Το νησί μας είναι πλούσιο σε έθιμα, και μιας που πλησιάζει το Πάσχα θα αναφερθούμε σε μερικά από αυτά.
Η κάθοδος του Χριστού στον Άδη
Ένα από τα εντυπωσιακότερα έθιμα του νησιού είναι η αναπαράσταση της θραύσης των πυλών του κάτω κόσμου. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Χριστός πριν αναστηθεί, κατέβηκε στον Άδη για να χαρίσει αιώνια ζωή στους νεκρούς. Τα μεσάνυχτα του Μεγάλου Σαββάτου, λοιπόν, ένας ψάλτης κλείνει τη κεντρική πύλη του ναού και στο προαύλιο μένουν ο ιερέας και οι πιστοί. Στη συνέχεια, προκειμένου να ανοίξει η πύλη του ναού, γίνεται ένας διάλογος ανάμεσα στον ιερέα, που αναπαριστά τον Χριστό και στο ψάλτη που αναπαριστά τον Άδη. Όταν ανοίξει τελικά η πύλη, ο ιερέας και οι πιστοί μπαίνουν ορμητικά στο ναό, ψάλλοντας δυνατά το «Χριστός Ανέστη». Η δύναμη του εθίμου αυτού είναι πραγματικά απερίγραπτη και πρέπει κάποιος να το ζήσει για να καταλάβει την ασυγκράτητη πλημμύρα δέους που σε κατακλύζει.
Τα παραδοσιακά πασχαλινά φαγητά της Λέσβου
Το Σάββατο του Λαζάρου οι νοικοκυρές φτιάχνουν τα παραδοσιακά πασχαλινά λαζαράκια, κάνοντας όλα τα σοκάκια του νησιού να μοσχοβολούν! Τη Μεγάλη Πέμπτη είναι έθιμο να βάφουν τα αυγά κόκκινα και να τα στολίζουν με ζωγραφιές λουλουδιών, ενώ ταυτόχρονα φουρνίζουν παραδοσιακά κουλούρια και τσουρέκια. Ανήμερα του Πάσχα, οι ντόπιες μαγείρισσες, τηρούν τις δικές τους παραδόσεις γεμίζοντας με τέχνη την πλάτη από το αρνί με ρύζι, συκωτάκια και διάφορα αρωματικά.
Τα 12 σταυρουδάκια της Αγίασου
Στην Αγιάσο υπάρχει ένα έθιμο με παγανιστικό υπόβαθρο, το πλάσιμο των σταυρών μετά την Ανάσταση. Οι 12 σταυροί ,όσοι και τα 12 ευαγγέλια και οι 12 μαθητές του Χριστού, φτιάχνονται από λιωμένα κεριά της Ανάστασης. Οι σταυροί που κολλιούνται στα ανοίγματα και τις εισόδους των σπιτιών πιστεύεται ότι διώχνουν τα κακά πνεύματα και παράλληλα κρατούν μακριά από το σπίτι τα έντομα.
Βάγιες με χρωματιστά πανάκια
Την Κυριακή της Ανάστασης, μετά την εκκλησία, τα παιδιά στόλιζαν ένα δεμάτι από κλαδιά δάφνης με κόκκινα ή πράσινα πανάκια, κρεμούσαν κι ένα κουδούνι. Στην συνέχεια πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι ψάλλοντας και λέγοντας εξορκισμούς για τους ψύλλους και τα ποντίκια, ενώ έδιναν και ένα κλαράκι δάφνης στη νοικοκυρά. Στο τέλος ζητούσαν και το χάρισμά τους: «Χρόνια πολλά, εν ονόματι Κυρίου, δό μ’ τ’ αυγό να φύγω».
Οι κουκούρες της Αναστάσεως
Πρόκειται για ένα έθιμο που αναβιώνεται ανελλιπώς μέχρι τις μέρες μας… Σε πολλές περιοχές του νησιού, οι νέοι κάθε χωριού από τις απόκριες και μετά αρχίζουν να μαζεύουν μεγάλους κορμούς δέντρων και ξερά κλαδιά, τα οποία το Σάββατο της Αναστάσεως τα στοιβάζουν στην πλατεία του χωριού. Στην κορυφή της κουκούρας, όπως ονομάζεται ο σωρός με τα ξύλα, στήνουν τον Ιούδα και βάζουν φωτιά. Το κάψιμο του Ιούδα, συμβολίζει την τιμωρία του για την προδοσία και οι φλόγες της φωτιάς που καίνε μέχρι το πρωί, συμβολίζουν την εξάγνιση των πιστών από τις κακές πράξεις και να ψοφάνε οι κοριοί.
(Από τις μαθήτριες Χαρά Παππά και Χριστίνα Μέτσια)
