Του Βασίλη

«Βασίλη, κάτσε φρόνιμα, να γένεις δικηγόρος,
για ν” αποχτήσεις μόρφωση, δόξα και πλούτη,
πελάτες και αντίδικους, κοπέλια να δουλεύουν.
- Μάνα μου εγώ δεν κάθομαι να γίνω δικηγόρος,
να κάμω  πλούτη, κοπέλια να δουλεύουν,
και να “μαι σκλάβος των κακοποιών κοπέλι στους δικαστές.
Φέρε μου την ελαφριά στολή και το βαρύ το κράνος                         ,
να πεταχτώ σαν το πουλί ψηλά στα αστέρια,
να πάρω δίπλα τους πλανήτες, να περπατήσω  τους κρατήρες,
να βρω λημέρια των εξωγήινων, γιατάκια  δορυφόρων
και να σουρίξω  εξωγήινα, να σμίξω τους συντρόφους,
που πολεμούν με την ανθρωπότητα  και με τα ρομπότ».

Πουρνό φιλεί τη μάνα του, πουρνό ξεπροβοδιέται.
«Γεια σας,  πλανήτες με τους κρατήρες και τους δακτυλίους!
- Καλώς το τ” άξιο το παιδί και τ” άξιο παλικάρι».

Σταθούσης  Κων/νος, Β3