Διάλογος μεταξύ του Χάρου και του Διγενή

Χάρος: Μικρέ Διγενή, είσαι έτοιμος να τα βάλεις μαζί μου ή είσαι κανένας δειλός και τριτοτέταρτος πολεμιστής, όπως όλοι όσοι προσπάθησαν να τα βάλουν με εμένα;

Διγενής: Νομίζεις πως θα σε φοβηθώ; Εδώ έχω μονομαχήσει με τόσους και τόσους και πιστεύεις ότι θα δειλιάσω με εσένα;

Χάρος: Αν το πιστεύω; Αν το πιστεύω; ΤΟ ΞΕΡΩ ΑΝΟΗΤΕ! Κι επίσης ξέρω ποια θα είναι και η μοίρα σου!

Διγενής: Θες και βραβείο για αυτό; Πάντως όποια και να είναι η μοίρα μου, δεν αναιρείται το γεγονός ότι δεν σε φοβάμαι. Ποτέ δεν θα σε φοβηθώ. Κι αυτό, γιατί μόνο στα λόγια φαντάζεις τρομακτικός, στις πράξεις, όμως;

Χάρος: Εσύ, δηλαδή, πιστεύεις πως δεν είμαι αρκετά τρομακτικός. Σε λίγο που θα συναντήσεις όλους αυτούς που μονομάχησαν μαζί μου, ρώτα τους πώς τους φαίνομαι. Όμως, πρώτα, έλα εσύ να δεις τη γλύκα του πως είναι να χλευάζεις ένα τόσο ισχυρό πρόσωπο, όπως το δικό μου.

Διγενής: Έρχομαι! Πιστεύεις ότι με αυτά που λες θα σε φοβηθώ; Δε με ξέρεις καθόλου μα καθόλου καλά, αλλά ευκαιρία να με μάθεις. Ούτως ή άλλως εσύ το ζήτησες

 

Η μάχη ξεκινάει…

 

Λευτέρης Μάνος