Η Οδύσσεια είναι ένα από τα διασημότερα λογοτεχνικά έργα όλων των εποχών. Ήταν ένα ποίημα ευρέως διαδεδομένο, καθώς διδάσκεται από τα παλιά χρόνια στα σχολεία όλου του κόσμου. Είναι ένα ιδιαίτερο λογοτεχνικό είδος από μόνο του. Συγκεκριμένα το έργο αυτό ξεχωρίζει για τις πρωτότυπες αφηγηματικές τεχνικές του και άλλα στοιχεία τα οποία χρησιμοποιούνται στη σημερινή εποχή σε λογοτεχνικά έργα. Επίσης ξεχωριστό είναι και το μήνυμά της. Ο Όμηρος στην Οδύσσεια γράφει για το νόστο του Οδυσσέα, ο οποίος έκανε 20 χρόνια να γυρίσει στην πατρίδα του. Τελικά, μετά από τεράστια προσπάθεια κατάφερε να φτάσει στην Ιθάκη. Έπρεπε όμως κάπως να απαλλαγεί από τους μνηστήρες. Από την άλλη, οι μνηστήρες σχεδίαζαν να σκοτώσουν τον Οδυσσέα. Ως εκ τούτου, η Πηνελόπη προκήρυξε αγώνα τόξου στο παλάτι με έπαθλο την ίδια.

Ο Οδυσσέας-ζητιάνος ήθελε να πάρει και εκείνος μέρος. Ζήτησε να του δοθεί το τόξο, καθώς είχαν δοκιμάσει όλοι οι μνηστήρες. Ο Αντίνοος ήταν αντίθετος σε αυτό, προσβάλλοντας και απειλώντας τον, καθώς ήξερε τη σίγουρη ήττα του. Η Πηνελόπη με φρόνηση και γνώση έπειτα από αυτό, πήρε το λόγο και αποκρίθηκε στον Αντίνοο λέγοντάς του ότι αυτό που έκανε δεν ήταν ούτε σωστό ούτε δίκαιο. Ο Ευρύμαχος μπήκε στη μέση της συζήτησης αντικρούοντας τα λόγια της Πηνελόπης. Εκείνη αντιμίλησε υποστηρίζοντας ξανά τον Οδυσσέα-ζητιάνο και είπε επίσης ότι αν κερδίσει θα τον ντύσει με ρούχα ωραία και θα του δώσει μυτερό κοντάρι και σπαθί, σαντάλια για τα πόδια του και θα τον προπέμψει όπου η ψυχή και η καρδιά του επιθυμεί. Στη συνέχεια, ο Τηλέμαχος δήλωσε ότι το τόξο αυτό του ανήκε, πως θα το έδινε σε όποιον ήθελε και ότι κανένας δε θα μπορούσε να δώσει αρνητική απάντηση εφόσον δεν το αποφάσιζε ο ίδιος. Μετά είπε στην Πηνελόπη: «Αλλά του λόγου σου τράβα στη κάμαρή σου και κοίτα τη δουλειά σου. Το τόξο όμως είναι των αντρών υπόθεση όλων και προπαντός δική μου αφού σε εμένα ανήκει το κουμάντο του σπιτιού.» Και η μητέρα του τα έχασε και πήγε στην κάμαρή της. Αυτό δηλώνει ότι ο Τηλέμαχος ωρίμασε και πήρε την κατάσταση στα χέρια του.

Στο μεταξύ, ο Εύμαιος κουβαλούσε το γυαλισμένο τόξο αλλά η αντίδραση των μνηστήρων ήταν να τον προσβάλουν. Εκείνος φοβήθηκε και παράτησε στη μέση της αίθουσας το τόξο. Ο Τηλέμαχος μίλησε στο χοιροβοσκό λέγοντάς του πως είναι εύπιστος και ζήτησε να του δώσει το τόξο. Μετά από όλα αυτά, ο Οδυσσέας επιτέλους πήρε στα χέρια του το τόξο του. Οι μνηστήρες τότε πανικοβλήθηκαν. Εκείνος αρπάζοντας μια σαΐτα από το διπλανό τραπέζι ετοιμάστηκε να στοχεύσει. Τεντώνοντας τη χορδή με όλη του τη δύναμη μα και συγκέντρωση- μιας και από αυτή τη βολή θα κρίνονταν τα πάντα- δεν άφησε πελέκι ασημάδευτο. Και τότε αποκρίθηκε στον Τηλέμαχο λέγοντάς του ότι δεν τον ντρόπιασε και του έκανε ένα νεύμα. Εκείνος το κατάλαβε και έπιασε στο χέρι του το δόρυ, «έτοιμος παραστάτης δίπλα στον πατέρα του».

Συνοψίζοντας, η σκηνή αυτή μας διδάσκει ότι πρέπει να διεκδικούμε ό,τι μας ανήκει και να μην τα παρατάμε ποτέ. Ακόμα και αν οι άλλοι σε περιφρονούν εσύ δεν πρέπει να αποθαρρύνεις τον εαυτό σου, αλλά αντιθέτως, πρέπει να πεισμώνεις όλο και περισσότερο για να αποδείξεις την αξία σου στους άλλους. Αυτό γενικότερα μας το διδάσκει και ολόκληρη η Οδύσσεια, αλλά συγκεκριμένα αυτή η σκηνή περισσότερο από όλες. Για αυτό να θυμάσαι ότι δεν πρέπει να βασίζεσαι σε αυτά που λένε οι άλλοι.

ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΗ ΟΜΑΔΑ: (A1) Βακρά Ευαγγελία, Γούσια Αδαμαντίνη, Νεοφύτου Ελένη

ΕΞΩΦΥΛΛΟ: Ο Οδυσσέας τεντώνει το τόξο του, ενώ οι µνηστήρες προσπαθούν να σωθούν.
Από αρχαίο ελληνικό αγγείο.