Το διήγημα αυτό διαθέτει αρκετά πρόσωπα. Ο πρωταγωνιστής είναι ο Γιώργος Χρονόπουλος, που κατοικεί στο Μόναχο μαζί με τους γονείς τους και τον σκύλο του τον Ρούντυ. Πίσω του έχει αφήσει την θεία του την Σταματίνα και τον παππού του και την γιαγιά του. Η μητέρα του κάνει παρέα με την γειτόνισσα, την κυρία Βολφ, η οποία έχει έναν γιο ,τον δεκαεννιάχρονο Κούρτ. Όσον αφορά το σχολείο, ο δάσκαλος, κύριος Μικαέλ, ήταν πολύ ευγενικός με τα παιδιά. Οι συμμαθητές του, Αντρέας, Ρίχαρντ, Χέλμουτ, Χάινριχ, Τζάφερ, Ούντο , Πέτερ και Ίνγκε, άλλες φορές τον βοηθούσαν με την συμπεριφορά τους, ενώ κάποιες άλλες όχι. Τέλος, και ο διευθυντής του σχολείου τον συμπαθούσε πολύ. Λίγο αυστηρή ήταν η γραμματέας του, κυρία Σμιτ. Όμως δύο άνθρωποι τον βοήθησαν πραγματικά,ο θείος Γιόχαν ,όπως τον φώναζε,με τις σοφές συμβουλές του και ο Πάνος, όπου ήταν φίλοι από μικροί. Ακόμη, και ο Αλέκος τον βοήθησε δίνοντας του, το ηλεκτρονικό του να παίξει. Τέλος, ο Πάνος είχε ένα σκυλάκι, τον Μακ.
Γιώργος: Ο Γιώργος είναι ο πρωταγωνιστής αυτού του διηγήματος. Είναι ένα αρκετά ντροπαλό παιδάκι και δεν θέλει να προκαλεί μπελάδες σε συνανθρώπους του. Επίσης χαρακτηρίζεται ως περιπετειώδης, αφού προσπαθεί συνεχώς να ανακαλύπτει καινούρια πράγματα. Θεωρείται υπομονετικός, επειδή παρ’ όλο που οι συμμαθητές είχαν μία κακή συμπεριφορά απέναντί του, εκείνος προσπαθούσε να συγκρατεί τον εαυτό του. Τέλος, αν κάποιος χρειαστεί βοήθεια, είναι πρόθυμος να βοηθήσει, άλλοστε ο Κουρτ σε αυτόν οφείλει ότι πια είναι καλό παιδί.
Ρίχαρντ: Στην αρχή του διηγήματος, έδειχνε πως δεν και το καλύτερο υπόδειγμα μαθητή αυτής της ηλικίας. Ήταν ένα παιδί, που κοιτούσε πάντα το συμφέρον του και ήθελε να γίνονται φασαρίες. Είχε άσχημη συμπεριφορά στα παιδιά, τα οποία δεν κατάγοταν από την Γερμανία. Επίσης, επειδή ο πατέρας του ήταν πρόεδρος στο σύλλογο Γονέων, ήταν εγωιστής. Έπειτα, αφού ο Γιώργος του έσωσε την ζωή, άλλαξε και του ζήτησε συγγνώμη.
Θείος Γιόχαν: Ο θείος Γιόχαν ήταν ένας άνθρωπος, που έπαιζε μεγάλο ρόλο στην ζωή του Γιώργου. Έμενε σε μία καλύβα μέσα στο δάσος μόνος του , αφού η γυναίκα του έχει πεθάνει και η κόρη του μετακόμισε σε μία άλλη πόλη της Γερμανίας. Ο Γιώργος ,όταν προβληματιζόταν ,απευθυνόταν σε αυτόν, επειδή με τις σοφές συμβουλές που του έδινε, τον έκανε να νιώθει ανακούφιση και να είναι πιο χαλαρός. Έτσι λύνονταν όλα τα προβλήματά του.
Πάνος: Ο Πάνος ήταν ο καλύτερος φίλος του Γιώργου. Ο Γιώργος γνώριζε τον Πάνο από το Δημοτικό, αλλά στο Γυμνάσιο οι δρόμοι τους χώρισαν, καθώς εκείνος επέλεξε το ελληνικό Γυμνάσιο, ενώ ο Γιώργος το γερμανικό. Όμως αυτό δεν τους εμπόδισε στο να πηγαίνουν βόλτες τα Σαββατοκύριακα με τα ποδήλατα στο δάσος και να επισκέφτονται τον Θείο Γιόχαν. Οι δύο αυτές οικογένειες κάνουν πολλή παρέα μεταξύ τους.
Γονείς Γιώργου: Οι γονείς του Γιώργου είναι δάσκαλοι σε ένα ελληνικό σχολείο στο Μόναχο. Αυτό σημαίνει πώς είναι πολύ υπεύθυνοι και πολύ σοβαροί. Δουλεύουν πολύ και προσπαθούν ,να μην λείψει τίποτα στον Γιώργο, γι’αυτό πήραν και μία τόσο σημαντική απόφαση, να μετακομίσουν στο Μόναχο. Είναι πολύ φιλικοί άνθρωποι, αφου έχουν τόσες πολλές παρέες. Επίσης, αγαπούν και νοιάζονται για τον Γιώργο και αυτό φαίνεται από το ότι όταν είναι προβληματισμένος τον ρωτούν τι έχει.
Στο διήγημα αυτό, περιγράφεται μία ιστορία μίας οικογένειας, που μετανάστευσε στην Γερμανία. Πιο συγκεκριμένα ο Γιώργος, ένα δεκατριάχρονο παιδί της δευτέρας Γυμνασίου, φεύγοντας αφήνει πίσω του την γιαγιά, τον παππού του και την θεία του, αλλά το σημαντικότερο αποχαιρετά τους φίλους του και διάφορα παιχνίδια που έπαιζε μαζί τους. Όταν φτάνει στην Γερμανία, γνώρισε τον Πάνο και έτσι κάθε Σαββατοκύριακο είναι μαζί, ανακαλύπτοντας καινούρια πράγματα. Στο σχολείο του, εκτός από κάποια παιδιά που τον συμπαθούν, οι υπόλοιποι δεν του φέρονται όμορφα, διότι δεν κατάγεται από εκεί. Ο Γιώργος αγαπά πολύ να παίρνει μέρος στις θεατρικές σχολικές παραστάσεις. Για αυτόν τον λόγο, συμμετείχε σε όλες. Όταν, λοιπόν, ο κύριος Μικαέλ ανακοίνωσε στα παιδιά, ότι θα πραγματοποιηθεί μία τέτοια παράσταση, με θέμα το Πάσχα, όλοι θέλανε να κατακτήσουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Όμως τελικά ο δάσκαλος διάλεξε τον Γιώργο, γιατί έχει αρκετή εμπειρία. Αφού το άκουσαν, τα παιδιά δεν αντέδρασαν και με το καλύτερο τρόπο.Μία μέρα, όταν πήγαιναν να κάνουν πρόβα, κάποιοι τους είχαν καταστρέψει τα σκηνικά και τα κοστούμια. Ο Γιώργος νευρίασε και έτσι έριξε τους πάγκους της γιορτής κάτω. Έτσι, ο διευθυντής του σχολείου τον έβαλε σε ένα δίλημμα, ή θα παρατούσε τον ρόλο του που τόσο αγαπούσε ή θα τον αποβάλλει από το σχολείο. Ο κύριος Μικαέλ αποφάσισε να γίνει μία ψηφοφορία για το αν θα μείνει ή θα φύγει από το θεατρικό. Το αποτέλεσμα βγήκε κατά του Γιώργο και έτσι έφυγε. Όμως ένα περιστατικό με έναν συμμαθητή του, τον βοήθησε να επιστρέψει. Στο τέλος, η παράσταση ήταν καταπληκτική και όλοι έμειναν άφωνοι με το αποτέλεσμα.
Δανάη Σταύρου, Β5
