Εικόνα: Κατερίνα Σταθώρη – Α3

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι που το αγαπούσαν όλοι. Πιο πολύ απ” όλους την αγαπούσε η γιαγιά της, αλλά ήταν φτωχή και το μόνο που μπόρεσε να της δώσει ήταν ένα μικρό κόκκινο σκουφάκι από βελούδο. Η μικρή το φορούσε πάντα και της ταίριαζε πολύ, έτσι όλοι τη φώναζαν «η Κοκκινοσκουφίτσα».

Εικόνα: Τζωρτζίνα Σκαλιάρη – Β3

Η Κοκκινοσκουφίτσα είναι ένα κορίτσι που πρέπει να μεταφέρει ένα καλάθι με τρόφιμα στην άρρωστη γιαγιά του. Στο δάσος συναντάει έναν λύκο ο οποίος με πονηριά μαθαίνει πού μένει η γιαγιά. Ο λύκος φτάνει πριν από την Κοκκινοσκουφίτσα στο σπίτι, εξαπατά και τη γιαγιά ότι είναι δήθεν η εγγονή της και την καταβροχθίζει. Η Κοκκινοσκουφίτσα βρίσκει τον λύκο στο κρεβάτι μεταμφιεσμένο ως γιαγιά, και με τη σειρά της καταβροχθίζεται κι αυτή.

Εικόνα: Σπύρος Ευσταθίου – Γ1

Υπάρχουν πολλές εκδοχές της Κοκκινοσκουφίτσας από διάφορες εποχές .Η παλαιότερη γραπτή εκδοχή του παραμυθιού είναι το «Le Petit Chaperon Rouge» που εμφανίστηκε στη συλλογή των παραμυθιών Τα παραμύθια της μητέρας χήνας του Γάλλου συγγραφέα Σαρλ Περώ (1628-1703) στα 1697. Η εκδοχή του Περώ είναι πολύ πιο σύντομη από τη μεταγενέστερη των αδελφών Γκριμ και δεν έχει ευτυχισμένο τέλος. Ο Περώ ολοκληρώνει την αφήγηση με μια σαφή ηθική εξήγηση:

Εικόνα: Δημήτρης Μυτιληναίος-Σιδέρης – Β3

«Από αυτή την ιστορία μαθαίνουμε ότι τα παιδιά, και ιδιαίτερα τα χαριτωμένα, ευγενικά και καλής οικογενείας κορίτσια, κάνουν πολύ κακό όταν ακούνε τους ξένους και δεν είναι παράξενο τότε αν ο λύκος παίρνει το δείπνο του! Τον λέω Λύκο, γιατί δεν είναι όλοι οι λύκοι του ίδιου είδους, υπάρχει ένα είδος με καλή διάθεση, που δεν είναι θορυβώδες, ούτε απεχθές, ούτε θυμωμένο, αλλά ήπιο, χρήσιμο και ευγενικό, που ακολουθεί τα νεαρά κορίτσια στο δρόμο ακόμη και μέσα στο σπίτι τους. Αλίμονο! ποιος δεν ξέρει ότι αυτοί οι ευγενικοί λύκοι μεταξύ αυτών των πλασμάτων, είναι οι πιο επικίνδυνοι!»

Εικόνα: Νικολέτα Φουντουλάκου – Β3

Άλλη μια εκδοχή είναι αυτή των Αδελφών Γκριμ. Τον 19ο αιώνα οι αδελφοί Γκριμ παρουσίασαν δύο γερμανικές εκδοχές του παραμυθιού όπως τους τις αφηγήθηκαν η Jeanette Hassenpflug (1791–1860) και η Marie Hassenpflug (1788–1856). Οι Γκριμ μετέτρεψαν μία από τις δύο εκδοχές στην κύρια ιστορία, και τη δεύτερη σε συνέχειά της. Η πρώτη, με τον τίτλο Rotkäppchen είχε συμπεριληφθεί στην πρώτη έκδοση της συλλογής τους Kinder – und Hausmärchen (Παιδικά και σπιτικά παραμύθια, 1812). Σε αυτή την εκδοχή, το κορίτσι και η γιαγιά της σώθηκαν από έναν κυνηγό, που ενδιαφερόταν για το δέρμα του λύκου. Στη δεύτερη ιστορία, η Κοκκινοσκουφίτσα και η γιαγιά της, χάρη στην εμπειρία που αποκτήθηκε με τον πρώτο λύκο, κατάφεραν να εξαπατήσουν και να σκοτώσουν τον άλλον.

Εικόνα: Μαρία Νίτη – Β2

Οι Γκριμ συνέχισαν να επανεξετάζουν την ιστορία σε νεότερες εκδόσεις. Η πιο γνωστή είναι η τελική αναθεώρηση του 1857, με τον ξυλοκόπο που αντικατέστησε τον κυνηγό. Είναι αυτή που γνωρίζουν οι περισσότεροι στις μέρες μας. Χωρίς ιδιαίτερα περίπλοκη πλοκή και με γραμμική αφήγηση, η Κοκκινοσκουφίτσα οδηγείται στη «διάσωση» της πολυαγαπημένης της γιαγιάς με τη βοήθεια του ξυλοκόπου, που λειτουργεί ως από μηχανής θεός, αποκαθιστώντας έτσι το αρχικό λάθος που είχε κάνει το μικρό κορίτσι.

Εικόνα: Ανδρομάχη-Παναγιώτα Δάνου – Α1

Τελικά, όποια εκδοχή του παραμυθιού της Κοκκινοσκουφίτσας κι αν διαβάσει ο μικρός αναγνώστης, όλοι θα συμφωνούσαν ότι πρόκειται για την πλέον αναγνωρίσιμη μορφή της παιδικής λογοτεχνίας εδώ και αιώνες. Κυκλοφορεί σε παιχνίδι, στολή καρναβαλιού, σε παιδικά βίντεο κλιπ, σε μπλοκ σχεδιασμού, σε παζλ και πολλά άλλα προϊόντα που απευθύνονται σε παιδιά, γεγονός που αποδεικνύει περίτρανα την τεράστια απήχηση που έχει στον ψυχισμό των νέων. Ο μικρός αναγνώστης ζει μαζί με την αγαπημένη του ηρωίδα όλες τις στιγμές της στο δάσος, αγωνιά μαζί της και χαίρεται- ανακουφίζεται με το αίσιο τέλος της ιστορίας!

Εικόνα: Αθανασία Χατζή – Α1

Ηλεκτρονικές πηγές:

https://www.sansimera.gr/biographies/1535

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B1%CF%81%CE%BB_%CE%A0%CE%B5%CF%81%CF%8E

Υπάρχει επίσης ταινία για την Κοκκινοσκουφίτσα:

https://youtu.be/mj7TaBe762Aι

Συντάκτες:

Λιάκου Ζωή, Μαρούπας Διαμαντής, Πέρου Ρενάτα, Ταμβακολόγος Γιώργος