Της Μαρίας Φάφκα, μαθήτριας της Γ” τάξης

Ο Φίλιππος Πλιάτσικας γεννήθηκε στην Αθήνα τον Αύγουστο του 1967 από γονείς Θεσσαλούς. Ασχολήθηκε με τη μουσική από τα 12 του χρόνια. Το 1989 ήταν ιδρυτικό μέλος της δημοφιλέστερης μπάντας στην Ελλάδα, των ΠΥΞ ΛΑΞ. Μέχρι το 2004 οπότε και σταμάτησε η μπάντα, έγραψε και ερμήνευσε τραγούδια όπως: «Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο», «Μοναξιά μου όλα», «Έπαψες αγάπη να θυμίζεις» κ.ά. Από το 2004 και μετά η προσωπική του πορεία είναι το ίδιο εντυπωσιακή με άλμπουμ που έγιναν επίσης χρυσά, όπως: «Τι δεν έμαθε ο Θεός», «Ταξιδεύοντας με άλλο ήχο» (Live από το Μέγαρο μουσικής Αθηνών με την κλασσική ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ), το παλιότερο «Ένα βροχερό ταξί» αλλά και το πρόσφατο «Όμνια» με τραγούδια όπως: «Ποιος έχει λόγο στην αγάπη», «Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα», «Πόλη χιόνι» κ.ά. 

Σε αυτά τα χρόνια της μουσικής του πορείας έχει συνεργαστεί με πολλούς καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Ενδεικτικά αναφέρονται οι R.E.M., Sting, Eric Burdon, Mare  Almond, Steve Wynn, Gordon Gano, Loop Guru, I Muvrini, Χ. και Π. Κατσιμίχας, Γ. Νταλάρας, Χ. Αλεξίου, Ε. Αρβανιτάκη, Δ. Μητροπάνος, Β. Παπακωνσταντίνου, Λ. Μαχαιρίτσας, Δ. Τσάκνης και πολλοί άλλοι. Έχει κάνει και εξακολουθεί να κάνει πολλές ζωντανές εμφανίσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό με πολύ μεγάλη επιτυχία.

Δύο από τα τραγούδια του Φ. Πλιάτσικα που αγαπώ ιδιαίτερα είναι αυτά που έχουν τίτλο: «Την αλήθεια να πω!» και «Ξέρω ένα μέρος»

Λευκά δωμάτια, παντού οθόνες, 
σπασμένα χάδια, κι ανάσες μόνες.
Κι εσύ έχεις φύγει, μετράς σημάδια
στον ίδιο ήλιο και τα σκοτάδια.

Δεν υπάρχει κανένας την αλήθεια να πω
μα δε χρειάζεται να ‘ρθεις, είσαι πάντα εδώ.
Δεν υπάρχει κανένας την αλήθεια να πω, 
πως δε χρειάζεται να ‘ρθεις, είσαι πάντα εδώ.

 
Λευκά δωμάτια, αγάπες μόνες
τα καλοκαίρια μας και οι χειμώνες.
Και ‘γω θα φύγω, θα βρω ένα βήμα, 
σ’ αυτόν τον ήλιο θα αλλάξω το σχήμα.

Δεν υπάρχει κανένας την αλήθεια να πω
μα δε χρειάζεται να ‘ρθεις, είσαι πάντα εδώ.
Δεν υπάρχει κανένας την αλήθεια να πω, 
πως δε χρειάζεται να ‘ρθεις, είσαι πάντα εδώ.

Ξέρω ένα μέρος που δε μοιάζει με κανένα
Δε πάνε πλοία, δεν πάνε τρένα
Κι όταν βραδιάζει ποτέ δε σκοτεινιάζει
Μονάχα όνειρα γιορτάζει

Ξέρω ένα μέρος που όταν βρέχει σε ζεσταίνει
Κι όταν ουρλιάζεις αυτό σωπαίνει
Και όταν γύρω σου η γη τρελή γυρίζει
Σε αγκαλιάζει και σε κοιμίζει

Ξέρω ένα μέρος που δε μοιάζει με κανένα
και εμφανίζεται μαζί με σένα

Είναι ένα μέρος που αγαπάς τον εαυτό σου
και δίνεις το όπλο στον εχθρό
που όταν κλαις τα δάκρυα σου συντροφεύει
Σε αγαπάει και σε μαγεύει