Του Αλεξανδρόπουλου Νικολάου, Γ1

Αγαπητή μου Ελισάβετ,

Διάβασα με μεγάλη προσοχή τα λόγια και τους προβληματισμούς σου, όπως τους περιγράφεις στο αυτοβιογραφικό σου έργο. Η ειλικρίνεια με την οποία εκφράζεις τις σκέψεις σου είναι αξιοθαύμαστη. Ωστόσο, θα προσπαθήσω να απαντήσω σε ορισμένα από τα ερωτήματά σου, τα οποία φανερώνουν τόσο τη δύναμη της σκέψης σου όσο και την ανάγκη σου να κατανοήσεις τη θέση σου στον κόσμο.

Ως προς το ερώτημά σου «Γιατί δε μου επιτρέπεται να σπουδάσω και να μορφωθώ όπως οι άνδρες;» θέλω να σου τονίσω ότι η άνιση αντιμετώπιση που βιώνεις είναι αποτέλεσμα της κοινωνικής αντίληψης της εποχής σου, που θεωρεί ότι η μόρφωση είναι προνόμιο των αντρών. Ωστόσο η επιθυμία σου να σπουδάσεις δείχνει ότι βλέπεις πέρα από αυτά τα στερεότυπα και διεκδικείς το δικαίωμά σου να εξελιχθείς ως άνθρωπος. Η θέλησή σου να σπουδάσεις αποδεικνύει ότι η γνώση δεν έχει φύλο και ότι αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα όλων. Με το έργο σου ήδη σπας αυτά τα δεσμά και γίνεσαι πρότυπο για τις επόμενες γενιές.

Στην απορία σου «Γιατί πρέπει να ζω υπό τον έλεγχο της οικογένειας και της κοινωνίας;» επισημαίνω ότι ο έλεγχος αυτός είναι τρόπος διατήρησης της κοινωνικής τάξης, όπως την κατανοεί η εποχή σου. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάς ότι η ανάγκη για ελευθερία και αυτοδιάθεση είναι έμφυτη.  Το θάρρος που δείχνεις να αντισταθείς σε αυτές τις πιέσεις και να διεκδικήσεις τη ζωή που ονειρεύεσαι είναι αξιοθαύμαστο. Παράλληλα, με το έργο σου, καταφέρνεις να εκφράζεις τον εσωτερικό σου κόσμο και να αντιστέκεσαι στις προσδοκίες της κοινωνίας.

Στο ερώτημα «Είναι σωστό να θυσιάζω τα όνειρά μου για χάρη των άλλων;» δεν εύκολη η απάντηση. Σε έναν ιδανικό κόσμο δε θα έπρεπε να επιλέξεις ανάμεσα στα όνειρα σου και τις ευθύνες σου απέναντι στους άλλους. Ωστόσο η θυσία δεν πρέπει να γίνεται, αν καταπνίγει την ψυχή σου. Κάποιες φορές ο αγώνας για την προσωπική εξέλιξη μπορεί να ωφελήσει και τους γύρω σου δίνοντας τους το θάρρος να δουν τη ζωή με άλλο μάτι.

Ανεπιφύλακτα σου προτείνω να συνεχίσεις να γράφεις, να σκέφτεσαι και να ονειρεύεσαι καθώς το έργο σου είναι μια κληρονομιά που δεν μπορεί να σου αφαιρεθεί. Μέσα από αυτό αφήνεις το αποτύπωμά σου στον κόσμο. Να παραμείνεις πιστή στον εαυτό σου, γιατί όσο δύσκολες κι αν είναι οι συνθήκες, η αφοσίωσή σου στην αυτογνωσία και την εσωτερική ελευθερία είναι ο μεγαλύτερος θησαυρός σου. Εμπιστεύσου τη δύναμή σου, διότι με το παράδειγμά σου θα αλλάξεις ριζικά τον τρόπο που αντιλαμβάνονται οι άλλοι τη θέση της γυναίκας.

Με σεβασμό και θαυμασμό,

ένας αναγνώστης που σε εκτιμά