Η 1η Απριλίου 1955 ήταν η ημέρα που οι Βρετανοί κατακτητές της Μεγαλονήσου βρέθηκαν αντιμέτωποι με τις αντάρτικες ομάδες που οργάνωσε ο Κύπριος συνταγματάρχης Γεώργιος Γρίβας ο οποίος πήρε το ψευδώνυμο «Διγενής» Την 1η Απριλίου 1955 μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα όλες οι πόλεις της Κύπρου ξύπνησαν από τις δυνατές εκρήξεις. Μέλη της ΕΟΚΑ είχαν οργανώσει δολιοφθορές σε στόχους βρετανικών συμφερόντων. Πρώτος νεκρός ο μαθητής Μόδεστος Παντελής ο οποίος σκοτώθηκε από ηλεκτροπληξία ενώ προσπαθούσε να κόψει ηλεκτροφόρα σύρματα, ώστε να διακόψει τον φωτισμό σε βρετανική βάση και να γίνει η επίθεση. Τα τέσσερα χρόνια του αγώνα γράφτηκαν σελίδες απίστευτου ηρωισμού με τους Βρετανούς να οδηγούν στην αγχόνη και να εκτελούν νεαρά παιδιά που συμμετείχαν στην ΕΟΚΑ. Καραολής, Δημητρίου, Πατάτσος, Παναγίδης και άλλοι. Όλοι στάθηκαν μπροστά στην αγχόνη ψέλνοντας τον εθνικό ύμνο και φωνάζοντας ζήτω η Ελλάδα.
ΚΑΡΑΟΛΗΣ ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ
Ο Μιχαλάκης Καραολής ήταν Έλληνας αγωνιστής της Ε.Ο.Κ.Α. και ήρωας της Κύπρου. Για τη δράση του συνελήφθη από τις βρετανικές δυνάμεις και εκτελέστηκε διά απαγχονισμού. Εντάχθηκε στην Ε.Ο.Κ.Α. πολύ πριν από την 1η Απριλίου 1955 και ήταν μέλος της ομάδας του Πολύκαρπου Γιωρκάτζη. Στις 28 Αυγούστου 1955 ανέλαβε μαζί με τον συναγωνιστή του Ανδρέα Παναγιώτου την εκτέλεση του αστυνομικού Ηρόδοτου Πουλλή, ο οποίος κατηγορείτο ως προδότης. Φυλακίστηκε στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας καταδικάστηκε σε θάνατο στις 28 Οκτωβρίου του ίδιου έτους. Οδηγήθηκε στην αγχόνη στις 10 Μαΐου 1956 τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο μαζί με τον Ανδρέα Δημητρίου. Εκτελέστηκε πρώτος λέγοντας: «Εμένα δεν πρέπει να με λυπάστε, αφού εγώ δεν βρίσκω λόγο για να με κλαίω, ούτε οι συγγενείς μου πρέπει να με κλαίνε».
Οι Άγγλοι δεν επέτρεψαν στην οικογένειά του να πάρει το σώμα του και να το θάψει, αλλά το έθαψαν οι ίδιοι σε ένα περιφραγμένο χώρο εντός των φυλακών, τα λεγόμενα Φυλακισμένα Μνήματα. Η εκτέλεση αυτών των Κυπρίων αγωνιστών προκάλεσε εντονότατο ρεύμα αγανάκτησης σ΄ ολόκληρο τον κόσμο. Στην Αθήνα πραγματοποιήθηκαν πολλές συγκεντρώσεις και πορείες. Τιμής ένεκεν ο Δήμος Αθηναίων μετονόμασε την οδό Λουκιανού όπου και το οίκημα της Αγγλικής Πρεσβείας σε οδό Καραολή και Δημητρίου, το ίδιο έπραξε και ο Δήμος Πειραιά μετονομάζοντας την οδό Ναυάρχου Μπητ στη σημερινή οδό Καραολή και Δημητρίου. Επίσης, στην Καισαριανή δύο δρόμοι φέρουν τα ονόματα των δύο αγωνιστών, ο ένας του Μιχαήλ Καραολή και ο άλλος του Ανδρέα Δημητρίου.
Ο Μιχαλάκης Καραολής κατά την διάρκεια της κράτησης του ανέφερε σε ένα γράμμα προς τους φίλους του τα παρακάτω:
Τα ελληνόπουλα δεν ξέρουν
μόνο πως πρέπει να ζουν
Ξέρουν και πώς να πεθαίνουν
Και πως την πατρίδα να τιμούν.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑΣ
Ο Δημητρίου Ανδρέας γεννήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 1934 στο χωριό Άγιος Μάμας της Λεμεσού. Πήγε στο δημοτικό σχολείο στον Άγιο Μάμα και στο Γυμνάσιο στην Αμμόχωστο.
Ήταν εργατικός και τίμιος. Ήταν από τους πρώτους αγωνιστές της ΕΟΚΑ. Έδρασε στην Αμμόχωστο. Το μυαλό του συνεχώς μηχανευόταν τρόπους αντίστασης στους Άγγλους κατακτητές.
Στις αρχές Δεκεμβρίου 1955 κατάφερε να αρπάξει τα όπλα των Άγγλων μέσα από τις στρατιωτικές αποθήκες στο λιμάνι της Αμμόχωστου. Τα όπλα των ανταρτών κυνηγετικά. Προσπάθησε να εκτελέσει τον Άγγλο πράκτορα Τεύλορ. Ο Ανδρέας ήρθε αντιμέτωπος με τους φρουρούς του. Αντιστάθηκε. Όμως το όπλο του έπαθε εμπλοκή και δεν τα κατάφερε. Έτσι τον συνέλαβαν οι Άγγλοι στρατιώτες. Καταδικάστηκε σε θάνατο μαζί με τον Μιχάλη Καραολή. Ήταν οι πρώτοι που απαγχονίστηκαν.
Τα τελευταία λόγια που είπε στη μητέρα του ήταν : «Το μόνο που λυπούμαι είναι που δεν θα προλάβω να δω την Κύπρο μας ελεύθερη».
Αυτές ήταν οι βιογραφίες δύο σπουδαίων αγωνιστών της Κύπρου, που το όνομά τους έχει ο μεγαλύτερος δρόμος του Δήμου μας .
Μακάρι μία μέρα να δούμε την Κύπρο ελεύθερη, έτσι όπως την ονειρεύτηκαν αυτά τα γενναία παλικάρια.
Θεοφάνης – Χρυσοβαλάντης Αρμουτσής, Βογιατζής Λουκάς
