ΓΛΩΣΣΑ

«Γλωσσική φθορά, ένα καίριο φαινόμενο»

Η λανθασμένη χρήση της γλώσσας και η λεξιπενία τόσο στο γραπτό όσο και στον προφορικό λόγο αποτελούν αναμφίβολα από τα σημαντικότερα επίκαιρα φαινόμενα τα οποία προκαλούν έντονο προβληματισμό στους γλωσσολόγους, φιλολόγους και διανοούμενους της εποχής αφού πληγούν κατά κύριο λόγο τη νέα γενιά. Αφού κανείς όμως δεν γεννιέται με την προδιάθεση να είναι γλωσσικά στερημένος πρέπει για να λύσουμε αυτό το καίριο πρόβλημα να εντοπίσουμε και να κατανοήσουμε τις αιτίες που του υποδαυλίζουν, καθώς και το που αυτές έχουν αντίκτυπο.

Καταρχάς, κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει τον ρόλο που έχει το οικογενειακό περιβάλλον στη γλωσσική καλλιέργεια του παιδιού διότι το ίδιο από τα πρώτα χρόνια της ζωής του μέσα από τους διαλόγους και την επικοινωνία που αυτό έχει με τα μέλη της οικογένειας υιοθετεί στο λεξιλόγιο του λέξεις και εκφράσεις και μαθαίνει πώς να τις χρησιμοποιήσει την καθημερινότητά. Μολαταύτα τα τελευταία χρόνια λόγω των φρενήροι ρυθμών της καθημερινότητας και της ραγδαίας αύξησης των υποχρεώσεων η ουσιαστική επικοινωνία και συζήτηση ανάμεσα στην οικογένεια είχε χαθεί. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αδυναμία του παιδιού να μπορέσει να αναπτύξει επαρκώς λεξιλόγιο του να κατανοήσει τη χρήση της γλώσσας και επομένως χαρακτηρίζεται γλωσσικά άπορο.

Επόμενος μεγάλος κρίκος σε αυτή την αλυσίδα αιτιών που έχει οδηγήσει στη γλωσσική κακοποίηση αποτελείται το εκπαιδευτικό σύστημα δηλαδή τα σχολεία. Η εξετασεοκεντική προσέγγιση των μαθημάτων, το σύστημα απομνημόνευσης, η παρουσίαση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ως το μόνο μέσο επιτυχίας, ο ευμεγέθης όγκος μαθημάτων και η πίεση που δημιουργείται από το υπουργείο για την κάλυψη της ύλης στερεί για ακόμη μία φορά στα παιδιά τη μαθητοκεντρική προσέγγιση του μαθήματος η οποία προωθεί τον ουσιαστικό διάλογο μεταξύ παιδιών με παιδιών και παιδιών με καθηγητών, κατά τη διάρκεια του οποίου θα μπορούσαν να εκφραστούν σκέψεις και να λυθούν απορίες οι οποίες δεν θα περιορίζονται μονάχα στις σελίδες των βιβλίων και την εξεταστέα ύλη. Εντούτοις του εκάστοτε εκπαιδευτικό σύστημα αδιαφορώντας για την πνευματική και γλωσσική ανάπτυξη αφήνει το παιδί μόνο του να καλλιεργήσει το γλωσσικό του όργανο της όποιας ευθύνης οι επιπτώσεις παρουσιάζονται στους καθημερινούς διαλόγους των νέων, οι οποίοι χαρακτηρίζονται από έλειπες λεξιλόγιο και δυσκολία στην έκφραση των σκέψεων.

Τέλος κανείς δεν θα μπορούσε να παραβλέψει την μάστιγα της γλωσσικής παρακμής την οποία αποτελούν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Η παγκοσμιοποιημένη κουλτούρα η οποία δεν αναγνωρίζει σύνορα, ήθη, έθιμα και παραδόσεις, έχει εισβάλει εν κρυπτώ και παραβύστω μέσα στα σπίτια μας. Η ξενομανία, ο μιμητισμός, η μαζοποίηση και η υιοθεσία ξένων λέξεων στο ελληνικό λεξιλόγιο έχουν κατακρεουργήσει τη γλώσσα μας. Τα αποτελέσματα του φαινομένου αυτού μπορεί κανείς να διακρίνει στη χρήση των «greeklish» στην επικοινωνία τα οποία καταργούν τον τονισμό, τους γραμματικούς κανόνες και την ορθογραφία, την ‘’ελληνοποίηση’’ αγγλικών λέξεων φερειπείν » ΛΙΒΑΡΩ» (leave= φεύγω) ή «ΛΑΓΚΑΡΩ» (lag= κολλάω) αλλά ακόμη και απλά η χρήση ξένου (κατά κύριο λόγο αγγλικού) λεξιλογίου στην καθημερινότητά μας.

Καπουκράνη Σοφία

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης