Εγκατάλειψη
Άρπαξαν το «χ» απ’ τη χαρά τους
στα πρώτα της βήματα
Στοίχειωσαν τον ύπνο τους
εφιάλτες που τρόμαξαν
τα πιο τρυφερά τους όνειρα
Η αγωνία τούς χάρισε το βλέμμα της
και στις δίνες του μυαλού
οι λέξεις έχασαν τα «λ» τους
Φυτεύτηκαν χωρίς αγάπη
και ξεχάστηκαν
Ούτε μια στάλα καλοσύνης
δεν έφτασε στις ρίζες τους
Διψούν τα λαίμαργα χείλη τους
για λίγο φως…
Ζητιανεύει η στεγνή καρδιά τους
μια παρουσία…
Είμαι εδώ!
Αχ είναι άδεια τα λόγια μου
και γλιστρούν στης ψυχής τους
τ΄ ανοίγματα χωρίς αποτύπωμα…
Κι η αγάπη μου
λογαριάζει κρατούμενα
και «τα πάντα τοῖς πᾶσι» δε γίνεται.
Κι οι προσευχές μου
χωρίς τα πονεμένα τους «προς»
σωριάζονται άηχες.
Κυριακή Καλημερατζή
Τίποτα λιγότερο δεν περίμενα από το μοναδικά υπέροχο κι ευφυές πνεύμα σου. Κυριακή, ευχαριστούμε.