γράφει η μαθήτρια της Γ΄Γυμνασίου, Ματοπούλου Γεωργία

   Ένα από τα έθιμα της άνοιξης που γίνονταν στο Ρουμλούκι και αναβιώνεται μέχρι σήμερα είναι οι Λαζαρίνες. Το έθιμο αυτό εκτός από το ότι ανάγγελλε την Ανάσταση του Λαζάρου, ανάγγελλε και το ξύπνημα, την ανάσταση της φύσης και τον ερχομό της άνοιξης.

   Οι Λαζαρίνες ήταν ολιγομελείς ομάδες νεαρών κοριτσιών, που πήγαιναν σε όλα τα σπίτια του χωριού τους, τραγουδώντας τραγούδι που αναφέρονταν στον Λάζαρο. Από αυτό, άλλωστε πήρε το όνομα του το συγκεκριμένο έθιμο αλλά και όσες κοπέλες συμμετείχαν σε αυτό. Εκτός από το τραγούδι του Λαζάρου, πολλές φορές οι κοπέλες τραγουδούσαν και τραγούδια που εγκωμίαζαν κάποια από τα  μέλη της οικογένειας κάθε σπιτιού που επισκέπτονταν.
Το έθιμο των Λαζαρίνων διαρκούσε από το απόγευμα της Παρασκευής, παραμονή του Σαββάτου του Λαζάρου μέχρι και την Κυριακή των Βαΐων. Στο έθιμο αυτό συμμετείχαν νεαρές, ελεύθερες κοπέλες , που είχαν εισέλθει σε ηλικία γάμου. Το μπουλούκι, όπως ονομάζονταν η ομάδα των Λαζαρίνων, αποτελούνταν συνήθως από 4 κοπέλες και ένα κοριτσάκι έως 12 ετών, την «καλάθαρο», που ακολουθούσε την ομάδα και συγκέντρωνε με ένα καλάθι τις προσφορές (αυγά και χρήματα), που τους έδιναν σε κάθε σπίτι που επισκέπτονταν. Τα κορίτσια φορούσαν τον άσπρο σαγιά, τσεμπέρι στο κεφάλι στολισμένο με λουλούδια και μαντίλες πολύχρωμες, που κρεμούσαν στα ζωνάρια τους. Μία μαντίλα κρατούσαν στα χέρια τους.

   Οι Λαζαρίνες στο δρόμο βάδιζαν ανά ζεύγη και από πίσω τους ακολουθούσε η καλαθάρος. Μετά το πέρας της λειτουργίας της Κυριακής των Βαΐων στο προαύλιο χώρο της εκκλησίας οι Λαζαρίνες χόρευαν, ανά ομάδες (μπουλούκια) 4 χορούς.Με τη δύση του ήλιου κάθε μπουλούκι Λαζαρίνων μαζεύονταν στο σπίτι της μεγαλύτερης από αυτές, όπου μοίραζαν μεταξύ τους τα όσα είχαν συγκεντρώσει. Ακόμα, έδιναν κάτι από αυτά και στην καλαθάρο για τον κόπο της.