Επιμέλεια Άρθρου: Ζέρβας Σταύρος – Αθανάσιος
Ο αποθηκευτικός χώρος χωρίζεται σε δύο βασικές κατηγορίες, τον σκληρό δίσκο (HDD) και τον δίσκο στερεάς κατάστασης (SSD) και αποτελεί βασικό εξάρτημα ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή, μιας παιχνιδοκονσόλας, ενός καταγραφικού συστήματος. Ο HDD είναι η παλαιότερη μορφή ενώ οι δύο διαφέρουν μεταξύ τους αρκετά αναφορικά με τον τρόπο λειτουργίας τους.
O σκληρός δίσκος είναι ένα μαγνητικό αποθηκευτικό μέσο που λειτουργεί με έναν περιστρεφόμενο δίσκο στον οποίο αποθηκεύονται τα δεδομένα μέσω μιας περιστρεφόμενης κεφαλής ως ακολουθίες bit αφού οι υπολογιστές λειτουργούν με βάση το δυαδικό σύστημα μονάδων. Αποτελείται από πολλαπλούς δίσκους οι οποίοι αγγίζουν τις 15.000 περιστροφές το λεπτό. Η χωρητικότητά του κυμαίνεται από 16 GB (σε πολύ παλιές συσκευές) μέχρι 20 TB. Δίνεται η δυνατότητα χρήσης πολλαπλών σκληρών δίσκων ως ενός, μεγαλύτερου μεγέθους τοποθετημένων σε συρταρωτή διάταξη μέσω εξωτερικών συσκευών.
- Ο πρώτος HDD δημιουργήθηκε και χρησιμοποιήθηκε σε υπολογιστή τον Ιούνιο του 1956, από την IBM με κωδική ονομασία IBM 305 RAMAC ενώ τον επόμενο χρόνο κυκλοφόρησε ευρύτερα.
- Αρκετά μοντέλα αργότερα και ενώ έφτασε η δεκαετία του ’80, οι σκληροί δίσκοι όχι μόνο διαδόθηκαν και στους προσωπικούς υπολογιστές αλλά μίκρυναν και σε μέγεθος καθώς πλέον δημιουργήθηκαν μοντέλα 2.5 και 3.5 ιντσών οι οποίες αποτελούν και τις βασικές διαστάσεις σκληρών δίσκων στην σύγχρονη εποχή.
- Μετά το 2000, επικράτησε το πρωτόκολλο SATA για την λειτουργία των HDD ενώ το 2001 η βιομηχανία των δίσκων γνώρισε την πρώτη ύφεση σε παραγωγή και κέρδη.
- Το 2010 η παραγωγή έφτασε στο απόγειό της με τους παραγόμενους δίσκους να φτάνουν 650 εκατομμύρια. Από τότε υπάρχει σταθερή μείωση στην παραγωγή με μόλις 276 εκατομμύρια δίσκους το 2018.
Από την άλλη, οι SSD είναι συσκευές αποθήκευσης που χρησιμοποιούν συγκροτήματα ολοκληρωμένων κυκλωμάτων.Σε αντίθεση με τους HDD δεν αποτελούνται από φυσικούς δίσκους αλλά αποθηκεύουν τα δεδομένα μέσω αυτών των κυκλωμάτων. Κατ’ αυτόν τον τρόπο και επειδή δεν απαιτείται κίνηση κάποιου δίσκου εξασφαλίζονται μεγαλύτερες ταχύτητες από τους σκληρούς δίσκους.
- Έχουν επίσης μεγαλύτερη χωρητικότητα που κυμαίνεται από 120 GB έως 30.72 TB.
- Η αρχή για τους SSD έγινε το 1980 από την Toshiba και κυκλοφόρησαν στο εμπόριο το 1991 από την SanDisk. Το 1999 η BiTMICRO έφερε μεγάλες καινοτομίες που επέτρεπαν χωρητικότητα μέχρι 320 GB, μεγάλο νούμερο για την εποχή.
- Οι ταχύτητες ανάγνωσης και καταγραφής δεδομένων όλο και αυξάνονται από τότε. Σήμερα οι συνηθισμένες ταχύτητες κυμαίνονται μεταξύ 200 και 500 MB/s στους SSD που διατίθενται στο εμπόριο. Αξιοσημείωτη είναι η νεότερη M.2 SSD μορφή SSD η οποία αποτελεί συνέχεια της mSATA.
- Προσφέρει μεγάλες χωρητικότητες σε μικρότερο μέγεθος από τους mSATA διατηρώντας ταυτόχρονα υψηλές ταχύτητες.
Καταληκτικά, οι HDD και οι SSD διακρίνονται για διαφορετικά πλεονεκτήματα. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν πρόκειται να αντικαταστήσει ο ένας τον άλλον-στο άμεσο τουλάχιστον μέλλον. Και τα δύο είδη αποθηκευτικού χώρου βρίσκουν χρησιμότητα στους υπολογιστές. Οι HDD προσφέροντας μικρότερη GB/$ αναλογία (0.014 GB/$), μεγαλύτερη διάρκεια ζωής και όντας φθηνότεροι συστήνονται για αποθήκευση μεγαλύτερων και πολλών αρχείων. Αντίθετα οι SSD είναι ιδιαίτερα χρήσιμοι για ταχεία πρόσβαση σε αρχεία και αποθήκευση εφαρμογών που χρησιμοποιούνται συχνά και χρειάζεται να ανοίγουν γρήγορα.
