Αναζητώντας τις ρίζες μας, ως Έλληνες γινόμαστε συχνά κοινωνοί μιας σοφίας χαμένης στο χρόνο, ταυτόχρονα, όμως, υπαρκτής και ζωντανής μέσα στις αδιάκοπες προσπάθειες των ανθρώπων όλης της γης και κάθε εποχής για την αναζήτηση της αλήθειας. Ας ακολουθήσουμε, λοιπόν, τη σκέψη των προγόνων μας, αρχαίων και νεότερων, Ελλήνων και μη, που τελικά έχει διαχρονική ισχύ και αξία, και ας διδαχτούμε από αυτή κάνοντας την καθημερινή μας ζωή πιο ποιοτική και αποτελεσματική.
- Το πραγματικό ελάττωμα είναι να μην διορθώνεις τα ελαττώματά σου. (Κομφούκιος )
- Η δημοκρατία δεν είναι πανάκεια, ούτε αρκούν οι δημοκρατικοί θεσμοί για την πρόοδο της κοινωνίας. Χρειάζονται πολίτες που θα είναι λειτουργοί και υπηρέτες, θα έχουν ήθος και μέτρο, θα δρουν με βάση την εμπειρία και τη γνώση. Χρειάζονται πολίτες με πολιτική παιδεία. ( Αριστοτέλης )
- Συμφέρει στους πολλούς οι νόμοι για τις ιδιωτικές σχέσεις να είναι επιεικείς και φιλάνθρωποι. Αντίθετα, σας ωφελεί οι νόμοι για τα κοινά να είναι αυστηροί και ανελέητοι. Έτσι, οι πολιτευόμενοι ελάχιστα θα μπορούν να σας αδικούν.
( Δημοσθένης, Λόγος κατά του Τιμοκράτους)
- Ποιος είδε κράτος λιγοστό (Γεώργιος Σουρής)
Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ’ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά ‘χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά ‘χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;
Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που ‘χει
στο ‘να λουστρίνι, στ’ άλλο τσαρούχι.
Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.
Δυστυχία σου, Ελλάς, με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα, τι γαϊδάρους βγάζεις τώρα!
Μήπως έχει έρθει η ώρα να προσπαθήσουμε όλοι να αλλάξουμε νοοτροπία, αφού το μόνο σίγουρο είναι ότι στους Έλληνες και τον Ελληνισμό δεν αξίζει να περιγράφονται με αυτό τον τρόπο;
Μήπως και σύγχρονοι καλλιτέχνες δεν αναρωτιούνται για την υποκρισία και τις δολοπλοκίες της πολιτικής εξουσίας των ημερών μας; Ας όψεται που κάποιοι πολίτες έχουμε ακόμα «ψυχή βαθιά»…
Ο καθένας ας κάνει την αυτοκριτική του και την προσωπική του προσπάθεια…
Από τη συντακτική ομάδα του Γ3
