Ο σύγχρονος τρόπος ζωής είναι στενά συνδεδεμένος με τη διαθεσιμότητα ενεργειακών πόρων. Η ενέργεια χρησιμοποιείται σε όλο και περισσότερες στιγμές της ζωής μας: Τη χρησιμοποιούμε για να μετακινούμαστε, στο σπίτι μας για θέρμανση ή ζεστό νερό, για τη λειτουργία των υπολογιστών ή των οικιακών μας συσκευών κ.λ.π. Είναι δύσκολο να βρεθεί δραστηριότητα κατά την οποία δεν γίνεται χρήση κάποιας εξωτερικής πηγής ενέργειας (εκτός από αυτήν την οποία μετατρέπει και αξιοποιεί ο ανθρώπινος οργανισμός).
Η ολοένα αυξανόμενη χρήση ενέργειας από την ανθρώπινη δραστηριότητα και οι κατά καιρούς ανατιμήσεις των συμβατικών καυσίμων π.χ. πετρέλαιο, οδήγησαν στον προβληματισμό σε σχέση με την επάρκεια των φυσικών αποθεμάτων καυσίμων. Διαπιστώθηκε ότι αν συνεχιστεί η χρήση των φυσικών αυτών πόρων με το ρυθμό του τέλους του 20ου αιώνα τότε η επάρκεια των γνωστών φυσικών αποθεμάτων είναι περιορισμένη και, ανάλογα με το καύσιμο φθάνει μέχρι τον χρονικό ορίζοντα 150 ετών. Έτσι έχει αρχίσει η αμφισβήτηση του καθιερωμένου μοντέλου σκέψης της συνεχούς "ανάπτυξης" (ανάπτυξη σε τί, μέχρι πού και σε βάρος τίνος) και η σταδιακή αντικατάστασή του από το μοντέλο σκέψης της αειφορίας (αειφορία ως προς τι;).
Αν και σήμερα δίδεται έμφαση στην αειφόρο ανάπτυξη λίγοι μπαίνουν στον κόπο να σκεφθούν τί ακριβώς αυτό σημαίνει, σε ποιό βαθμό είναι υλοποιήσιμο και τί αλλαγές αυτό συνεπάγεται στην καθημερινή ζωή και συνήθειες του «σύγχρονου» ανθρώπου. Δυστυχώς ελάχιστα γίνεται αντιληπτό και αναφέρεται στις διάφορες δημοσιεύσεις ότι η εφαρμογή στην πράξη οποιασδήποτε επαγγελίας για αειφορία, προστασία του περιβάλλοντος κ.λ.π. περνάει πρώτα από την αλλαγή των προσωπικών συνηθειών του ανθρώπου, απαλλαγή από τον καταναλωτικό τρόπο ζωής και υιοθέτηση ασκητικής σκέψης και συμπεριφοράς.
Μέσα στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας για αειφορία ως προς τη μετατροπή και χρήση της ενέργειας αναπτύχθηκε τις τελευταίες δεκαετίες ο τομέας των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Δυστυχώς η σύγχρονη ανάπτυξη των ΑΠΕ δεν προήλθε από τη συνειδητοποίηση της ανάγκης για αειφορία αλλά από την αύξηση των τιμών του πετρελαίου κατά την περίοδο έντασης στην Μέση Ανατολή το 1973. Παρόλα αυτά στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε έγινε αντιληπτό ότι σε συνδυασμό με τη μείωση των ανθρωπίνων απαιτήσεων για ενέργεια η χρήση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας είναι αυτή που μπορεί να επιτύχει συνδυασμό ενός αποδεκτού βιοτικού επιπέδου με βασικές ευκολίες για την ανθρώπινη δραστηριότητα.
Ιντζές Κωνσταντίνος