ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ – ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ (Δέσποινα Ντάρλα)

(Απόσπασμα)

Έτσι μιλώ για σένα και για μένα

Επειδή σ’ αγαπώ και στην αγάπη ξέρω

Να μπαίνω σαν Πανσέληνος

Από παντού, για το μικρό το πόδι σου μες στ’ αχανή σεντόνια

Να μαδάω γιασεμιά – κι έχω τη δύναμη

Αποκοιμισμένη, να φυσώ να σε πηγαίνω

Μέσ’ από φεγγερά περάσματα και κρυφές της θάλασσας στοές

Υπνωτισμένα δέντρα με αράχνες που ασημίζουνε

Ακουστά σ’ έχουν τα κύματα

Πώς χαϊδεύεις, πώς φιλάς

Πώς λες ψιθυριστά το «τι» και το «ε»

Τριγύρω στο λαιμό στον όρμο

Πάντα εμείς το φως κι η σκιά

Πάντα εσύ τ’ αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο

Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά

Το βρεμένο μουράγιο και η λάμψη επάνω στα κουπιά

Ψηλά στο σπίτι με τις κληματίδες

Τα δετά τριαντάφυλλα, το νερό που κρυώνει

Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά που μεγαλώνει

Το γερτό παντζούρι εσύ, ο αέρας που το ανοίγει εγώ

Επειδή σ’ αγαπώ και σ’ αγαπώ

Πάντα εσύ το νόμισμα κι εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει:

 

 

Πουθενά δεν πάω, μ’ ακούς

Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ’ ακούς

Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και, μ’ ακούς

Της αγάπης

Μια για πάντα το κόψαμε

Και δε γίνεται ν’ ανθίσει αλλιώς, μ’ ακούς

Σ’ άλλη γη, σ’ άλλο αστέρι, μ’ ακούς

Δεν υπάρχει το χώμα, δεν υπάρχει ο αέρας

Που αγγίξαμε, ο ίδιος, μ’ ακούς

Και κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε σ’ άλλους καιρούς

Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ’ ακούς

Να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ’ ακούς

Μες στη μέση της θάλασσας

Από μόνο το θέλημα της αγάπης, μ’ ακούς

Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ’ ακούς

Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς

Άκου, άκου

Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει -ακούς;

Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει -ακούς;

Είμ’ εγώ που φωνάζω κι είμ’ εγώ που κλαίω, μ’ ακούς

Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, μ’ ακούς.



Λήψη αρχείου

Απαγγελία Μίκη Θεοδωράκη και η Ιουλίτας Ηλιοπούλου σε μουσική Adagio

Διαβάζει η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη σε μουσική Clint Mansell

Βίντεο μαθητριών Α΄Λυκείου για το μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας

Το «Μονόγραμμα» είναι ένα από τα ωραιότερα ερωτικά ποιήματα, βαθιά τρυφερό και μοναδικά συγκινητικό…

Το συγκεκριμένο ποίημα αγγίζει τον καθένα διαφορετικά ανάλογα με την ψυχική του διάθεση και νομίζω ότι οποιαδήποτε απόπειρα ερμηνείας και σχολιασμού θα περιόριζε τη «μαγεία» του ανεξάντλητου συναισθήματος που προκαλεί…

Ένα γενικό σχόλιο μιας και αύριο είναι 14 Φεβρουαρίου…. Ας σταματήσουμε την εμπορευματοποίηση των πάντων -ακόμα και του έρωτα- κι ας επενδύσουμε στα συναισθήματα και στις ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις!

Δέσποινα Ντάρλα

Καλλίγραμμα – Φωτεινή Κακασιούρη

καλλιγραμμα φωτεινη 3

3 Σχόλια

  1. Τυγχάνει να είναι και το δικό μου πιο αγαπημένο ερωτικό ποίημα, οπότε χάρηκα ιδιαίτερα για την ανάρτηση, Δέσποινα! Μία φορά το έχω «διδάξει» σε σχολείο -μάλιστα, μέσα από το πρώτο βίντεο με την απαγγελία Μ. Θεοδωράκη και Ι. Ηλιοπούλου- και εκείνη τη φορά είπα στα παιδιά ότι δεν θα κάνω καμία περαιτέρω ανάλυση στη συνέχεια, καθώς δεν θα ήθελα να το καταστρέψω… Το μόνο που θυμάμαι να τους ευχήθηκα είναι να το βιώσουν κάποια στιγμή της ζωής τους τόσο βαθιά και τόσο μυστηριακά όσο φτάνει κι ο λόγος του Ελύτη. (Το αναφέρω για να σου δείξω πόσο συμφωνώ με αυτό που έγραψες στο τέλος).
    Πώς αλλιώς;

Υποβολή απάντησης