ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
Πόσο μαγικές είναι εκείνες οι στιγμές που ξεγλιστράμε από το αναλυτικό πρόγραμμα και τα παιδιά αποφασίζουν να μιλήσουν για θέματα που τους αφορούν! Σε μια τέτοια στιγμή δύο μαθητές των οποίων οι χώρες καταγωγής τους ( Ουκρανία –Ρωσία) βρίσκονται σε πόλεμο μίλησαν για τη δική τους ματιά πάνω στο θέμα του πολέμου! Πιο συγκεκριμένα οι μαθητές είναι κατά το ήμισυ Έλληνες και κατά το άλλο μισό ο ένας Ουκρανός και ο άλλος Ρώσος!
Τις σκέψεις τους, τα λόγια τους τα κατέγραψε η μαθήτρια της Β΄Λυκείου, Αλεξάνδρα Βολάκου.
Ο Ντάνιελ ,Ελληνοουκρανός, ξεκίνησε την κουβέντα μιλώντας για το πρόσφατο ταξίδι του στην Ουκρανία. Λόγω του πολέμου δεν μπορούσε να πάει με αεροπλάνο και επέλεξε να πάει μαζί με την οικογένειά του , με λεωφορείο . Έκαναν 33 ώρες! Και έμειναν για 1,5 μήνα. Το χωριό του είναι κοντά στα σύνορα με την Ρουμανία. Μέσα στο λεωφορείο ήταν οι μόνοι Έλληνες. Μπορούσες να το καταλάβεις από το χρώμα των διαβατηρίων.
Οι συμμαθητές του τον ρώτησαν αν φοβόταν.
«Όχι» απάντησε με σιγουριά. Ο κορωνοιός τους είχε κρατήσει μακριά από τη 2η πατρίδα τους δύο χρόνια και δεν μπορούσαν να παραμείνουν άλλο μακριά . Η απόφαση της οικογένειας για να πάνε στην εμπόλεμη Ουκρανία ήταν ομόφωνη!
Ύστερα, τους μίλησε για τις σειρήνες που ηχούσαν στο χωριό του , οι οποίες όμως ήταν κυρίως δοκιμαστικές , μιας και το χωριό του ήταν μακριά από εκεί που μαίνονταν οι μάχες. Παρόλα αυτά , όλοι κατέβαιναν σε ένα κελάρι που επειδή ήταν υπόγειο , τους παρείχε την απαιτούμενη ασφάλεια. Ήξερε ότι δυο ήχοι σειρήνων σήμαινε δοκιμαστικό ενώ τρεις σήμαινε ότι γινόταν πραγματικός βομβαρδισμός.
Οι συμμαθητές αναρωτήθηκαν αν υπάρχει πείνα λόγω του πολέμου. Ο Ντάνιελ τους εξήγησε ότι στο χωριό του ασχολούνται με τη γη , επομένως δεν πεινάνε. Κάποιοι μέσα στην τάξη θυμήθηκαν ότι και στο Β Παγκόσμιο Πόλεμο έγινε κάτι ανάλογο στα χωριά της Ελλάδας. Στη συνέχεια μας πληροφόρησε ότι στο σπίτι του , όσο εκείνοι έλειπαν στην Ελλάδα, έμειναν Ουκρανοί πρόσφυγες στους οποίους οι συγγενείς του τους πρόσφεραν και τροφή, όπως τροφή παρείχαν και στο στρατό.
Στη συνέχεια δήλωσε ότι του αρέσει που ο Ζελένσκι δεν έφυγε από τη χώρα του αλλά έμεινε για να την υπερασπιστεί .
Επίσης, τον ρώτησαν πώς αισθάνεται μετά από όλο αυτό το ταξίδι.
«Ανακουφισμένος! Είδα την οικογένειά μου» , απάντησε.
Και τελείωσε λέγοντας: « Δεν υπάρχει μίσος μεταξύ Ουκρανών και Ρώσων. Είμαστε αδέρφια»!
Ο λόγος μετά δόθηκε στον Ματθαίο. Μισός Έλληνας , μισός Ρώσος. Αυτό που πιστεύει είναι ότι ο Ζελένσκι δεν είναι ικανός για να είναι ηγέτης. «Δεν είναι έμπειρος» , δήλωσε με έμφαση. Υποστηρίζει ότι ο Πούτιν δεν θέλει να φέρει πίσω τη Σοβιετική Ένωση παρόλο που πολλοί το πιστεύουν . Δηλώνει ότι το μεγαλύτερο μέρος των Ρώσων είναι με τον Πούτιν. Τελειώνει λέγοντας ότι η Ελλάδα κακώς έδωσε στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία .
Στη συζήτηση αυτή ,οι υπόλοιποι μαθητές ανέφεραν ότι ο πόλεμος είναι κατευθυνόμενος από την Αμερική η οποία έβλεπε ότι αυξάνεται η δύναμη της Ρωσίας. Επίσης, ότι ενώ στην αρχή τα ΜΜΕ παρουσίαζαν αναλυτικά την εμπόλεμη κατάσταση , τώρα επειδή το θέμα δεν «πουλάει» πια , έχει περάσει στο περιθώριο.
