γράφουν οι μαθήτριες της Β΄Γυμνασίου, Παύλου Πέρσα και  Παύλου Μαρία

    Τα Χριστούγεννα είναι η ετήσια χριστιανική γιορτή της γέννησης του Χριστού. Θα συμφωνήσουμε όλοι ότι αυτή η γιορτή είναι γιορτή χαράς και γαλήνης. Τα Χριστούγεννα όμως σταμάτησαν να θεωρούνται η γιορτή που πάμε στην εκκλησία και προσευχόμαστε για το θαύμα  της γέννησης του Χριστού. Πλέον  έχουν γίνει για πολλούς μια απλά εμπορική γιορτή.

    Στα παλιά χρόνια λίγο μετά τα μεσάνυχτα οι εκκλησίες γέμιζαν από πιστούς. Τα παιδιά έβγαιναν πρωί πρωί την παραμονή να πούνε τα κάλαντα και οι νοικοκυρές κάθε σπιτιού τους μοίραζαν φρούτα ή σοκολατάκια. Όλοι ήταν χαρούμενοι για τα οικογενειακό τραπέζι που ήταν ευκαιρία να ξαναβρεθούν όλοι μαζί.

    Πλέον για τους περισσότερους τα Χριστούγεννα σημαίνουν κάτι άλλο .Για τα παιδιά είναι απλά οι διακοπές του σχολείου και για τους εργαζόμενους μια διήμερη άδεια από τη δουλειά. Η μέρα των Χριστουγέννων είναι μέρα ρεβεγιόν. Τα παιδιά πηγαίνουν να πουν τα κάλαντα με σκοπό για να μαζέψουν λεφτά και αν τους δώσεις σοκολατάκια ή φρούτα θυμώνουν και σε κρίνουν. Οι νοικοκυρές κάνουν διαγωνισμό για τον <<καλύτερο>>  και πιο φανταχτερό στολισμό, με οποιαδήποτε οικονομική επιβάρυνση.

    Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, στα μαγαζιά γίνεται η έναρξη του εορταστικού ωραρίου και όλοι οι εμπορικοί δρόμοι γεμίζουν φωνές. Μικροί, μεγάλοι τρέχουν στα μαγαζιά για να αγοράσουν τα χριστουγεννιάτικα δώρα των αγαπημένων τους προσώπων. Έχει όμως κάποιο ουσιαστικό νόημα αυτή η διαδικασία; Μια ανταλλαγή  δώρων ακριβών που προκαλούν άγχος στους ανθρώπους που προσπαθούν να αγοράσουν <<το καλύτερο>> .Γονείς που υποκύπτουν στις απαιτήσεις των παιδιών τους .Λες και μια αγκαλιά, μια καλή κουβέντα δεν δηλώνει την αγάπη μας και τη δηλώνει το δώρο. Το χειροπιαστό φαίνεται πως έχει μεγαλύτερη αξία. Το δώρο πλέον δεν είναι  πράξη αγάπης, αλλά πράξη συνήθειας.

      Καταλήγουμε λοιπόν ότι την πιο λαμπρή και χριστιανική γιορτή την έχουμε μετατρέψει σε μια γιορτή εμπορική και χωρίς καμία απολύτως ουσία.