Τα παιδιά της Γ” Δημοτικού στο μάθημα της Θεατρικής Αγωγής με την θεατρολόγο Στεφανία Παπαμιχαήλ αξιοποίησαν τις γνώσεις τους από το μάθημα της Μυθολογίας με την δασκάλα της τάξης, Δέσποινα Ιωακειμίδου, για τους δώδεκα θεούς του Ολύμπου γράφοντας ένα ευφάνταστο θεατρικό έργο με θέμα το περιβάλλον. Η ιδέα στην οποία βασίζεται το θεατρικό μας έργο είναι τι θα συνέβαινε εάν σήμερα, στην Ελλάδα του 2021, οι θεοί του Ολύμπου κατέβαιναν στη γη για να βοηθήσουν ή και να επιπλήξουν τους θνητούς για την καταστροφή του περιβάλλοντος και την αλλαγή του κλίματος. Από τις άλλοτε αστείες και άλλοτε σοβαρότατες σκηνές που έγραψαν τα παιδιά, δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα θέματα που πρωταγωνιστούν στην καθημερινότητά τους. Ο κορωνοϊός, το διαδίκτυο, αλλά και η πολιτική.
Παραθέτουμε αποσπάσματα σκηνών για να πάρετε μια ιδέα μέχρι να μοιραστούμε μαζί σας ολόκληρο το έργο μας.
ΑΡΤΕΜΙΣ-ΚΥΝΗΓΟΣ
ΑΡΤΕΜΗ: Πού είναι το ιερό ελάφι μου; Αμάν! Το κυνηγάει ένας κυνηγός! Εεε κυνηγέ!
ΚΥΝΗΓΟΣ: Σε εμένα μιλάτε;
ΑΡΤΕΜΗ: Ναι, εσένα λέω, βλέπεις να υπάρχει κανένας άλλος;
ΚΥΝΗΓΟΣ: Τι με θέλετε;
ΑΡΤΕΜΗ: Κυνηγάς το ελάφι μου. Δεν βλέπεις τα χρυσά κέρατα; Είναι ιερό!
ΚΥΝΗΓΟΣ: Για αυτό το κυνηγάω. Γιατί είναι ιερό.
ΑΡΤΕΜΗ: Άσε τώρα το ιερό μου ελάφι, γιατί θα πω στον Δία να σου ρίξει μια κατάρα.
ΚΥΝΗΓΟΣ: Πού; Τι λες; Πας καλά; Τα έχεις χάσει;
ΑΡΤΕΜΗ: Τι θέλεις το ελάφι μου;
ΚΥΝΗΓΟΣ: Το θέλω για το facebook, τα likes και τους followers.
ΑΡΤΕΜΗ: Τι σημαίνει φέισμπουκ και τα λάικ και τους φόλοουερς;
ΚΥΝΗΓΟΣ: (ψιθυρίζει) Α καλά, πρέπει να τα ξέρεις αυτά. Εγώ λέω να συνεχίσω να κυνηγάω το ελάφι.
ΑΡΤΕΜΗ: Ό,τι και να είναι το φέισμπουκ τα λάικ και οι φόλοουερς δεν είναι πιο σημαντικό από τη γη μας. Τα ζώα πρέπει να ζήσουν για να ομορφαίνουν τη ζωή μας.
ΔΙΟΝΥΣΟΣ-ΜΠΑΡΙΣΤΑΣ
ΔΙΟΝΥΣΟΣ: Γεια σου… Ω, τι είναι αυτά εκεί!
BARISTAS: Ποτά είναι. Δεν βλέπεις; Τυφλός είσαι;
(Ο Διόνυσος πίνει όλα τα ποτά μέχρι που ξαφνικά…)
ΔΙΟΝΥΣΟΣ: Ιου, τι είναι αυτό;
BARISTAS: Είναι βότκα. Δεν έχεις ξαναπιεί; Τέλος πάντων, πρέπει να τα πληρώσεις κιόλας!
ΔΙΟΝΥΣΟΣ: Με τι να τα πληρώσω;
BARISTAS: Με λεφτά φυσικά. Με τι να τα πληρώσεις όλα αυτά που ήπιες; Με ανανάδες;
ΔΙΟΝΥΣΟΣ: Τι είναι πάλι αυτά τα… πώς τα είπες;
BARISTAS: Λεφτά τα είπα, τι δεν κατάλαβες; Μου λες;
ΔΙΟΝΥΣΟΣ: Πού να τα βρω τα λεφτά;
BARISTAS: Πήγαινε να δουλέψεις και θα βρεις λεφτά.
ΔΙΟΝΥΣΟΣ: Μα τι είναι δουλειά; Εγώ είμαι θεός του Ολύμπου. Είμαι ο θεός του γλεντιού και του κρασιού και είπα να πιω κανά ποτάκι.
BARISTAS: Γιατί; Δεν έχετε ποτά στον Όλυμπο;
ΔΙΟΝΥΣΟΣ: Όχι.
BARISTAS: Και πώς έφτασες εδώ χωρίς να σε γράψουν οι αστυνομικοί; Έχουμε κορονοϊό και απαγορεύεται να φύγουμε εκτός νομού.
ΔΙΟΝΥΣΟΣ: Πολλά δεν ρωτάς; Και τι είναι αυτός ο κοροβιός; Δεν έχουμε τέτοια θέματα εμείς στον Όλυμπο.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ-ΨΑΡΑΔΕΣ
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Τι κάνετε εδώ;
ΨΑΡΑΣ Α: Τι νομίζεις ότι κάνουμε εδώ; Είμαστε ψαράδες και κάνουμε τη δουλειά μας. Αλλά δεν πιάνουμε ψάρια γιατί δεν έχει πολλά.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Μα τι λέτε; Έχω γεμίσει τις θάλασσες με ψάρια, χταπόδια και καλαμάρια.
ΨΑΡΑΣ Β: Ναι, το ξέρουμε, όμως με τόσες βρομιές τα ψάρια πεθαίνουν, γίνονται μεταλλαγμένα και δε βγαίνουν στη στεριά. Επίσης έχει γεμίσει πλαστικά και ο δήμος πρέπει κάτι να κάνει. Γιατί οι χελώνες περνούν τις σακούλες για μέδουσες, τις τρώνε και ψοφάνε από ασφυξία.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Ποιος είναι ο δήμος;
Ψαράς Α: Δεν ξέρεις τον δήμο; Πρέπει να είσαι τρελός για να μην ξέρεις τον δήμο. Είσαι τρελός; Ε; Ε;
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Τι είναι τα μεταλλαγμένα;
ΨΑΡΑΣ Β: Ε να, φίλε, ξέρεις, έχουν τριάντα μάτια, ένα λέπι, ογδόντα ουρές.
ΨΑΡΑΣ Α: Αλλά ποιος είσαι εσύ που μας ρωτάς και λες ότι γεμίζεις τις θάλασσες με ψάρια;
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Μα εγώ είμαι ο Ποσειδώνας, ο θεός της θάλασσας.
Ψαράς Β: Χαχα. Εσύ είσαι τρελός. Χαχα.
ΨΑΡΑΣ Α: Γιώργο, το άκουσες αυτό; Είναι ο Ποσειδώνας.
ΨΑΡΑΣ Β: Πάρε τηλέφωνο στο τρελοκομείο.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Μα τι λέτε; Εγώ σας βοήθησα τόσο και εσείς τα καταστρέψατε όλα! Πλαστικό; Τι σημαίνει αυτό; Μάλλον είστε ανίκανοι.
ΨΑΡΑΣ Α: Ε, μην θυμώνεις. Άμα είσαι ο Ποσειδώνας, θα αγριέψουν τα κύματα.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Τολμάς να μου αντιμιλάς και να μου λες τι να κάνω; Γκρρρ!
(Ο Ποσειδώνας αγριεύει και οι ψαράδες φεύγουν κατατρομαγμένοι.)
Μπράβο σας παιδιά! Τι όμορφες σκηνές! Προβληματισμός με μεγάλη δόση χιούμορ! Οι μικροί μας μαθητές θεατρικοί συγγραφείς και ενεργοί πολίτες. Ανυπομονώ να διαβάσω και τις επόμενες σκηνές!