεμάτη με καλοσύνη. Μόνο λύπη έχουν αυτοί οι άνθρωποι.

Αναρωτιέμαι πώς να ήταν αυτοί οι άστεγοι πριν.

Μακάρι να μπορούσα να πάρω την λύπη τους.

Κατερίνα Νικολάου, Στ2

 

Στην εποχή της εξέλιξης, κάποιοι….

Πάντοτε στην ανθρωπότητα υπήρχανε πόλεμοι και κρίσεις.

Η σημερινή κρίση που ζούμε είναι οικονομικός πόλεμος που έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και προεκτάσεις σε πολλές χώρες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι απάτες και οι κλεψιές να αυξάνονται, ενώ πολλοί άνθρωποι χάνουν τα σπίτια και τις δουλειές τους. Λόγω της οικονομικής κρίσης αυξάνονται το προσφυγικό και μεταναστευτικό πρόβλημα.

Μετά το 2ο Παγκόσμιο πόλεμο, απ΄ ότι λένε οι μεγάλοι, υπήρχε μια πιο δίκαιη κατανομή του πλούτου, αλλά τώρα πάλι η ψαλίδα ανάμεσα στους φτωχούς και στους πλούσιους όλο και μεγαλώνει. Υπάρχουν παιδιά σε σχολεία που δεν τρώνε τίποτα και το πιο σημαντικό σκοτώνονται καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι σε πολλές χώρες του κόσμου για οικονομικά συμφέροντα.

Ζούμε στον 21ο αιώνα που είναι η εποχή της εξέλιξης της τεχνολογίας, της επιστήμης, της ιατρικής και καθημερινά υπάρχουν άνθρωποι που ζούνε στο δρόμο χωρίς να μπορούνε να πάρουν ένα κομμάτι ψωμί και ένα μπουκάλι νερό.

Ηλιάνα Aτσίγκμπαση. Στ2 .

 

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΓΡΑΦΗΣ: «Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα.» Ουίλιαμ Σαίξπηρ, Άμλετ, 1603

θεατρικη ομάδα

Η θεατρική ομάδα του ΣΤ1 μετά την αυτοσχέδια παράστασή τους συνομιλούν με τα πρωτάκια!

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΓΡΑΦΗΣ / ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΑΓΩΓΗ [ΣΤ1]

Με αφορμή την Ευρωπαϊκή Ημέρα Γλωσσών, επιχειρήσαμε να αποδώσουμε θεατρικά και να βιντεοσκοπήσουμε σε διάφορες ευρωπαϊκές και μη γλώσσες την εμβληματική ατάκα του Σαιξπηρικού Άμλετ «Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα». Σε δεύτερη φάση, αποπειραθήκαμε να ξαναγράψουμε το διάσημο μονόλογο του Άμλετ! Ζητήθηκε δηλαδή από τα παιδιά να καταγράψουν τα δικά τους ερωτήματα – διλήμματα, το δικό τους προβληματισμό σε σχέση με τη ζωή γενικότερα, αλλά και τη δική τους θέση μέσα στον κόσμο που τα περιβάλλει. Παραθέτουμε το μικρό εισαγωγικό κείμενο που τους δόθηκε ως ερέθισμα, καθώς και ? κάποιους από ? τους μονολόγους που προέκυψαν από αυτό το εργαστήρι γραφής.

«Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα

Ουίλιαμ Σαίξπηρ, Άμλετ, 1603

Φαντάζομαι ότι είμαι ένας μικρός σύγχρονος  Άμλετ. Δεν είμαι πρίγκιπας, δε ζω στη Δανία, δε μου πήρε το βασίλειό μου κανείς, δεν έχω καν βασίλειο. Ζω σε μια μικρή γωνιά της γης, της Ευρώπης, στην Ελλάδα του 2015. Είμαι πολίτης του κόσμου που αναρωτιέται.

Ποια είναι τα δικά μου ερωτήματα, τα δικά μου διλήμματα σε σχέση με τη ζωή, τον εαυτό μου και τον κόσμο γύρω μου, όλα όσα με απασχολούν; Με αφορμή αυτά επιχειρώ να ξαναγράψω το θεατρικό αυτό μονόλογο αυθόρμητα, με το δικό μου τρόπο, καταθέτοντας τον προσωπικό μου προβληματισμό σε σχέση με τη ζωή, τον εαυτό μου και τον κόσμο γύρω μου.

 

M.: Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα. Τις τελευταίες μέρες δεν ξέρω νιώθω μια στενοχώρια. Σκέφτομαι πως δεν θέλω να πάω στο γυμνάσιο. Αγαπώ την τάξη μου. Σαν χθες θυμόμουν που πήγαινα στην πρώτη δημοτικού. Καλά πως πέρασαν τόσα χρόνια κι έφτασα στην ΈΚΤΗ. Αγαπώ την τάξη μου και περνάω καλά με όλους. Τους αγαπώ και δεν θέλω να τους αποχωριστώ. Του χρόνου θα χωριστούμε ΌΛΟΙ. Ο καθένας σε διαφορετικό γυμνάσιο. Μ΄ αρέσει που φτιάχνουμε θεατρικά και τα παρουσιάζουμε σε άλλες τάξεις. Περνάω τόσο καλά εδώ. Είμαι χαρούμενη με τους φίλους μου. Μ΄ αρέσει έτσι όπως κάνουμε το μάθημα με την κυρία Κική. Μ’ αρέσει ό,τι κάνουμε στο σχολείο. Του χρόνου στο γυμνάσιο θα είναι όλα άγνωστα, κανείς δεν θα ξέρει κανέναν και όλα θα είναι καινούργια για όλους. Άραγε είμαι η μόνη που το νιώθω αυτό; Δεν ξέρω, εύχομαι να το νιώθουν και άλλοι. Αλλά και να μην το νιώθουν εμένα δεν με πειράζει.

 

Η.: Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα. Να γράψω αυτό το κείμενο ή όχι, να περάσω τον γρήγορο δρόμο της τεμπελιάς ή να γράψω, να προσπαθώ να μου έρθει μια ιδέα την τελευταία στιγμή και να μην έχω καθόλου χρόνο, να μείνω με ένα μισοτελειωμένο κείμενο ή να τα παρατήσω, και πάλι αυτή η επιλογή είναι μια ερώτηση απαντημένη με μια ελπίδα να υπάρχει άλλη επιλογή.

 

Ο.: Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα. Γιατί να πηγαίνουμε κάθε μέρα σχολείο, γιατί να ξυπνάμε τόσο νωρίς για να πάμε εκεί, γιατί πρέπει να ακούω πράγματα τα οποία τα ξέρω ήδη από την προηγούμενη τάξη. Τζάμπα κόπος! Καλύτερα να είμαι στο κρεβάτι μου , να παίζω βιντεοπαιχνίδια και να σηκώνομαι μόνο όταν θέλω να πάω στην τουαλέτα, σαν να είμαι άρρωστη και χρειάζομαι αρκετή φροντίδα για να γίνω καλά. Θα άκουγα μουσική, θα έπαιζα με τον γάτο μου, γιατί θα ήταν το μόνο πράγμα που θα είχα αν ήμουν στο σπίτι μου μόνη. Και ναι… Μιλάμε για πολλή μοναξιά.  Θα έτρωγα ό,τι ήθελα από το καλύτερο γλυκό μέχρι το χειρότερο πλαστικό ζελεδάκι. Και το χειρότερο; Θα το έτρωγα μόνη. Χωρίς να το μοιράζομαι με τις φίλες μου, που αν είχα δε θα τις έβλεπα γιατί θα ήμουνα μόνη μέσα στο σπιτάκι μου, με τα παιχνίδια μου με τα γλυκά μου και την γάτα μου! Χμμμ (Σκέφτομαι)

Αν όμως πήγαινα κάθε μέρα σχολείο να έβρισκα τις φίλες μου και μοιραζόμουνα το φαγητό μου στο σχολείο, ίσως να μάθαινα κάτι παραπάνω, να μάθαινα δηλαδή τον κόσμο των γύρω μου. Και να μην είμαι κολλημένη στον δικό μου. Τελικά αυτή είναι η ζωή ή έτσι νομίζω…

Δ.: Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα. Όταν  είσαι  μικρός είναι ωραίο να ζεις. Όμως όταν μεγαλώσεις; Ο κόσμος  αλλάζει. Πώς δημιουργήθηκαν οι άνθρωποι; Πώς  ζούμε; Πώς πεθαίνουμε; Σε όλα υπάρχει ένα ερώτημα. Όλος ο   κόσμος είναι ερώτημα. Πώς καθένας έχει δική του προσωπικότητα; Γιατί τα φυτά πεθαίνουν σε μια μέρα; Γιατί οι άνθρωποι  θεωρούνται πιο έξυπνοι; Γιατί πεθαίνουν πιο αργά από όλα τα υπόλοιπα όντα της γης; Γιατί δε σέβονται όλοι οι άνθρωποι τους άλλους; Γιατί υπάρχουν 4 εποχές; 12 μήνες; Πώς μερικοί άνθρωποι έγιναν μεγάλα ταλέντα; Εγώ θα γίνω ποτέ; Μα αν όχι; Πώς μερικοί κατάφεραν τόσα πολλά στη ζωή τους; Γιατί κάποιοι είναι πλούσιοι κι άλλοι φτωχοί; Στη ζωή νομίζω πρέπει να επιλέγεις αυτό που θες. Την ελευθερία, τις φιλίες, την προσπάθεια να πετύχεις κάτι. Νομίζω πως όλοι οι άνθρωποι προσπαθούν. Είναι αλήθεια αυτό; Είναι αλήθεια ότι υπάρχει ζωή παντού; Η μουσική αρέσει σε όλους; Κι αν ναι, φέρνει σ’ όλους γαλήνη; Κάποιες φορές σκέφτομαι τους ανθρώπους που σκοτώθηκαν ή προσπάθησαν, αντιστάθηκαν για να είμαστε εμείς ελεύθεροι. Θα ήμασταν ελεύθεροι αν δεν υπήρχαν αυτοί; Θα μιλάγαμε ελληνικά; Αλήθεια γιατί κάθε χώρα έχει τη δικιά της Γλώσσα; Τη δικιά της ήπειρο;

Κατά τη γνώμη μου όλοι οι άνθρωποι έχουν δικιά τους προσωπικότητα, δικιά τους επιλογή και δικιά τους ελευθερία.

Μπορούν να απαντηθούν όλες οι ερωτήσεις μου; Άραγε είναι καλό να ζεις; Ή να πεθαίνεις; Νομίζω να ζεις. Όμως, γιατί δε ζεις για πάντα; Γιατί μπορείς να μιλήσεις μετά από κάποια ηλικία; Γιατί πεθαίνεις; Γιατί ζεις; Ιδού η απορία.

 

Χ.: Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα. Τελικά ποιος ο λόγος, ποια είναι η αιτία, ποιος είναι αυτός  που να θέλει να επιβιώσει, σε έναν κόσμο, στον οποίο δε θα ξέρεις αν αύριο θα ζεις, αν αύριο θα έχεις σπίτι, αν αύριο θα υπάρχεις…

Αναρωτιέμαι… άραγε μόνο εγώ το σκέφτομαι; Μόνο εγώ φοβάμαι; Φοβάμαι τον θάνατο… την ύπαρξη του ανθρώπου που σε κλάσματα δευτερολέπτου μπορεί να χαθεί… να εξαφανιστεί, στη Γη, στον κόσμο να μείνει μόνο το σώμα, το πνεύμα να χαθεί, να πάει κάπου, ποιος ξέρει πού;

Όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα, οι πρόσφυγες, οι χιλιάδες που πεθαίνουν μέρα με τη μέρα, λεπτό με λεπτό. Γιατί; Γιατί να συμβαίνουν; Ποιος; Ποιος ο λόγος να χάνονται ζωές;

Δεν έχει σημασία για κανέναν όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα, όλοι έχουν γίνει σκληροί άκαρδοι εγωιστές που νοιάζονται μόνο να γλιτώσουν τον εαυτό τους.

 

Ι.: Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα. Να ζεις και κανείς να μη σε καταλαβαίνει; Να μην σου αρέσουν αυτά που κάνεις και να μην μπορείς να κάνεις κάτι γιατί τα περισσότερα είσαι υποχρεωμένος να τα κάνεις.

Γιατί όλοι πρέπει κάποτε να πεθαίνουν; Γιατί μερικές ερωτήσεις δεν απαντιούνται; Γιατί όλοι γύρω μου είναι τόσο ανώριμοι; Γιατί κάποιος δεν μπορεί να καταλάβει την προσπάθεια που κάνω για να πετύχω κάτι;

Κάποιοι δεν είναι ικανοποιημένοι από εμένα και πρέπει εγώ να τους ικανοποιήσω.

Ποτέ δεν τελειοποιώ κάτι.

Γιατί αυτά που μου αρέσουν είναι πολύ «μακριά» από εμένα;

Γιατί πρέπει να υπακούμε σε κανόνες;

Γιατί δεν πρέπει να αντιμιλάμε στους μεγαλύτερους;

Γιατί είμαστε αναγκασμένοι να πηγαίνουμε στο σχολείο;

Γιατί κάποιοι είναι τόσο γκρινιάρηδες και εγωιστές;

Πότε θα μπορώ να αποφασίζω εγώ για τον εαυτό μου;

Θα μπορέσω άραγε να γυρίσω ποτέ όλον τον κόσμο;

Θα βρω ποτέ φίλους  που να με υποστηρίζουν και να με καταλαβαίνουν;

Γιατί να έχω τόσες πολλές ερωτήσεις;

 

Ο.: Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα. Η θέση μου στον κόσμο είναι όντως ασήμαντη; Θα γίνω σημαντικός; Κι αν όχι; Θα με προσέξουν ποτέ; Θα αγοράσω ποτέ δικό μου tablet;

Ξέρετε ότι περίπου 7.000.000.000 άνθρωποι υπάρχουν στον κόσμο που τους διαδέχονται στο πλήθος αλλά κάποιους δεν τους προσέχουν; Τι θα κάνω στο μέλλον αφού το μέλλον αυτή τη στιγμή είναι αβέβαιο. Τι θα κάνω όταν δεν θα έχω την οικογένεια μου;

ΘΑ ΠΑΡΩ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΜΟΥ;

Κ.: Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα. Χθες το απόγευμα σκεφτόμουν: να πάω στον ξάδερφό μου ή να μην πάω; Με απασχολεί αυτό το ερώτημα γιατί και θέλω να κοιμηθώ στον ξάδερφό μου που δεν τον βλέπω συχνά και θέλω να πάω στη φίλη μου να παίξω. Αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να με βοηθήσει σε αυτό το ερώτημα, ποιος είναι;   

 

Φ.: Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα. Να έχει αμάξι κανείς ή να μην έχει. Να είναι καλός κανείς ή να μην είναι. Να παίξει μπάλα κανείς ή να μην παίξει.

 

Ζ.: Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα. Από το να πάω στο γυμνάσιο γιατί, γιατί δεν μπορώ. Από την πρώτη τάξη είχα τόσους νέους και παλιούς φίλους. Δεν μπορώ να τους αποχωριστώ τους φίλους μου. Είναι πολύ αργά τώρα που είμαι στην έκτη τάξη. Όταν θα πάω στο γυμνάσιο θα είμαι μόνη σαν δηλαδή να έχω πει «αντίο» στους φίλους για πάντα. Δεν μπορώ να τους αποχωριστώ ακόμα. Γιατί είναι τόσο δύσκολο. Όμως, τα χρόνια περνάνε πολύ γρήγορα που δεν μπορείς καν να τα καταλάβεις.

 

Γ.: Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα. 1.Γιατί να γίνεται τόσο γρήγορα κάτι στον κόσμο;                                                 2.Γίνεται κάποιος να κάνει κάτι αδύνατο στον κόσμο; 3.Θα μπορούσα να κάνω εγώ το αδύνατο;

 

Σ.: Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα. Γιατί να ζει ο κόσμος κάθε μέρα πάει από το κακό στο χειρότερο. Ευτυχώς κάποιοι άνθρωποι ελπίζουν ακόμα αλλιώς γιατί κάποιος να θέλει να ζει. Αν το σκεφτείς όλοι αυτοί που είναι διάσημοι κι επιτυχημένοι γιατί να θέλουν να μη ζουν. Βέβαια όσοι είναι διάσημοι έχουν συνήθως και τεράστια ψυχολογικά προβλήματα όπως ο Kurt Cobain γι αυτό δεν ξέρω τι να σκεφτώ. Μπορεί να είσαι επιτυχημένος και να είσαι  δυστυχισμένος μπορεί όμως να είσαι και απλός καθημερινός άνθρωπος σαν και μένα και να είσαι ευτυχισμένος. Εγώ προσωπικά λέω ότι η ζωή είναι ωραία και μου αρέσει να ζω κάθε στιγμή.

 

Κ.: Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα.

Γιατί να μην είμαι ζώο;

Ο πλανήτης υπερθερμαίνεται.

Οι πάγοι λιώνουν.

Ο Ήλιος θα σβήσει.

Γιατί να μην είμαι διάσημος;

Γιατί να μην αρέσω σε κανένα κορίτσι;

Η Ελλάδα θα φύγει από την Ευρώπη ναι ή όχι;

Γιατί να ζούμε σε αυτόν τον πλανήτη;

Ποιός δημιούργησε τον Χριστιανισμό;

Τι γίνεται αφού πεθάνεις;

Γιατί να ζω;

Υπάρχουν και άλλα Ηλιακά συστήματα;

Θα πάμε στον Αρη;

Θα καταστραφεί ποτέ ο κόσμος;

 

Χ.: Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα. Να είμαι καλή με τον εαυτό μου; Να είμαι ένας καλός πολίτης; Να μην λέω ψέματα; Να είμαι σωστή στις υποχρεώσεις μου; Να κλέψω κάτι ποτέ; Να κάνω συνεχώς χάρες; Να πιστεύω στους άλλους και σε εμένα; Να αγαπώ τα αδέρφια μου; Να πάω Πανεπιστήμιο; Να σέβομαι τους άλλους; Να κάνω αυτά που μου αρέσουν; Να ασχοληθώ με τη μουσική; Να σπουδάσω στην Αυστρία; Να είμαι φιλική; Να βοηθάω τους άλλους; Να ανέβω ποτέ σε μηχανάκι; Να εκφραστώ ποτέ σε κάποιον που ξέρω; Αν υπάρχει κάποιος να μου απαντήσει στα ερωτήματά μου να μου το πει.

 

Α.: Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα. Μια απορία που δεν μπορεί να την απαντήσει, που δεν μπορεί να τη λύσει κανένας άνθρωπος στον κόσμο· που θα τους μείνει για πάντα. Μας φέρνει όλους τους ανθρώπους με μια απορία για πάντα. Γιατί; Γιατί αναρωτιούνται όλοι οι άνθρωποι για αυτό το μυστήριο πράγμα;

 

                                               

θεατρικα παιχνιδια2

 

  

Το αλφάβητο του ενεργού πολίτη! (από τη Συντακτική Επιτροπή)

afisa isotita

Ομαδική εργασία του Ε1

ΑΓΑΠΩ το περιβάλλον!

ΑΓΑΠΩ τους ανθρώπους που σέβονται!
ΑΓΑΠΩ τους συνανθρώπους μου και δε μου αρέσει η ΒΙΑ και οι χειρονομίες!

ΒΡΙΣΚΩ λύσεις στα προβλήματά μου!

ΓΝΩΡΙΖΩ τι συμβαίνει γύρω μου!
ΓΝΩΡΙΖΩ τι θα πει αγάπη και ευγένεια

ΔΙΕΚΔΙΚΩ αυτά που επιθυμώ!
ΔΙΕΚΔΙΚΩ τη συμμετοχή μου στο παιχνίδι!
ΔΙΕΚΔΙΚΩ τα δικαιώματά μου!
ΔΙΕΚΔΙΚΩ μια καλή θέση στην κοινωνία!

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΑΙ για τους άλλους!
ΕΝΔΙΦΕΡΟΜΑΙ και συζητώ για τους πρόσφυγες και τους παρηγορώ όταν χρειάζεται!
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΑΙ για τους φίλους και τους συνανθρώπους μου!
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΑΙ για τα ζώα και τη φύση!
ΕΜΠΝΕΟΜΑΙ από τον κόσμο γύρω μου!

ZΗΤΑΩ να εκφράζω τις απορίες μου!

H ΣΥΧΑΖΩ με τα βιβλία!

ΘΕΛΩ να μάθω για το τι θα συμβεί αύριο!

ΙΣΟΤΗΤΑ με τα υπόλοιπα παιδιά!

ΚΤΙΖΩ φιλίες!

ΚΑΝΩ λάθη άθελά μου!

ΛΥΠΑΜΑΙ όταν οι νέοι εγκαταλείπουν τα όνειρά τους

ΜΕΛΑΓΧΟΛΩ με αυτούς που δε με στηρίζουν και δεν πιστεύουν σε μένα και τις δυνατότητές μου!

ΝΙΩΘΩ μέλος της κοινωνίας!
ΝΙΩΘΩ υπεύθυνος/η  για τις πράξεις μου!
ΝΙΩΘΩ μέλος του σχολείου μου!
ΝΙΩΘΩ στενοχωρημένη και απογοητευμένη από τους πολέμους και ΡΩΤΩ γιατί να υπάρχουν;

ΞΕΡΩ ότι δεν γνωρίζω  όλους τους κινδύνους!

ΟΙΚΟΔΟΜΩ τον χαρακτήρα μου!
ΟΙΚΟΔΟΜΩ τη ζωή μου ως αυριανός πολίτης!
ΟΙΚΟΔΟΜΩ τα όνειρα μου!

ΟΙΚΟΔΟΜΩ ένα καλύτερο  μέλλον!

ΠΙΣΤΕΥΩ στον εαυτό μου!
ΠΙΣΤΕΥΩ σε κοινούς κανόνες!
ΠΙΣΤΕΥΩ στους φίλους μου!
ΠΙΣΤΕΥΩ σε έναν καλύτερο κόσμο!

ΠΡΟΣΠΑΘΩ να εξασφαλίσω την ελευθερία μου!

ΠΙΣΤΕΥΩ σε έναν κόσμο όπου δεν θα υπήρχαν χρήματα!

ΠΡΟΣΠΑΘΩ να ταιριάξω με όλους!

ΠΑΙΡΝΩ μέρος σε δράσεις!

ΡΩΤΑΩ τι υπάρχει πέρα από το σύμπαν μας;

Ρ ΩΤΑΩ και πληροφορούμαι!

ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ στα προγράμματα και τις εκδηλώσεις του σχολείου!

ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ σε διαγωνισμούς και παιχνίδια!

ΣΥΖΗΤΩ για ό,τι μου τραβάει το ενδιαφέρον!
ΣΥΖΗΤΩ για ό,τι ενδιαφέρον βλέπω και ακούω!
ΣΥΖΗΤΩ για το σύμπαν, το διάστημα και το γαλαξία μας!

ΤΡΟΜΑΖΩ  όταν πολλοί άνθρωποι θεωρούν τους άλλους κατώτερους επειδή είναι διαφορετικοί. Έτσι δεν υπάρχει ισότητα και πολλοί αισθάνονται πως δεν ταιριάζουν στην εποχή μας, την εποχή της τεχνολογίας και της εξέλιξης!

ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΙ το δίκαιο!
ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΙ τη γνώμη και την απόφασή μου!
ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΙ τον εαυτό μου και τους συνανθρώπους μου!

ΦΡΟΝΤΙΖΩ για τη χώρα που ζω!

Χ ΑΙΡΟΜΑΙ όταν δουλεύω ομαδικά και με όλους!

ΨΑΧΝΩ να μάθω ό,τι δεν καταλαβαίνω!

ΩΡΙΜΑΖΩ όταν ζητάω συγγνώμη για τα λάθη μου

 

Η ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

ΝΑΝΤΙΑ ΣΑΜΠΑΤΑΚΟΥ
ΕΛΠΙΔΑ ΜΠΟΤΟΥ
ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΑ ΚΡΟΚΟΥ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΚΡΗΣ
ΑΛΕΞΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ
ΗΛΙΑΝΑ ΑΤΣΙΚΜΠΑΣΗ
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ

Top