Στα πλαίσια του μαθήματος του project με την καθοδήγηση της  κυρίας Ε. Μαρνελοπούλου, καθηγήτριας Γαλλικής φιλολογίας, αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με την Ανδρομάχη του Ομήρου και την Ανδρομάχη του Ρακίνα και σκεφτόμαστε να παρουσιάσουμε ένα θεατρικό σχετικό με αυτό το θέμα. Η ομάδα των μαθητριών του τμήματος Β΄3 (Αφροδίτη Μαντζαβίνου, Μαρία Μπέλλου, Μαρία Πρίφτη, Θεμιστοκλεία Σιακαβάρα) έκανε μια εργασία με θέμα τις γυναίκες στην ομηρική εποχή.

Ο ρόλος της γυναίκας στην Ιλιάδα του Ομήρου ήταν πολύπλευρος.  Άλλοτε εμφανίζεται ως σύντροφος και σύζυγος, άλλοτε ως μητέρα, άλλοτε ως λάφυρο πολέμου και άλλοτε ως πρότυπο επιλογής του άνδρα. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα τέτοιων γυναικών όπως η Ελένη, η Ανδρομάχη, η Χρυσηίδα και ακόμα και θεότητες, όπως η Αφροδίτη, η Θέτιδα, η Αθηνά, που δρουν πολλές φορές στις ζωές των οικογενειών τους και πετυχαίνουν το στόχο τους. Οι γυναίκες ανάλογα με τα προσόντα που διέθεταν κατατάσσονταν ως πολεμικά λάφυρα για πολεμιστές-αρχηγούς, ήταν δηλαδή κάτι σαν αμοιβή, σαν δώρο για τον κόπο των αντρών, την ανδρεία και τα έργα τους κατά την διάρκεια του πολέμου. Συγκεκριμένα, όπως είδαμε και στην Α΄ραψωδία, τα λάφυρα ήταν πολύ σημαντικά για τους πολεμιστές, γι αυτό άλλωστε δημιουργήθηκε και τόσο μεγάλο θέμα. Πιο συγκεκριμένα, ο Χρύσης ζητάει με ικεσίες πίσω την κόρη του, η οποία έχει απονεμηθεί ως πολεμικό λάφυρο στον Αγαμέμνονα. Ο Αγαμέμνονας αρνείται να τη δώσει και έτσι ο Φοίβος θυμώνει και προκαλεί μεγάλες συμφορές στους Αχαιούς. Έπειτα, όταν ο Αγαμέμνονας αναγκάζεται να την παραδώσει  στον πατέρα της, γίνεται αλαζονικός και παράλογος, ζητώντας για αντάλλαγμα το γέρας του Αχιλλέα, τη Βρισηίδα. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που ο Πηλείδης αποχωρεί από τον πόλεμο. Βλέπουμε, λοιπόν, πόσο πολύ τα πολεμικά λάφυρα επηρεάζουν τους σπουδαίους πολεμιστές και πόσο σημαντικό ρόλο έχουν στη ζωή τους.

Όπως και σήμερα, η γυναίκα έχει και το δύσκολο ρόλο της μητέρας. Η Ανδρομάχη στην Ραψωδία Ζ ψάχνει τον Έκτορα.Η Ανδρομάχη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί καλή μητέρα μιας και αγωνιά για το μέλλον του γιου της, Αστυάνακτα, μετά το θάνατο του άντρα και πατέρα του παιδιού της. Μια άλλη τραγική μητέρα της Ιλιάδας είναι η Εκάβη, η οποία στη Ραψωδία Ω παρουσιάζεται να θρηνεί το γιό της, δείχνοντάς του την αγάπη της. Η Εκάβη δεν μνημονεύει τα άλλα παιδιά της παρά μόνο τον Έκτορα, θέλοντας, μάλλον, να δείξει το μίσος και την αγριότητα του Πηλείδη προς αυτόν.

ΣΥΝΤΑΚΤΡΙΑ:

Αφροδίτη Μαντζαβίνου