Η μυστηριώδης περιπέτεια της Μαριέττας…
«Σας γράφω από την Ελευθερούπολη της Καβάλας. Θα ήθελα να μοιραστώ ένα μυστήριο φαινόμενο που με απασχόλησε και με τρόμαξε…
Η οικογένειά μου κατέχει ένα κτήμα με φουντουκιές στην περιοχή του Χορτοκοπίου, περίπου 5 στρέμματα. Το κτήμα αυτό ανήκε στα ανταλλάξιμα (ο παππούς μου ήταν πρόσφυγας) και έχει μέσα ένα παλιό κτίσμα και ένα πηγάδι ξερό στην άκρη του. Ο τοπικός θρύλος αναφέρει πως ο Τούρκος, ο οποίος κατείχε το κτήμα, είχε κρύψει κάπου εκεί έναν θησαυρό με τη βοήθεια του παπά του χωριού και πως από φόβο μήπως ο παπάς μαρτυρήσει την κρύπτη, τον σκότωσε. Επίσης, λένε πως πολλές φορές βλέπουν έναν ρασοφόρο να κάθεται στο χείλος του πηγαδιού και να κοιτά το εσωτερικό.
Προσωπικά, πιστεύω πως οι ιστορίες αυτές είναι ονειροφαντασίες. Όμως, πριν λίγες εβδομάδες συνέβη το εξής: Πήγα με τρεις εργάτες να φροντίσουμε τα δένδρα και ίσως να επισκευάσουμε πρόχειρα το κτίσμα, ώστε να διαμένουμε εκεί, όποτε πάμε να μαζέψουμε φουντούκια. Με το που σηκώσαμε το σιδερένιο σκέπασμα του τζακιού, το οποίο κατέρρευσε, έπεσαν στο χώμα κάτι χρωματιστά πετραδάκια μαζί με υπολείμματα από ύφασμα! Το περίεργο, όμως, αρχίζει το βράδυ, όταν ξαπλώσαμε να κοιμηθούμε σε sleeping bag στο χώμα, για να συνεχίσουμε την επόμενη μέρα. Από το πηγάδι αναδυόταν φως, παρόλο που η νύχτα ήταν θεοσκότεινη, με αποτέλεσμα την επομένη να φύγουν οι εργάτες. Εγώ έμεινα στο κτήμα ακόμα δύο νύχτες και το φαινόμενο συνεχίστηκε, μαζί με ήχο αλυσίδας που σέρνεται…
Το νέο έχει διαδοθεί στη γύρω περιοχή και κανείς εργάτης δεν έρχεται να βοηθήσει. Οι παλιοί λένε πως έπεσα πάνω στον θησαυρό του Τούρκου και πως βρυκολάκιασε ο παπάς…»
Στέλλα Γυπαράκη
Αυτή την ιστορία τη διάβασες κάπου Στέλλα και τη μεταφέρεις εδώ ή τη σκέφτηκες μόνη σου; Υπάρχουν πάντως -ιδίως στην επαρχία- αμέτρητοι θρύλοι και ιστορίες με στοιχειά και θησαυρούς κρυμμένους… Μόλις διάβασα την παραπάνω μαρτυρία, μου ήρθαν συνειρμικά στο νου θρύλοι που έχω ακούσει κι εγώ γύρω από τη λίμνη στο χωριό μου… Θα στα πω κι από κοντά στη συνάντησή μας στο σχολείο, μη μας περάσουν εδώ και για «αλαφροΐσκιωτους»… (αστειεύομαι)
Μπράβο Στέλλα που δημιούργησες και αυτήν την καινούργια στήλη στο περιοδικό, δίνοντας λίγο περισσότερο «μυστήριο» στον Ερωδιό!