Της Δήμητρας Ακτύπη, Γ1

Άρτα, 25 Οκτωβρίου

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

     Έχουν περάσει 15 χρόνια από τότε που θυσίασα τη γυναίκα μου, τη Λυγερή, για να χτιστεί το έργο που είχα αναλάβει: το γιοφύρι της Άρτας.

     Η αγαπημένη μου σύζυγος έπρεπε να θυσιαστεί όπως οι αδερφές της για να χτιστούν μεγάλα έργα. Είχα και εγώ την ευθύνη να παραδώσω αυτό το έργο και έπρεπε να υπακούσω στην προσταγή του πουλιού για το καλό της κοινωνίας μας.

     Αν και μου λείπει πολύ η γυναίκα μου και η παρουσία της θα το ξανάκανα, αν χρειαζόταν, για να χτιστούν μεγάλα έργα για το κοινωνικό σύνολο. Εύχομαι να με έχει συγχωρέσει και να έχει καταλάβει τον λόγο που το έκανα. Επίσης εύχομαι από την καρδιά μου να μην περάσει κανείς το δίλημμα που αναγκάστηκα να ζήσω εγώ.

      Τα λέμε ξανά αύριο.