Γράφει ο Αντώνης Σφηναρολάκης,

Το χωριό Κουστογέρακο είναι οικισμός της κοινότητας Σούγιας του δήμου Καντάνου-Σελίνου και ανήκει στην περιφερειακή ενότητα Χανίων της Κρήτης και απέχει 73 χιλιόμετρα από τα Χανιά. Είναι κτισμένο σε υψόμετρο 510 μ. Λίγο πριν την Σούγια ξεκινά ο ανηφορικός δρόμος που ανεβαίνει στα Λευκά όρη και οδηγεί πρώτα στο χωριό Λειβαδά και στη συνέχεια στο Κουστογέρακο. Το τοπίο είναι μαγευτικό και περικλείεται από ψηλά βουνά και βαθιά φαράγγια. Οι πλαγιές είναι κατάφυτες από πεύκα και κυπαρίσσια και συναρπάζει τον επισκεφτεί η αγριότητα του τοπίου.  Το χωριό είναι κτισμένο αμφιθεατρικά στην πλαγιά του βουνού και καλά κρυμμένο από την θάλασσα. Η θέση αυτή του χωριού πιθανόν να οφείλεται στις επιθέσεις των πειρατών. Μετά το χωριό υπάρχει δρόμος που ανηφορίζει στη Μαδάρα. Ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει το υπέροχο δάσος που καλύπτει τις απότομες πλαγιές και τα αρώματα της φύσης.

Το χωριό ήταν πατρίδα του Γεώργιου Καντανολέων, ο οποίος υπήρξε αρχηγός της επανάστασης του 1527 εναντίον των Βενετών, η οποία έχει μείνει γνωστή ως η επανάσταση του Καντανολέου. Επειδή το χωριό έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επανάσταση, οι Βενετοί το κατέστρεψαν εκ θεμελίων και μετά την επανάσταση συνέλαβαν τους κατοίκους του χωριού και τους απαγχόνισαν στα Χανιά.

Τρία χιλιόμετρα περίπου μετά το Κουστογέρακο, υπάρχει δρομάκι που οδηγεί στην εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης. Αναφέρεται ότι στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο οι Γερμανοί στρατιώτες έψαχναν μια ομάδα ανταρτών που κρύβονταν σε μια σπηλιά στην περιοχή. Ένας από αυτούς είχε μαζί του μια εικόνα της Αγίας Αικατερίνης, στην οποία προσευχήθηκαν όλοι και έδωσαν όρκο ότι αν γλιτώσουν από τους Γερμανούς θα έκτιζαν εκκλησία στη χάρη της. Για να επισφραγίσουν το τάμα τους, έγραψαν τα ονόματα τους πάνω στην εικόνα. Στα βουνά έπεσε πυκνή ομίχλη και οι στρατιώτες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την έρευνα, οπότε οι αντάρτες κατάφεραν να το σκάσουν. Η εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης χτίστηκε μετά τον πόλεμο και εδώ γίνεται κάθε χρόνο πανηγύρι στις 25 Νοεμβρίου.