Θέμα : Η Φτώχεια στην Ελλάδα σε σχέση με την Ευρώπη
Τμήμα : Β5, Σταματάκη Ελευθερία
Πώς καθορίζεται ο δείκτης φτώχειας
Ο δείκτης κινδύνου φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού είναι σύνθετος δείκτης που περιλαμβάνει το σύνολο των ατόμων που
- είτε βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας,
- είτε αντιμετωπίζουν δριμεία υλική στέρηση,
- είτε διαβιούν σε νοικοκυριά με χαμηλή ένταση εργασίας (τα ενήλικα μέλη εργάζονται έως 20% του συνολικού δυνητικού χρόνου εργασίας).
Τι είναι ο δείκτης υλικής και κοινωνικής στέρησης
Σύμφωνα με το πρόγραμμα «Ευρώπη 2030» καθορίζεται ότι αν μια οικογένεια στερείται τουλάχιστον 7 από τις 13 παρακάτω τυποποιημένες υπηρεσίες και αγαθά βρίσκεται σε κατάσταση Στέρησης
- πληρωμή πάγιων λογαριασμών όπως ενοίκιο, δόση δανείου ή λογαριασμοί ρεύματος/νερού κ.λπ.,
- πληρωμή μιας εβδομάδας διακοπών,
- διατροφή που να περιλαμβάνει κάθε δεύτερη ημέρα κοτόπουλο, κρέας, ψάρι ή λαχανικά ίσης θρεπτικής αξίας
- αντιμετώπιση έκτακτων, αλλά αναγκαίων δαπανών,
- δυνατότητα να διαθέτουν ΙΧ αυτοκίνητο,
- δυνατότητα για ικανοποιητική θέρμανση το χειμώνα και δροσιά το καλοκαίρι,
- δυνατότητα αντικατάστασης επίπλων που έχουν φθαρεί ή καταστραφεί,
- πρόσβαση στο διαδίκτυο,
- δυνατότητα αντικατάστασης φθαρμένων ρούχων με καινούρια,
- δυνατότητα να έχει δύο ζευγάρια παπούτσια,
- δυνατότητα να ξοδεύει χρήματα κάθε εβδομάδα για τον εαυτό του,
- δυνατότητα να συναντιέται με φίλους ή συγγενείς για καφέ/ποτό/γεύμα στο σπίτι τουλάχιστον μια φορά τον μήνα και
- δυνατότητα να συμμετέχει τακτικά σε δραστηριότητες αναψυχής με πληρωμή αντιτίμου.
Τι είναι ο κίνδυνος φτώχειας
Ο κίνδυνος φτώχειας υπολογίζεται όταν το ετήσιο εισόδημα της οικογένειας είναι μικρότερο από το 60% του μέσου εισοδήματος των νοικοκυριών.
Δείκτης Φτώχειας στην Ελλάδα 2020 2021
Ετήσιο Εισόδημα Ετήσιο Εισόδημα
Μονοπρόσωπο νοικοκυριό 5.269 5.251
Νοικοκυριά με 2 ενήλικες και 2εξαρτώμενα ανήλικα παιδι 11.064 11.028
Που βρίσκεται η Ελλάδα στο επίπεδο φτώχειας
Η Ελλάδα το 2021 λαμβάνει την δεύτερη θέση μετά την Βουλγαρία στην Ευρώπη.
Για το 2021 το ποσοστό του πληθυσμού που βρίσκεται σε φτώχεια είναι 28,3% του πληθυσμού, ήτοι περίπου 3 εκατομμύρια άτομα.
Για την Ευρωζώνη το ποσοστό του πληθυσμού που βρίσκεται σε φτώχεια είναι 22,0% του πληθυσμού
Σε σύγκριση με το 2020 παρουσιάστηκε αύξηση φτώχειας που οφείλεται :
- κατά 1,8% αύξηση του ποσοστού του πληθυσμού σε χαμηλή ένταση εργασίας
- στην κατά 1,9% αύξηση του ποσοστού του πληθυσμού σε κίνδυνο φτώχειας
Τα παραπάνω νούμερα γίνονται πολύ χειρότερα, φτάνοντας την φτώχια στο 48,2% αν στο ετήσιο εισόδημα αφαιρέσουμε τα κοινωνικά επιδόματα που δόθηκαν το 2021.
Πηγές
https://www.sofokleousin.gr/therizei-i-ftoxeia-stin-ellada-tria-ekat-polites-sto-fasma-tou-ko
https://cdn.sofokleousin.gr/sites/default/files/ftoxeia-elstat.pdf
«Γλωσσική φθορά, ένα καίριο φαινόμενο»
Η λανθασμένη χρήση της γλώσσας και η λεξιπενία τόσο στο γραπτό όσο και στον προφορικό λόγο αποτελούν αναμφίβολα από τα σημαντικότερα επίκαιρα φαινόμενα τα οποία προκαλούν έντονο προβληματισμό στους γλωσσολόγους, φιλολόγους και διανοούμενους της εποχής αφού πληγούν κατά κύριο λόγο τη νέα γενιά. Αφού κανείς όμως δεν γεννιέται με την προδιάθεση να είναι γλωσσικά στερημένος πρέπει για να λύσουμε αυτό το καίριο πρόβλημα να εντοπίσουμε και να κατανοήσουμε τις αιτίες που του υποδαυλίζουν, καθώς και το που αυτές έχουν αντίκτυπο.
Καταρχάς, κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει τον ρόλο που έχει το οικογενειακό περιβάλλον στη γλωσσική καλλιέργεια του παιδιού διότι το ίδιο από τα πρώτα χρόνια της ζωής του μέσα από τους διαλόγους και την επικοινωνία που αυτό έχει με τα μέλη της οικογένειας υιοθετεί στο λεξιλόγιο του λέξεις και εκφράσεις και μαθαίνει πώς να τις χρησιμοποιήσει την καθημερινότητά. Μολαταύτα τα τελευταία χρόνια λόγω των φρενήροι ρυθμών της καθημερινότητας και της ραγδαίας αύξησης των υποχρεώσεων η ουσιαστική επικοινωνία και συζήτηση ανάμεσα στην οικογένεια είχε χαθεί. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αδυναμία του παιδιού να μπορέσει να αναπτύξει επαρκώς λεξιλόγιο του να κατανοήσει τη χρήση της γλώσσας και επομένως χαρακτηρίζεται γλωσσικά άπορο.
Επόμενος μεγάλος κρίκος σε αυτή την αλυσίδα αιτιών που έχει οδηγήσει στη γλωσσική κακοποίηση αποτελείται το εκπαιδευτικό σύστημα δηλαδή τα σχολεία. Η εξετασεοκεντική προσέγγιση των μαθημάτων, το σύστημα απομνημόνευσης, η παρουσίαση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ως το μόνο μέσο επιτυχίας, ο ευμεγέθης όγκος μαθημάτων και η πίεση που δημιουργείται από το υπουργείο για την κάλυψη της ύλης στερεί για ακόμη μία φορά στα παιδιά τη μαθητοκεντρική προσέγγιση του μαθήματος η οποία προωθεί τον ουσιαστικό διάλογο μεταξύ παιδιών με παιδιών και παιδιών με καθηγητών, κατά τη διάρκεια του οποίου θα μπορούσαν να εκφραστούν σκέψεις και να λυθούν απορίες οι οποίες δεν θα περιορίζονται μονάχα στις σελίδες των βιβλίων και την εξεταστέα ύλη. Εντούτοις του εκάστοτε εκπαιδευτικό σύστημα αδιαφορώντας για την πνευματική και γλωσσική ανάπτυξη αφήνει το παιδί μόνο του να καλλιεργήσει το γλωσσικό του όργανο της όποιας ευθύνης οι επιπτώσεις παρουσιάζονται στους καθημερινούς διαλόγους των νέων, οι οποίοι χαρακτηρίζονται από έλειπες λεξιλόγιο και δυσκολία στην έκφραση των σκέψεων.
Τέλος κανείς δεν θα μπορούσε να παραβλέψει την μάστιγα της γλωσσικής παρακμής την οποία αποτελούν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Η παγκοσμιοποιημένη κουλτούρα η οποία δεν αναγνωρίζει σύνορα, ήθη, έθιμα και παραδόσεις, έχει εισβάλει εν κρυπτώ και παραβύστω μέσα στα σπίτια μας. Η ξενομανία, ο μιμητισμός, η μαζοποίηση και η υιοθεσία ξένων λέξεων στο ελληνικό λεξιλόγιο έχουν κατακρεουργήσει τη γλώσσα μας. Τα αποτελέσματα του φαινομένου αυτού μπορεί κανείς να διακρίνει στη χρήση των «greeklish» στην επικοινωνία τα οποία καταργούν τον τονισμό, τους γραμματικούς κανόνες και την ορθογραφία, την ‘’ελληνοποίηση’’ αγγλικών λέξεων φερειπείν » ΛΙΒΑΡΩ» (leave= φεύγω) ή «ΛΑΓΚΑΡΩ» (lag= κολλάω) αλλά ακόμη και απλά η χρήση ξένου (κατά κύριο λόγο αγγλικού) λεξιλογίου στην καθημερινότητά μας.
