ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΟΛΕΔΟ

της Φαίδρας Στρατουδάκη

faidra

Ξέρω τι θα πείτε για αυτή τη φωτογραφία οι πιο πολλοί, κάποιοι θα πείτε πως είναι όμορφη, πως είναι σκοτεινή, εγώ πάντως λέω ότι μπορεί να με τρομάζει και λιγάκι. Γιατί από την μια πλευρά έχει σπίτια και από την άλλη δεν έχει τίποτα και τις χωρίζει το ποτάμι. Καταρχάς τόση ώρα μιλάω για την δική μου άποψη και δεν ανέφερα που είναι. Λοιπόν, αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε στο Τολέδο. Το Τολέδο είναι μια μικρή πόλη στην Ισπανία. Είναι όμορφα εκεί κατά την γνώμη μου. Είναι λίγο ψυχρή πόλη, αλλά ωραία και λέω να γράψω για μια ιστορία που έγινε εκεί.

Λοιπόν, μια φορά κι καιρό (για να ξεκινήσουμε, όπως ξεκινάνε όλες οι ιστορίες) ήταν ένα αγόρι που το λέγανε Τομ και ζούσε σ’ αυτή τη πόλη. Ο Τομ ήταν 10 ετών. Ζούσε σ’ ένα μοναστήρι, γιατί ήταν ορφανός. Είχε μόνο ένα φίλο, αλλά πολύ καλό, τον Ρομπέρτ. Του άρεσε πολύ να διαβάζει βιβλία, ειδικά αυτά με περιπέτειες και ήθελε να ζήσει και αυτός κάποια στιγμή μια, το ίδιο και ο Ρομπέρτ. Αποφάσισαν λοιπόν να φύγουν από το μοναστήρι και απ’την πόλη και το έκαναν.

Δεν ήξεραν που ήθελαν να πάνε. Το μόνο που ήξεραν είναι ότι ήθελαν να ζήσουν μια περιπέτεια. Περπατούσαν για δύο μέρες και μετά κάποιον ρώτησαν και τους είπε ότι βρίσκονται στη Μαδρίτη. Ήταν πολύ ενθουσιασμένοι, είχαν ακούσει πολλά, αλλά δεν φαντάζονταν ποτέ ότι θα βρίσκονταν εκεί. ΄Ήθελαν να την εξερευνήσουν και το έκαναν και με το παραπάνω! ΄Όλη μέρα εξερευνούσαν. Πήγαν στο Πράδο, στο Ρετίρο, στη Σολ.

Στο δρόμο για να βρούνε σπίτι συνάντησαν μια καλή κυρία, που όταν της είπαν ότι ψάχνουν σπίτι προσφέρθηκε να τους φιλοξενήσει.

Τα χρόνια περνούσαν, ενώ έμεναν εκεί. Είχαν βρει δουλειά, δούλευαν και οι δύο σε ένα σχολείο ως δάσκαλοι, αν και αυτοί δεν πήγαν σχολείο. Πήραν κατ’οίκον μαθήματα από την κυρία που τους υιοθέτησε. Τους άρεσε πολύ και έκατσαν εκεί για πολύ καιρό, 30 χρόνια περίπου. Αλλά μια μέρα θέλησαν να πάνε πίσω στο μοναστήρι για να δούνε τον μοναχό που τους μεγάλωσε. Χάρηκαν που τον είδαν, αλλά μάθανε ότι, ενώ ήταν εκεί, η κυρία που τους υιοθέτησε ήταν βαριά άρρωστη και έτσι έπρεπε να γυρίσουν πίσω. Έτρεξαν, γύρισαν πίσω και όταν τους είδε, έγινε πολύ καλύτερα. Και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα (για να τελειώνουμε όπως όλες οι ιστορίες).

Σχολιάστε

Top