Σκέψεις μαθητών και μαθητριών μας
Χαρακτηριστικό των νέων είναι η αντίθεσή τους απέναντι σε αξίες και θεσμούς. Η στάση τους αυτή μπορεί να αιτιολογηθεί αν προσέξουμε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που τους διακρίνουν δηλαδή την επαναστατικότητα και τη διάθεση ανανέωσης. Θεωρούν ότι οι θεσμοί, πολλές φορές, αντιπροσωπεύουν κάτι συντηρητικό που δεν τους εκφράζει και δεν ανταποκρίνεται στις δικές τους προσδοκίες. Επίσης, παρατηρούν ότι αυτοί ακριβώς οι θεσμοί έχουν οδηγήσει την κοινωνία σε αδιέξοδο αφού δίπλα τους υπάρχει η αδικία, η εκμετάλλευση, η υποκρισία, ο εγωισμός και η κακία. Θεωρούν, επίσης, ότι οι θεσμοί χαρακτηρίζονται από ασυνέπεια και γι αυτό δεν μπορούν ούτε να ταυτιστούν, ούτε να συμβιβαστούν. Γίνεται λοιπόν κατανοητό ότι αυτή η αμφισβήτηση είναι τόσο συνέπεια του νεανικού χαρακτήρα όσο και της δυσλειτουργίας των θεσμών.
Σύνθια Γιουρούκου , μαθήτρια Β’ Λυκείου
…Οι νέοι μιας κοινωνίας έχουν πιο φιλελεύθερες απόψεις και θεωρούν πως με τους κανόνες αυτούς καταπιέζονται. Επίσης, στους νέους δεν τους αρέσει να καταπιέζονται και γι αυτό αντιδρούν. Κάποιες φορές όμως έχουν δίκιο καθώς αυτοί οι κανόνες δεν είναι σωστοί.
Βιέννας Γιώργος , μαθητής της Β’ Λυκείου
Στην εποχή που ζούμε οι νέοι προσπαθούν να είναι το επίκεντρο της κοινωνίας. Καταρχάς, στους νέους αρέσει να νιώθουν οι κυρίαρχοι του κόσμου κάτι που δεν είναι εφικτό επειδή υπάρχουν νόμοι και ανώτερα αξιώματα και άνθρωποι από αυτούς . Επίσης, οι νέοι δεν θέλουν να αισθάνονται πίεση και θεωρούν ότι οι νόμοι και οι θεσμοί τους μειώνουν την ελευθερία τους. Τέλος, τα επεισόδια δείχνουν ότι σε κάποιους νέους τους αρέσει η αναρχία και να πηγαίνουν κόντρα στο κατεστημένο. Επομένως, μπορούμε να καταλάβουμε ότι οι νέοι θέλουν να τραβήξουν την προσοχή και όλες τους οι πράξεις είναι για να αναδείξουν την παρουσία τους
Χρύσα Μπαρσούμ, μαθήτρια της Β΄ Λυκείου
Η ανισότητα είναι αυτή που οδηγεί τους νέους στην αμφισβήτηση των θεσμών. Επιπλέον, πολλοί νέοι έχουν πάψει να πιστεύουν και στο θεσμό της δικαιοσύνης. Πιστεύουν ότι δεν υπάρχει. Δεν θα πρέπει να παραλείψουμε πως επικρατεί και αναξιοκρατία, δηλαδή πελατειακές σχέσεις. Τέλος, σύνηθες είναι να συνδέονται τα πολιτικά πρόσωπα με τα ΜΜΕ με αποτέλεσμα την αναξιοπιστία των ειδήσεων και την παραπληροφόρηση.
Μαυριγιαννάκη Κωνσταντίνα , μαθήτρια της Β΄ Λυκείου
Συνήθως οι νέοι δεν ξεσηκώνονται εύκολα για ανούσια πράγματα και το έχουμε δει αρκετές φορές… όταν διαδηλώνουν για παράδειγμα δεν “το κάνουν για να χάσουν μάθημα”, το κάνουν γιατί βρίσκουν κάτι λάθος και ζητάνε δικαίωση, διάλογο ή και βοήθεια. Όταν πέρσι το 2020 είχαμε τις τις καταλήψεις πολλοί άνθρωποι (κυρίως ηλικιωμένοι) μας φώναζαν να ανοίξουμε τα σχολείο, ότι ήμαστε κακομαθημένα,και «τι πράγματα είναι αυτά»…
Κανένας νέος δεν θέλει το κακό των άλλων. Η γενιά μας είναι διατεθειμένη να «πατήσει πόδι» για αρκετά πράγματα όταν νιώθει αδικημένη, όπως είδαμε και σε όλες τις χώρες, για παράδειγμα το κίνημα black lives matter, και τώρα πρόσφατα βλέπουμε διαδηλώσεις για την αστυνομία στα πανεπιστήμια και πώς η αστυνομία συμπεριφέρεται στους πολίτες της χώρας… Αυτό το θέμα «περί αστυνομίας» δεν θα το συζητήσω. Το μόνο που θα πω είναι ότι πάντα σε όλα τα θέματα και οι δύο πλευρές φταίνε. Αυτό που θέλω να πω, λοιπόν, είναι ότι οι νέοι εάν δεν σταθούν στο ύψος τους και δεν χρησιμοποιήσουν την φωνή τους, όταν νιώθουν αδικημένοι, δεν θα μπορέσουν να πάνε μπροστά… Οι νέοι ζητάνε δικαίωση και κατανόηση γι’ αυτό και δείχνουν αμφισβήτηση στους θεσμούς .
Λένα Πασαλίδη, μαθήτρια της Β΄Λυκείου
Η δημοκρατία είναι ένα πολίτευμα που στηρίζεται στην ενεργή συμμετοχή των πολιτών στα κοινά, εφόσον είναι το πολίτευμα στο οποίο την εξουσία έχει ο λαός. Αυτό σημαίνει ότι για να υπάρχει γνήσια δημοκρατία οι πολίτες θα πρέπει να ενδιαφέρονται για τα δημόσια πράγματα, να είναι ενημερωμένοι και να εκφράζουν τις απόψεις τους.
Ωστόσο, είναι φανερό ότι οι νέοι, το πιο σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας, δείχνουν στην πλειοψηφία τους αδιαφορία για τα όσα συμβαίνουν στην κοινωνία και επηρεάζουν τη ζωή τους. Υπάρχει, βέβαια, ένα τμήμα της νεολαίας που ταυτίζεται φανατικά με κάποιες, συνήθως ακραίες πολιτικές ιδεολογίες, αλλά είναι η μειοψηφία και συνήθως αυτή η προσκόλληση περισσότερο δείχνει την ανάγκη τους για αντίδραση και επαναστατικότητα, παρά έκφραση πολιτικών απόψεων.
Η αδιαφορία των νέων για τη δημόσια ζωή και την πολιτική φαίνεται λογική, αν σκεφτούμε πόσο χαμηλή είναι η ποιότητα και των λόγων και των πράξεων των ανθρώπων που ασκούν πολιτική στον τόπο μας. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, δημόσια πρόσωπα έχουν ταυτιστεί με όρους όπως ψέματα, εξαπάτηση, εξυπηρέτηση συμφερόντων και διαφθορά. Οι νέοι που από τη φύση τους είναι ιδεαλιστές και επιζητούν ένα δικαιότερο και καλύτερο κόσμο, είναι φυσικό να απωθούνται από αυτό το περιβάλλον.
Είναι όμως αναγκαίο να καταλάβουν οι νέοι ότι η αδιαφορία τους και η μη συμμετοχή τους απλά δίνει την ευκαιρία σε όσους βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας να συνεχίσουν τις ίδιες πρακτικές. Επομένως, μόνο η ενεργή συμμετοχή θα μπορέσει να αλλάξει την κατάσταση και να δώσει ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον.
Από τον Νίκο Καραγιαννίδη, μαθητή της Β΄ Λυκείου
Οι νέοι, κάποιες φορές, δεν έχουν τα σωστά πρότυπα αλλά πρότυπα που οδηγούν στη βία νομίζοντας ότι έτσι πάνε κόντρα στο όποιο κατεστημένο. Από την άλλη οι νέοι δεν δέχονται θεσμούς που δεν τους εκφράζουν. Τέλος, οι νέοι παρασύρονται εύκολα από άλλους προκειμένου να γίνουν αρεστοί στην παρέα.
Συμεών Καλλέργης, μαθητής Β΄Λυκείου
Στις μέρες μας, παρατηρείται έντονα το φαινόμενο της αμφισβήτησης των θεσμών, κυρίως από τους νέους. Στις νεαρές ηλικίες τα άτομα τείνουν να αμφισβητούν τα πάντα γύρω τους και οι θεσμοί δεν αποτελούν εξαίρεση. Άλλος ένας λόγος είναι η ανάγκη τους για ανεξαρτησία. Ακόμα, δεν είναι λίγες οι φορές που οι θεσμοί διαψεύδουν τις προσδοκίες με αποτέλεσμα οι νέοι να αντιδρούν με το να μην υπακούν.
Από την άλλη, οι νέοι ακούν αυτά που λένε οι γονείς τους. Έτσι, όταν αντιλαμβάνονται την αμυντική στάση των μεγαλυτέρων προς τους νόμους, αντιστέκονται και αυτοί.
Επιπρόσθετα η ατιμωρησία των παραβατών του νόμου στέλνει ένα μήνυμα στους νέους, εκείνο της ατιμωρησίας. Η αδικία που βλέπουν οι νέοι γύρω τους τούς δημιουργεί θλίψη που γρήγορα γυρνάει σε θυμό ωθώντας να ξεσπούν όπου νιώθουν ότι αδικούνται.
Πωλίνα Μπράτη, μαθήτρια της Β ΄Λυκείου
