Το   κάστρο   βρίσκεται   ψηλά   σε   ένα   λόφο   και   είναι   αρχαιολογικός   χώρος . Χτίστηκε   το   1500  μ.Χ. Το   κάστρο   χτίστηκε   για   να   προφυλάσσονται   οι   κάτοικοι   του   νησιού  από   τους   πειρατές . Χτίστηκε   τα   χρόνια   που   διοικούσε   το   νησί   ένας  ενετός   άρχοντας   ο   Γκουερίνι .

Η   μοναδική   είσοδος   του   κάστρου   βρίσκεται   στη   νότια  πλευρά . Η   πόρτα   του   ήταν   πολύ   καλά   κατασκευασμένη , για   να  μην   μπορούν   εύκολα   να   την   σπάσουν   οι   πειρατές . Πάνω   από   την   είσοδο   υπήρχε   άνοιγμα , απ” όπου   πετούσαν   λάδι  στους   εχθρούς . Το   πρώτο   πράγμα   που   βλέπουμε   μόλις   περνάμε   την   είσοδο   του   κάστρου , είναι   ένας   χώρος   με   σταυροθόλια . Για   να   τα   δείτε   δεν   έχετε   παρά  να  σταλθείτε   στην   είσοδο   και   να   κοιτάξετε   ψηλά . Η   είσοδος   του   κάστρου   ήταν   τόπος   εμπορικών   συναλλαγών , εκεί   αγόραζαν   και   πουλούσαν   εμπορεύματα . Κάτι   σαν   λαϊκή   αγορά .

Προχωρώντας   μέσα   στο   κάστρο   βλέπουμε   παλιά   σπίτια , πολλά   και   μισογκρεμισμένα . Τα   πατώματα   που   τα   έφτιαχναν   με   ξυλά , φύκια , καλάμια  και  χώμα, στα   περισσότερα   σπίτια   έχουν   καταρρεύσει . Οι   κάτοικοι   του   κάστρου   έχτιζαν   τα   σπίτια   τους   διίπλα – δίπλα   και   έτσι   έφτιαχναν   το   τείχος . Τα   καστρινά   σπίτια   ήταν   συνήθως   τριώροφα   και   έμεναν   δυο   η   τρεις   οικογένειες   μαζί . Ο   πληθυσμός   μέσα   στο   κάστρο   είχε   φτάσει   κάποτε   τους   4.000   κατοίκους .

Όλο   το   εσωτερικό   του   κάστρου   ήταν   χτισμένο   και   υπήρχαν   μονό   στενά   σοκάκια   για   να   πηγαίνεις   από   το   ένα   σπίτι   στο   άλλο . Στο   κάστρο   της   Αστυπάλαιας   δεν   υπήρχαν   πολεμίστρες   και   κανονιά . Για   πολεμίστρες   είχαν   τα   παράθυρα .

Το   αποχετευτικό   σύστημα   του   κάστρου   ήταν   τέλειο . Οι   ενετοί   έφτιαχναν   πηγάδια , για  να   συγκεντρώνουν   και   να   φιλτράρουν   το   νερό   της   βροχής . Έσκαβαν   μια   υπόγεια   δεξαμενή , την   στεγανοποιούσαν   και   την   γέμιζαν   με   άμμο , εκτός   από   ένα   σημείο  (κεντρικός   σωλήνας) , οπού   αντλούσαν   το   νερό . Η   άμμος   ήταν   πολύ   καλό   φίλτρο , γιατί   συγκροτούσε   βλαβερές   ουσίες   για   τον άνθρωπο .

Τώρα  έχουν   διαμορφωθεί   μερικοί   χώροι   ως   λαογραφικά   μουσεία.

Χρήστος Μπέργκες