Να σ” αγναντεύω, θάλασσα, να μη χορταίνω,
απ” το βουνό ψηλά
στρωτήν και καταγάλανη και μέσα να πλουταίνω
απ” τα μαλάματά σου τα πολλά.
Κ.Βάρναλης, [Να σ΄αγναντεύω θάλασσα]. Συλλογή ΄΄Πρόλογος΄΄, 1922
‘’Θα ήθελα να αφιερώσω ένα τελευταίο άρθρο στους πέντε ανθρώπους που έκαναν αυτή τη χρονιά τόσο ξεχωριστή για εμένα.
Μου πρόσφεραν την ευκαιρία να γνωρίσω καλύτερα πολλές πτυχές του εαυτού μου μέσω της γραφής, της τέχνης αλλά και της ομαδικότητας. Μου έδειξαν πόσο σημαντικό είναι για κάποιον να εκφράζεται με τον τρόπο που τον ικανοποιεί και τον γεμίζει. Κυρίως όμως, μου έδειξαν πόσο αναπάντεχα ανακουφιστικό είναι να δοκιμάζουμε καινούργια πράγματα που ποτέ δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε τους εαυτούς μας να κάνουν. Γιατί, για να είμαι και απόλυτα ειλικρινής, όταν αποφάσισα να γίνω μέλος της εφημερίδας είχα αρκετές δεύτερες σκέψεις, όπως “και αν δεν μου αρέσει;” ή “και αν δεν γράφω αρκετά καλά;”…
Στη συνέχεια όμως ανακάλυψα πως οι γνώσεις για το γράψιμο δεν ήταν τόσο σημαντικές όσο η πρόθεση για συνεργασία. Και σίγουρα η κυρία Γυπαράκη από την πρώτη στιγμή με έκανε να νιώσω ένα έντονο κύμα ζεστασιάς ώστε οι συναντήσεις μας κάθε Πέμπτη έγιναν αυτό που μου έφτιαχνε τη διάθεση όταν ήμουν κουρασμένη από τα μαθήματα και αυτό για το οποίο ανυπομονούσα όλη την υπόλοιπη εβδομάδα.
Δεν θα μπορούσα να είχα φανταστεί την εμπειρία μου ως μέλος του Ομίλου της εφημερίδας καλύτερη, κάτι στο οποίο βοήθησαν, εννοείται, και τα τέσσερα υπέροχα κορίτσια, η κυρία Γυπαράκη και τα … μεσημεριανά γλυκά φιλέματά της, τα κέικ και η φανταστική βασιλόπιτα.
Η φετινή σχολική χρονιά μού έμαθε πολλά, ήταν γεμάτη με καινούργιες εμπειρίες, ταξίδια και φιλίες, και φυσικά δεν πρόκειται ποτέ να τα ξεχάσω όλα αυτά.
Σας ευχαριστώ απίστευτα πολύ για όλα!!’’
Κείμενο: Χαλκιαδάκη Ελένη
‘’Πριν δύο χρόνια, δεν φανταζόμουν ότι θα βρεθώ σε αυτή τη θέση: να γράφω το τελευταίο μου άρθρο για την εφημερίδα του Σχολείου… Όμως, όπως έλεγαν και οι παλιοί, όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν…
Θέλω να ευχαριστήσω την κυρία Γυπαράκη που μέσα από την εφημερίδα, μας δίδαξε πολλά και όμορφα πράγματα, όπως να “ξεβολευόμαστε” και να φέρνουμε εις πέρας κάθε τι που είχαμε αναλάβει. Μας έμαθε τι σημαίνει συνέπεια και πώς πρέπει πάντα να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας… Μα πάνω απ’ όλα, μας έμαθε τι πάει να πει γέλιο.
Ακόμα, δεν πρέπει να ξεχάσουμε τον κύριο Λαπιδάκη χωρίς τη βοήθεια του οποίου δεν θα καταφέρναμε να δημοσιεύσουμε τα άρθρα μας.
Σε αυτά τα χρόνια υπήρχαν έντονες στιγμές, χαρούμενες και όμορφες. Υπήρξαν βέβαια και στιγμές που πιστεύω όλες/οι δουλέψαμε κάτω από την πίεση του άγχους για να φέρουμε εις πέρας κάθε δραστηριότητα.
Κατάφερα να γνωρίσω πολύ ξεχωριστά πρόσωπα που με κάποια από αυτά ήρθαμε και λίγο πιο κοντά. Τα ΄΄Πεντόβολα΄΄ ήταν για μένα μια εμπειρία που σίγουρα θα μου μείνει αξέχαστη!
Θα πρότεινα σε κάθε μαθητή/τρια του Σχολείου μας να ζήσει την εμπειρία του δημοσιογραφικού ομίλου, να συνεργαστεί με άλλους/ες συμμαθητές/τριες καθώς και με τους δύο αυτούς καθηγητές γιατί πραγματικά θα περάσει ωραίο χρόνο, θα μάθει, θα δημιουργήσει, θα διασκεδάσει, θα … “αλλάξει” συκώτι από το γέλιο!
Να μην παραλείψω να αναφέρω τα καταπληκτικά και πεντανόστιμα κέικ που έφτιαχνε η κυρία Γυπαράκη σε κάθε περίσταση και γλύκαινε τις συναντήσεις μας!
Ευχαριστώ πολύ τα ΄΄Πεντόβολα΄΄ για όλες αυτές τις καταπληκτικές στιγμές!
Κείμενο: Πιτροπάκη Σταματίνα
Σκίτσο: Βαρδάκη Τατιάνα
Καλό καλοκαίρι!
