Της Γκαργκάνα Αναστασίας, Γ2

Αγαπητή Ελισάβετ,

     Διαβάζοντας την αυτοβιογραφία σου, νιώθω βαθιά συγκίνηση για τις σκέψεις και τις αγωνίες που μοιράζεσαι. Τα ερωτήματα σου, που περιστρέφονται γύρω από τη θέση της γυναίκας, την ελευθερία και την κοινωνική αδικία, αγγίζουν και εμάς, που ζούμε σε έναν διαφορετικό αιώνα αλλά με παρόμοιες ανησυχίες.

     Σκέφτεσαι συχνά τον ρόλο της γυναίκας και τη θέση της στον κόσμο. Είναι αλήθεια πως η εποχή σου ήταν αυστηρά περιοριστική, όμως οι ιδέες σου για την αυτονομία και την ελευθερία άνοιξαν δρόμους για πολλές γυναίκες να ονειρευτούν έναν καλύτερο κόσμο. Η φωνή σου παραμένει ζωντανή και δυνατή, υπενθυμίζοντας σε όλους μας πως η αλλαγή ξεκινά από την πίστη στον εαυτό μας και την δύναμη των λέξεων μας.

     Όσον αφορά την επιθυμία σου να βοηθήσεις τους ανθρώπους γύρω σου, να ξέρεις πως ήδη το έχεις πετύχει. Η γραφή σου, οι ιδέες σου, η απόφασή σου να καταγράψεις την αλήθεια σου είναι μια πράξη ανεκτίμητης προσφοράς. Μας δείχνεις πως ο αγώνας για τη δικαιοσύνη και την ελευθερία είναι διαρκής και πως κάθε μικρή φωνή μπορεί να γίνει κραυγή.

     Τέλος, για το μεγάλο σου ερώτημα, αν ο κόσμος μπορεί να γίνει πιο δίκαιος, σου απαντώ: Ναι, αλλά χρειάζεται θάρρος και προσπάθεια από όλους μας. Η δική σου ζωή είναι ένα παράδειγμα για το πώς ακόμη και σε δύσκολες συνθήκες μπορεί κανείς να αγωνιστεί για την πρόοδο. Σου υποσχόμαστε να κρατήσουμε ζωντανό το μήνυμά σου.

Με σεβασμό και θαυμασμό

                                                                                                                                                                                                                                                           Αναστασία