Γράφουν οι μαθήτριες Έφη Ασίκη και Γεωργία Καρκαμάνη

  Η αλήθεια είναι μία από τις πιο δυσνόητες και ακαθόριστες μέχρι και σήμερα έννοιες της φιλοσοφίας, με πληθώρα θεωριών να έχουν ειπωθεί για αυτή. Ο κάθε άνθρωπος την αντιλαμβάνεται διαφορετικά ανάλογα με την πνευματική συγκρότησή του και την αντίληψή του για την πραγματικότητα. Ένα είναι, ωστόσο, σίγουρο· η αλήθεια αποτελεί βασικό θεμέλιο των ανθρώπινων σχέσεων.

  Η αξία της ειλικρίνειας στην ανάπτυξη διαπροσωπικών σχέσεων είναι ανεκτίμητη. Ειδικότερα, τα άτομα βρίσκονται σε θέση να εκφράσουν τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους απέναντι στον συνάνθρωπό τους και, συνεπώς, να τον προσεγγίσουν και να διαμορφώσουν αληθινούς δεσμούς μαζί του. Παράλληλα, το ψέμα αποτελεί μια άγνωστη σε αυτούς έννοια, καθώς μοιράζονται ανοιχτά τις εμπειρίες τους, επιτρέποντας, ως αποτέλεσμα, την καλλιέργεια συναισθημάτων εμπιστοσύνης και αλληλοσεβασμού μεταξύ τους. Τέλος, αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός πως εντείνεται η αυτοπεποίθηση και η αυτοεκτίμηση των ανθρώπων μιας και, παρουσιάζοντας τον πραγματικό εαυτό τους, αισθάνονται αποδεκτοί και επιθυμητοί από τον περίγυρό τους.

  Συμβαίνει, όμως, αυτό στην πραγματικότητα; Είναι πλέον η αλήθεια ένα από τα κυρίαρχα στοιχεία των ανθρώπινων σχέσεων; Δυστυχώς, η απάντηση είναι αρνητική. Το μεγαλύτερο ποσοστό ανθρώπων, στην προσπάθειά τους να κερδίσουν την επιδοκιμασία και τη συμπάθεια των συνανθρώπων τους, παρουσιάζουν μία διαφορετική εκδοχή του εαυτού τους, υποκρύπτοντας ορισμένες πτυχές του. Αισθανόμενοι ανασφάλεια για την ταυτότητά τους και φοβούμενοι την απόρριψη και την κριτική, παύουν να είναι ειλικρινείς και ουσιαστικοί με τα άλλα άτομα και διατηρούν άγνωστο τον πραγματικό τους εαυτό, κρυμμένο πίσω από μία τεράστια κουρτίνα. Με αυτό τον τρόπο, βυθίζουν σταδιακά τις διαπροσωπικές τους σχέσεις στον απόλυτο ανταγωνισμό, τη ζήλια και την ανάγκη να διαφοροποιηθούν και να ξεχωρίσουν, αγνοώντας τις αξίες της κατανόησης, της αποδοχής και του μοιράσματος.

  Τέλος μπορουμε να πούμε πως η ειλικρίνεια αποτελεί ένα άκρως απαραίτητο στοιχείο για τη θεμελίωση μιας αληθινής σχέσης μεταξύ ανθρώπων, συμβάλλοντας όχι μόνο στην ανάπτυξή της, αλλά και στην αυτογνωσία των ατόμων. Γι’ αυτό, κρίνεται απαραίτητο να καταστεί αντιληπτή η αξία της, ώστε να μην αγνοείται πλέον από τα άτομα, συντελώντας έτσι στην κατάρρευση των σχέσεων αυτών.