THE ZODIAC KILLER
Στις μέρες μας συνέχεια ακούμε για τραγικές υποθέσεις ανθρωποκτονιών. Όμως τα παλιά χρόνια οι υποθέσεις αυτές ήταν πολύ χειρότερες. Στο σημερινό άρθρο θα αναφερθώ σε μια παλιά υπόθεση που συγκλόνισε την παγκόσμια κοινή γνώμη και συνεχίζει και σήμερα να προκαλεί ρίγη σε όσους τη μαθαίνουν. Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για έναν συγκεκριμένο εγκληματία, τον οποίο οι αρχές ποτέ δεν κατάφεραν να πιάσουν ούτε και να ανακαλύψουν την ταυτότητά του. Ο λόγος για τον κατα συρροή δολοφόνο «Ζodiac killer» που μπορεί αρκετοί να τον έχετε ακουστά μιας και γι΄ αυτήν την κακόφημη ιστορία έχει χυθεί πολύ μελάνι και έχουν γυριστεί πολλά φιλμ.
Ο Ζodiac killer δρούσε στην Καλιφόρνια τη δεκαετία του ’60. Δυστυχώς, δεν υπάρχουν στοιχεία για όλες του τις ανθρωποκτονίες (ο ίδιος υποστηρίζει ότι είναι 37 μέσω των επιστολών που έστελνε στις αρχές, όμως μόνο 4 ταυτοποιήθηκαν από την αστυνομία) αλλά γνωρίζουμε 7 θύματα από τα οποία τα 2 σώθηκαν και προσπάθησαν να τον περιγράψουν.
Τα εγκλήματα αυτά είναι:
- Ο David Arthur Faraday, 17 ετών, και η Betty Lou Jensen, 16 ετών: πυροβολήθηκαν και σκοτώθηκαν στις 20 Δεκεμβρίου 1968, στη λίμνη Herman Road, εντός των ορίων της πόλης της Benicia.
- Michael Renault Mageau, 19 ετών, και Darlene Elizabeth Ferrin, 22 ετών: πυροβολήθηκαν στις 4 Ιουλίου 1969, στο πάρκινγκ του Blue Rock Springs Park στο Vallejo. Ο Mageau επέζησε της επίθεσης. Η Ferrin πέθανε κατά την άφιξη της στο νοσοκομείο Kaiser Foundation.
- Bryan Calvin Hartnell, 20 χρόνων, και Cecelia Ann Shepard, 22 χρόνων: μαχαιρώθηκαν στις 27 Σεπτεμβρίου 1969, στη λίμνη Berryessa στην κομητεία Napa. Ο Χάρτνελ επέζησε, αλλά η Σέπαρντ πέθανε ως αποτέλεσμα των τραυματισμών της, λίγες μέρες αργότερα, στις 29 Σεπτεμβρίου.
- Paul Lee Stine, 29 ετών: πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε στις 11 Οκτωβρίου 1969, στη γειτονιά Presidio Heights του Σαν Φρανσίσκο.
«Η ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΛΙΜΝΗ HERMANROAD»
Ο Ντέιβιντ Φαραντέι ήταν ένα 17χρονο άριστο στο σχολείο αγόρι. Σύμφωνα με ορισμένες αναφορές, ο Ντέιβιντ κάποτε αντιμετώπισε έναν έμπορο μαριχουάνας και απείλησε να καταγγείλει τον άνδρα στην αστυνομία. Όπως πολλά έφηβα αγόρια, ο Ντέιβιντ άρχισε να κάνει σχέσεις και σύντομα βρέθηκε να ελκύεται προς το νεαρό κορίτσι. Η Betty Lou Jensen ήταν δεκαέξι ετών, ταλαντούχα καλλιτέχνιδα και δημοφιλής μαθήτρια.
Το ζευγάρι το τραγικό βράδυ κανόνισε να πάει σε μια χριστουγεννιάτικη εκδήλωση και υποσχέθηκε στους γονείς της Betty Lou να επιστρέψει μέχρι τις 23:00. Σύμφωνα με ορισμένες μαρτυρίες, ο Ντέιβιντ και η Μπέτι Λου σχεδίαζαν να παρευρεθούν στο πάρτι με κάποιους άλλους φοιτητές, αλλά, για κάποιο λόγο, το ζευγάρι οδήγησε στη λίμνη Χέρμαν Ρόουντ και πάρκαρε το αυτοκίνητο της μητέρας του παραπέρα. Ξαφνικά, ένας οδηγός σταμάτησε και βγήκε από το όχημά του, πλησιάζοντας επικίνδυνα το ζευγάρι. Κανείς δεν γνωρίζει τι ακριβώς συνέβη εκείνο το βράδυ, η ακριβής αλυσίδα των γεγονότων παραμένει άγνωστη, αλλά τα στοιχεία αποκάλυψαν ότι οι δύο έφηβοι παγιδεύτηκαν σε μια βίαιη επίθεση.
Η πόρτα του συνοδηγού του αυτοκινήτου του αγοριού ήταν ανοιχτή. Μια σφαίρα είχε διαπεράσει την οροφή του οχήματος και μια άλλη σφαίρα πέρασε από το πίσω παράθυρο. Στον τόπο του εγκλήματος βρέθηκαν δέκα κάλυκες. Το σώμα του Ντέιβιντ βρέθηκε στο έδαφος κοντά στον πίσω τροχό στην πλευρά του συνοδηγού. Μια σφαίρα είχε διαπεράσει το κρανίο του πίσω από το αριστερό αφτί και μπήκε στον εγκέφαλό του. Το σώμα της Betty Lou βρέθηκε πιο μακριά από το station wagon, ένδειξη ότι προσπάθησε να τρέξει μακριά, αλλά ο δολοφόνος την πυροβόλησε πέντε φορές στη δεξιά πλευρά της πλάτης της. Η Μπέτυ Λου πέθανε αμέσως, αλλά ο Ντέιβιντ ανέπνεε ακόμα όταν οι αστυνομικοί έφτασαν αργότερα στο σημείο. Δεν ανταποκρίθηκε όμως και πέθανε πριν φτάσει στο νοσοκομείο.
«Blue Rock Springs murder»
Γύρω στα μεσάνυχτα της 4ης Ιουλίου 1969, η Darlene Ferrin και ο Michael Mageau οδήγησαν στο πάρκο Blue Rock Springs στο Vallejo και πάρκαραν, λίγο πιο μακριά από το πρώτο συμβάν. Ενώ το ζευγάρι καθόταν στο αυτοκίνητο, ένα δεύτερο αυτοκίνητο μπήκε στο οικόπεδο και πάρκαρε πίσω τους. Το αυτοκίνητο έφυγε αλλά επέστρεψε λίγα λεπτά αργότερα. Στη συνέχεια, ο οδηγός βγήκε από το όχημα και πλησίασε την πόρτα του συνοδηγού πυροβολώντας τόσο την Ferrin όσο και τον Mageau πολλές φορές με ένα ημιαυτόματο πιστόλι 9 χλστ. Ο δολοφόνος απομακρύνθηκε από το αυτοκίνητο, αλλά μόλις άκουσε τα βογκητά του Mageau, επέστρεψε και πυροβόλησε κάθε θύμα δύο φορές ακόμα προτού φύγει. Η Ferrin πέθανε από τα τραύματά της, αλλά ο Mageau επέζησε.
Περίπου 40 λεπτά μετά τον πυροβολισμό, ο δολοφόνος κάλεσε την αστυνομική αγγελιοφόρο Nancy Slover: «Θέλω να αναφέρω έναν διπλό φόνο. Εάν πάτε 1 μίλι ανατολικά στο δημόσιο πάρκο στο Columbus Parkway, θα βρείτε τα παιδιά σε ένα καφέ αυτοκίνητο. Πυροβολήθηκαν με ένα Luger 9 χιλιοστών. Σκότωσα και τα παιδιά πέρυσι. Αντίο».
Μέχρι τις 12:47, ένας χειριστής PT&T (Pacific Telegraph and Telegraph Company) κάλεσε την αστυνομία του Vallejo, για να αναφέρει ότι η κλήση εντοπίστηκε σε ένα καρτοτηλέφωνο στο Joe’s Union, στη γωνία της Springs Road και της Tuolumne Street.
Ο Mageau περιέγραψε τον επιτιθέμενό του ως έναν άνδρα 26 έως 30 ετών, 88 έως 91 κιλά ή πιθανώς ακόμη περισσότερο, λευκό, με ύψος 1,73 μ. και με ανοιχτά καστανά σγουρά μαλλιά.
«ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ»
Την 1η Αυγούστου 1969, τρεις επιστολές που υποτίθεται ότι είχε ετοιμάσει ο δολοφόνος ελήφθησαν στους Vallejo Times Herald, San Francisco Chronicle και The San Francisco Examiner. Τα σχεδόν πανομοιότυπα γράμματα, τα οποία στη συνέχεια περιγράφηκε από έναν ψυχίατρο πως γράφτηκαν από «κάποιο απομονωμένο άτομο που ζητούσε τα εύσημα για τους πυροβολισμούς στο Lake Herman Road και στο Blue Rock Springs». Κάθε γράμμα περιελάμβανε επίσης το ένα τρίτο ενός κρυπτογράμματος 408 συμβόλων, το οποίο ο δολοφόνος ισχυρίστηκε ότι περιείχε την ταυτότητά του. Ο δολοφόνος ζήτησε να τυπωθούν στο πρωτοσέλιδο κάθε εφημερίδας, διαφορετικά θα ταξίδευε όλο το Σαββατοκύριακο σκοτώνοντας μοναχικούς ανθρώπους μέσα στη νύχτα και μετά θα συνέχιζε να σκοτώνει, μέχρι να καταλήξει με μια ντουζίνα δολοφονημένα άτομα το Σαββατοκύριακο…
Το Chronicle δημοσίευσε το τρίτο του κρυπτογράμματος στη σελίδα 4 της έκδοσης της επόμενης ημέρας. Ένα άρθρο που τυπώθηκε μαζί με τον κώδικα ανέφερε τον αρχηγό της αστυνομίας της Vallejo, Jack E. Stiltz, να λέει «Δεν είμαστε ικανοποιημένοι που η επιστολή γράφτηκε από τον δολοφόνο» και ζήτησε από τον συγγραφέα να στείλει μια δεύτερη επιστολή με περισσότερα στοιχεία για να αποδείξει την ταυτότητά του. Οι επαπειλούμενες δολοφονίες δεν συνέβησαν και τελικά δημοσιεύτηκαν και τα τρία μέρη του κρυπτογράμματος.
Στις 7 Αυγούστου 1969, ο Εξεταστής του Σαν Φρανσίσκο έλαβε μια επιστολή με τον χαιρετισμό: «Αγαπητέ συντάκτη, μιλάει o Zodiac killer». Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ο δολοφόνος χρησιμοποίησε αυτό το όνομα για αναγνώριση. Η επιστολή ήταν μια απάντηση στο αίτημα του Αρχηγού Στιλτς για περισσότερες λεπτομέρειες που θα αποδείκνυαν ότι είχε σκοτώσει τον Φάραντεϊ, τον Τζένσεν και τον Φέριν. Σε αυτό, ο Zodiac περιελάμβανε λεπτομέρειες για τις δολοφονίες που δεν είχαν ακόμη δημοσιοποιηθεί. Είπε, επίσης, ότι όταν η αστυνομία σπάσει τον κωδικό του «θα τον έχουν».
Στις 8 Αυγούστου 1969, ο Donald και η Bettye Harden από το Salinas της Καλιφόρνια έσπασαν το κρυπτόγραμμα με τα 408 σύμβολα. Περιείχε ένα ανορθόγραφο μήνυμα στο οποίο ο δολοφόνος φαινόταν να αναφέρει «Το πιο επικίνδυνο παιχνίδι». Ο ίδιος είπε ότι μάζευε σκλάβους για τη μετά θάνατον ζωή του. Δεν εμφανίζεται κανένα όνομα σε αυτό το αποκωδικοποιημένο κείμενο. Ο δολοφόνος είπε ότι δεν θα έδινε την ταυτότητά του, γιατί θα επιβράδυνε ή θα σταματούσε τη συλλογή σκλάβων του…
«Η ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΛΙΜΝΗ BERRYESSA»
Οι φοιτητές του Union Pacific College Bryan Hartnell και Cecelia Shepard έκαναν πικνίκ στη λίμνη Berryessa σε ένα μικρό νησί που συνδέεται με μια σειρά άμμου με το Twin Oak Ridge. Ένας λευκός άνδρας, περίπου 1,80 μ., που ζύγιζε πάνω από 77 κιλά, τους πλησίασε φορώντας μια μαύρη κουκούλα τύπου εκτελεστή με γυαλιά ηλίου με κλιπ πάνω από τις τρύπες των ματιών και μια συσκευή σαν σαλιάρα στο στήθος του που είχε ένα λευκό τρι-σύμβολο εγκάρσιου κύκλου 7cm πάνω του. Τους πλησίασε με ένα όπλο, το οποίο ο Χάρτνελ πίστευε ότι ήταν 0,45mm. Ο κουκουλοφόρος ισχυρίστηκε ότι ήταν κατάδικος απόδρασης από μια φυλακή με όνομα δύο λέξεων, είτε στο Κολοράντο είτε στη Μοντάνα (αργότερα ένας αστυνομικός συμπέρανε ότι ο άνδρας αναφερόταν σε μια φυλακή στο Deer Lodge της Μοντάνα) όπου είχε σκοτώσει έναν φύλακα και στη συνέχεια έκλεψε ένα αυτοκίνητο, εξηγώντας ότι τώρα χρειαζόταν το αυτοκίνητό τους και τα χρήματα για να ταξιδέψει στο Μεξικό, επειδή το όχημα που οδηγούσε ήταν «πολύ ζεστό».
Ο δολοφόνος είχε φέρει πλαστικά σκοινιά για απλώστρα και είπε στην Σέπαρντ να δέσει τον Χάρτνελ. Ο δολοφόνος έλεγξε και έσφιξε τα δεσμά του Χάρτνελ, καθώς ανακάλυψε ότι η Σέπαρντ είχε δέσει χαλαρά τα χέρια του Χάρτνελ. Ο Χάρτνελ αρχικά πίστευε ότι αυτό το γεγονός ήταν μια περίεργη ληστεία, αλλά ο άνδρας τράβηξε ένα μαχαίρι και τους μαχαίρωσε επανειλημμένα, ο Χάρτνελ υπέστη έξι και η Σέπαρντ δέκα τραύματα στη διαδικασία. Στη συνέχεια, ο δολοφόνος περπάτησε πίσω στην οδό Knoxville Road, σχεδίασε το σύμβολο του εγκάρσιου κύκλου στην πόρτα του αυτοκινήτου του Hartnell με ένα μαύρο μαρκαδόρο και έγραψε από κάτω: «Vallejo/12-20-68/7-4-69/Sept–27–69-6:30/με μαχαίρι».
Αφού άκουσαν τις κραυγές των θυμάτων για βοήθεια, ένας άνδρας και ο γιος του που ψάρευαν σε έναν κοντινό όρμο ανακάλυψαν τα θύματα και κάλεσαν βοήθεια επικοινωνώντας με τους δασοφύλακες.
Οι αναπληρωτές του σερίφη της κομητείας Νάπα, Ντέιβ Κόλινς και Ρέι Λαντ ήταν οι πρώτοι αστυνομικοί που έφτασαν στον τόπο του εγκλήματος. Η Σέπαρντ είχε τις αισθήσεις του όταν έφτασε ο Κόλινς, παρέχοντάς του μια λεπτομερή περιγραφή του δράστη. Ο Χάρτνελ και η Σέπαρντ μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο Queen of the Valley στη Νάπα με ασθενοφόρο. Η Σέπαρντ έπεσε σε κώμα κατά τη μεταφορά και δεν ανέκτησε ποτέ τις αισθήσεις της. Πέθανε δύο μέρες αργότερα, αλλά ο Χάρτνελ επέζησε και αφηγήθηκε την ιστορία του στον Τύπο.
Ο Zodiac καλεί, έπειτα, τον NAPA PD (αξιωματικός David Slaight) από ένα καρτοτηλέφωνο στη γωνία των Main St. και Clinton St., Napa για να ομολογήσει το έγκλημα. Το τηλέφωνο αφέθηκε κρεμασμένο και βρέθηκε, ακόμα έτσι, λίγα λεπτά αργότερα στο Napa Car Wash στην Main Street στη Νάπα από τον ραδιοφωνικό ρεπόρτερ του KVON Pat Stanley. Οι ντετέκτιβ, όμως δεν μπόρεσαν ποτέ να ταιριάξουν τα αποτυπώματα, που βρισκόντουσαν σε αυτό, με κανέναν ύποπτο.
«ΔOΛOΦONIA ΣΤΟ PRESIDIO HEIGHTS»
Δύο εβδομάδες αργότερα, στις 11 Οκτωβρίου 1969, ένας λευκός επιβάτης μπήκε στην καμπίνα που οδηγούσε ο Paul Stine στη διασταύρωση των οδών Mason και Geary στο Σαν Φρανσίσκο, ζητώντας να τον οδηγήσει στις οδούς Washington και Maple, στο Presidio Heights. Για άγνωστους λόγους, ο Stine οδήγησε ένα τετράγωνο μετά το Maple μέχρι την Cherry Street. Ο επιβάτης πυροβόλησε τον Stine μία φορά στο κεφάλι με ένα πιστόλι 9 mm, πήρε το πορτοφόλι και τα κλειδιά του αυτοκινήτου του οδηγού και έσκισε ένα τμήμα της αιματοβαμμένης ουράς του πουκάμισου. Τρεις έφηβοι απέναντι από τον δρόμο όπου βρισκόταν το αμάξι, είδαν το περιστατικό και τηλεφώνησαν στην αστυνομία ενώ το έγκλημα βρισκόταν σε εξέλιξη. Παρατήρησαν έναν άνδρα να σκουπίζει το ταξί πριν απομακρυνθεί προς το Presidio, ένα τετράγωνο προς τα βόρεια. Δύο τετράγωνα από τον τόπο του εγκλήματος, οι αστυνομικοί της περιπολίας Ντον Φουκ και Έρικ Ζελμς, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα, παρατήρησαν έναν λευκό άνδρα να περπατά στο πεζοδρομίου στην οδό Τζάκσον. Η συνάντηση κράτησε μόνο πέντε με δέκα δευτερόλεπτα.
Ο Φουκ υπολόγισε ότι ο λευκός πεζός ήταν 35 έως 45 ετών, 1,78 μ. Οι έφηβοι περιέγραψαν τον ύποπτο ηλικίας 25 έως 30 ετών, απο 1,73 μ έως 1,75 μ. Ωστόσο, ο αποστολέας ασυρμάτου της αστυνομίας είχε ειδοποιήσει τους αστυνομικούς να ψάξουν για έναν μαύρο ύποπτο, έτσι ο Φουκ και ο Ζελμς πέρασαν με το αυτοκίνητο δίπλα από τον δράστη χωρίς να σταματήσουν. Η ανάμειξη στις περιγραφές παραμένει ανεξήγητη. Ακολούθησε έρευνα, αλλά δεν βρέθηκαν ύποπτοι. Αυτή ήταν η τελευταία επισήμως επιβεβαιωμένη δολοφονία από τον Zodiac Killer.
Η δολοφονία Stine αρχικά πιστευόταν ότι ήταν μια ληστεία ρουτίνας που είχε κλιμακωθεί σε ανθρωποκτονική βία. Ωστόσο, στις 13 Οκτωβρίου, το San Francisco Chronicle έλαβε μια νέα επιστολή από τον Zodiac που διεκδικούσε τα εύσημα για τη δολοφονία και περιείχε ένα σκισμένο τμήμα του ματωμένου πουκάμισου του Stine για να «αποδείξει αυτό» το γεγονός.
Οι τρεις έφηβοι μάρτυρες συνεργάστηκαν με έναν καλλιτέχνη της αστυνομίας για να ετοιμάσουν ένα σύνθετο σκίτσο του δολοφόνου του Stine. Λίγες μέρες αργότερα, αυτός ο καλλιτέχνης της αστυνομίας επέστρεψε, συνεργαζόμενος με τους μάρτυρες για να ετοιμάσει ένα δεύτερο σύνθετο σκίτσο. Στους ντετέκτιβ Bill Armstrong και Dave Toschi ανατέθηκε η υπόθεση. Το αστυνομικό τμήμα του Σαν Φρανσίσκο ερεύνησε περίπου 2.500 υπόπτους για μια περίοδο ετών, χωρίς επιτυχία…
Πηγές:
https://en.wikipedia.org/wiki/Zodiac_Killer#Lake_Herman_Road_murders
https://www.zodiacciphers.com/lake-herman-murders.html
https://zodiackillerfacts.com/zodiac-crimes/lake-herman-road-50-years-later/
https://www.zodiacciphers.com/blue-rock-springs-attack.html
Από τις περιπτώσεις των κατά συρροή δολοφόνων πρέπει να είναι αυτή που έχει απασχολήσει περισσότερο. Νομίζω Ιζαμπέλα πως εν τέλει ταυτοποίηθηκε, αλλά δεν συνελήφθη ποτέ μιας και είχε πεθάνει ήδη. Δεν είμαι σίγουρος όμως. Αρρωστημένη περίπτωση…
Ωραίο άρθρο Ιζαμπέλα! Κι εγώ είχα διαβάσει για την υπόθεση, μάλιστα πρόσφατα ένας προγραμματιστής κατάφερε να αποκρυπτογραφήσει τα γράμματα του. Σίγουρα μιλάμε για ψυχοπαθή δολοφόνο και για άνθρωπο με πολλά ανοιχτά τραύματα, αφού φαίνεται πως δεν μπορεί να συνδεθεί με τους ανθρώπους (σκοτώνει τους μοναχικούς, ενδεχομένως για να τους σώσει από τη μοναξιά που και ο ίδιος βιώνει, και με τα κρυπτογραφημένα γράμματά του φαίνεται να απαιτεί από τους άλλους προσπάθεια να τον καταλάβουν, ενώ ο ίδιος προσπάθησε να συνδεθεί μαζί τους αλλά δεν τα κατάφερε). Φρικιαστική υπόθεση, αλλά με μεγάλο ερευνητικό ενδιαφέρον.