Γιατί άραγε να γίνονται πόλεμοι; Γιατί πρέπει να λύνουμε τις διαφορές μας, όποιες και αν είναι αυτές, μικρές ή μεγάλες με τόσο βίαιο και απάνθρωπο τρόπο; Είναι στενάχωρο και θλιβερό το γεγονός να βλέπουμε καθημερινά στην τηλεόραση εικόνες με παιδιά από διάφορα μέρη του πλανήτη να χάνουν στην κυριολεξία τη γη κάτω από τα πόδια τους. Να χάνουν τη μητέρα τους, τον πατέρα τους, τα αδέλφια τους, μέσα σε λίγα λεπτά. Να προσπαθούν να βρούνε τρόπο να κρυφτούνε για να μην σκοτωθούν από βόμβα ή από κάποιον πυροβολισμό.
Πριν λίγο καιρό ξεκίνησε ο πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Πριν λίγες ημέρες προστέθηκε και άλλος ένας πόλεμος στην καθημερινότητά μας: αυτός του Ισραήλ με την Παλαιστίνη. Μήπως, όμως, εμείς είμαστε τα επόμενα θύματα του πολέμου; Μήπως χρειαστεί να μπούμε και εμείς στη θέση των ανθρώπων που σκοτώνονται καθημερινά; Η παγκόσμια ειρήνη δεν είναι δυστυχώς δεδομένη, όπως πολλοί λανθασμένα πιστεύουμε.
Άννα Παπαλούδη
