Τα STARακια

     της Ελεάνας Τρίνκα 

Μία φορά και έναν καιρό σε εναν τοπο μακρινό,υπήρχε μία πόλη η οποία ήταν πέρα από καάθε φαντασία.Την πόλη αυτή την έλεγαν Ζαχαρούπολη,και εκεί ζούσε η Βασιλική Οικογένεια.Η βασιλική οικογένεια ζούσε στο τεράστιο παλάτι της Ζαχαρούπολης.Η Ζαχαρούπολη ήταν μακριά από κάθε πόλη του κόσμου εκτός από μία πόλη που ήταν απέναντί της, αυτή η πόλη ήταν η Ανθούπολη.

Η Ζαχαρούπολη ήταν ένα μέρος μαγικό.Παντού υπήρχαν ζαχαρωτά και σοκολατένιες λίμνες,καθώς και βαμβακέρα δεντράκια από μαλλί της γριάς.Στο Κεντρικό Πάρκο,υπήρχε μια τσουλίθρα τεράστια,που ήταν φτιαγμένοι από μία μπάρα μπισκότου.Υπήρχαν κούνιες φτιαγμένες από καραμέλα,οι οποίες μύριζαν καταπληκτικά.Η Λίμνη Σοκολάτας που ήταν λιγο πιο κάτω από τις κούνιες ήταν γύρω γύρω στρωμένη με μπισκότο και αυτή,ενώ υπήρχαν στρογγυλα καθισματάκια από βαμβάκι,που ήταν τόσο απαλά,νόμιζες ό,τι βούλιαζες.Δίπλα στις κούνιες υπήρχε μία τραμπάλα φτιαγμένη από μια λωρίδα σοκολάτας.

Όπως είπα και πριν το Κεντρικό Πάρκο ήταν το κυριότερο μέρος στο οποίο μαζεύονταν όλα τα παιδια και επαιζαν,και ήταν και ένα σπουδαίο αξιοθέατο.Όμως το πιο σπουδαίο μέρος όλης της χώρας ήταν τα Παγωτένια Βουνά.Τα Παγωτένια Βουνά ήταν εννοείται φτιαγμένα από παγωυό και δεν έλιωναν ποτέ, και μύριζαν θεσπέσια.Τα χρώματά τους άλλαζαν ανάλογα με τις εποχές του χρόνου,δηλαδή όταν ήταν φθινόπωρο ή χειμώνας τα χρώματά τυς γινόντουσαν λίγο πιο σκούρα ενώ το καλοκαίρ και την άνοιξη ήταν πιο φωτεινά,αν και στην Ζαχαρούπολη επικρατούσε ο ήλιος και πολύ σπάνια έβρεχε.

Οι κάτοικοι της Ζαχαρούπολης ήταν ΌΛΟΙ τους καλοί,χαμογελαστοί και ευτυχισμένοι άνθρωποι και όλοι ίσοι μεταξύ τους.Δεν υπήρχε κανένας φτωχός,ούτε πλούσιος και αυτός είναι και ο λόγος που δεν υπήρχαν συγκρούσεις. Παρόλη την μαγεία της πόλης και την καλοσύνη των κατοίκων της, υπήρχε ένας κάτοικος ο οποίος ήταν το αντίθετο από τους υπόλοιπους.Τον έλεγαν Ναφλ και ήταν μίζερος,και δύστροπος και παρόλο που όλοι οι κάτοικοι προσπάθησαν να είναι φιλικοί μαζί του,εκείνος καθόλου δεν τους συμπαθούσε.Φαίνεται πως δεν μπορούσε.Φαίνεται πως δεν μπορούσε να προσαρμοστεί με τους άλλους,γιατί ήταν πολύ διαφορετικοί από το ίδιο.

Η βασιλική οικογένεια ήταν πολύ αγαπητή στους κατοίκους της χώρας.Ο Βασιλιάς Γουλιέλμος και η Βασίλισσα Κάθριν ήταν καλόκαρδοι και πολύ γλυκοί άνθρωποι,καθώς και δίκαιοι κα ήρεμοι.Έτσι ακριβώς ήταν και η κόρη της ,η πριγκίπισσα Βάλερι,με μια μικρή παραλλαγή ότι η πριγκίπισσα ήταν πολύ δραστήρια και κοινωνική.Η πριγκίπισσα Βάλερι ήταν μια πανέμορφη δεκαεπτάχρονη κοπέλα τόσο γοητευτική που τραβούσε τα βλέμματα κατευθείαν. Είχε πανέμορφα λαμπερά σκούρα μαύρα μακριά μαλλιά,και μεγάλα έντονα πράσινα μάτια.Τα χείλη της είχαν ένα χρώμμα κόκκινο χρώμα σαν του τριαντάφυλλου,και τα μάγουλά της ένα μόνιμο απαλό ροζ χρώμα.Ήταν ψηλή,και πολύ κομψή.Δεν ήθελε βέβαια πότε να νιώθει ανώτερη από τους άλλους γι’αυτό και περνούσε τον περισσότερό ελεύθερο χρόνο της μέσα στην πόλη όπου ζούσαν και οι φίλοι της.Ο Βασιλίας Γουλιέλμος ο πατέρας και η Βασίλισσα Κάθριν,η μήτερα της,δεν είχαν κανένα πρόβλημα με την κόρη τους,αρκεί να ήταν συνεπής στις υποχρεώσεις της.

Λίγα χιλιόμετρα μακριά,δηλαδή απέναντι από την Ζαχαρούπολη, υπήρχε η Ανθούπολη. Η Ανθούπολη ήτσν μία φανταστική χώρα,η οποία ήταν γέματη λουλούδια.Όπου και να γυρνούσες,σε κάθε γωνία που θα κοιτούσες θα υπήρχαν λουλούδια κάθε είδους,πολύχρωμα , άσπρα,μωβ,γαλάζια και ευοδιαστά.Όλη η πόλη ήταν καλυμμένη από λουλούδια,βουνά πεδιάδες,τα σχολεία,τα σπίτια και εννοείται οι κήποι των κατοίκων και το παλάτι του βασιλιά.

Οι κάτοικοι της Ανθούπολης ήταν και αυτοί συνήθως χαμογελαστοί και χαρούμενοι,όμως δεν υπήρχε ισότητα μεταξύ τους. Μόνο ανισότητα υπήρχε μεταξύ των κατοίκων, γιατί υπήρχαν πλούσιοι και φτωχοί και όλα αυτά γινόντουσαν λόγω του βασιλιά τους ,του Βασιλιά Σελίμη.

Ο Βασιλιάς Σελίμης λοιπόν δεν ήταν καθόλου δίκαιος με τον λαό του.Ήταν κλέφτης και άπληστος, διότι όσα πιο πολλά πλούτη έπαιρνε τόσα περισσότερα ήθελε ,και έτσι τα έκλεβε από τους κατοίκους της Ανθούπολης .Ο Βασιλιάς Σελίμης δεν είχε οικογένεια,βασικά είχε μόνο μια σύζυγο την οποία είχε παντρευτεί μόνο και μόνο για να αποκτήσει απογόνους οι οποίοι θα συνέχιζαν το έργο του, έτσι ώστε όταν δεν θα κυβερνούσε πια αυτός δεν θα επέστρεφαν τα πλούτη στον λαό. Αναρωτιόταν λοιπόν ο Βασιλιάς Σελίμης ,αφού δεν είχε ακόμα οικογένεια να συντηρήσει ,τότε δεν θα ήταν κακό να αποκτήσει και άλλα πλούτη, <<άλλωστε αυτό το κάνω για τους απογόνους μου, ώστε να έχουν μια υπέροχη και άνετη ζωή ,και να με θαυμάζουν όλοι μετά τον θάνατό του!>> ,έλεγε και ξαναέλεγε συνεχώς ο βασιλιάς στον εαυτό, προσπαθόντας να πείσει και πάλι τον εαυτό του ότι αυτό που επρόκειτο να κάνει για καλό σκοπό και όχι για το συμφέρον του.

Έτσι ο Βασιλιάς Σελίμης ανακοίνωσε στον λαό του τις μελλοντικές του πράξεις, και τον λόγο και τον σκοπό για τους οποίους τις έκανε. Όμως ο λαός καθόλου ευχαριστημένος δεν φάνηκε με τα τα νέα που ανακοίνωσε ο βασιλιά ,καθώς είχαν καταλάβει πόσο εγωιστής και συμφεροντολόγος ήταν ,και πως όλα αυτά τα έκανε για τον ευατό του, και δεν θα προσέφερε  καμιά βοήθεια στους κατοίκους της Ανθούπολης.

Οι κάτοικοι ήξεραν την δυστυχία την οποία πέρασαν οι πρόγονοί τους ,εξαιτίας της απληστίας και του εγωισμού των προγόνωβν του Βαιλιά Σελίμη ,και γι’αυτό δεν ήταν διόλου πρόθυμοι να βοηθήσουν σε αυτό που επιχειρούσε να κάνει. Ο βασιλιάς κατάλαβε την άρνηση του λαού στο θέμα της κατάκτησης της Ζαχαρούπολη ,και έτσι κάθε πρωί έστελνε έναν κήρυκας να λέει τον ίδιο λόγο κάθε μέρα .Ο λόγος αυτός αναφερόταν στην απόφαση του βασιλιά. Πριν ο κήρυκας άρχιζε να διαβάζει τον λόγο έλεγε έναν πρόλογο ο οποίος έλεγε:

<<Ο Βασιλιάς με στέλνει κάθε πρωί για να σας πω αυτά τα λόγια εκ μέρους του..>>,και μετά άρχιζε να διαβάζει τον λόγο:

<<Εγώ, ως Βασιλιάς, και συγκεκριμένα ως βασιλιάς αυτής της πανέμορφης και πλούσια σε αγαθά πόλης ,θα ήθελα να προσφέρω και άλλα πράγματα σε αυτή την πόλη ,και να βοηθήσω όσο πιο τους κατοίκους της. Αυτοί είναι και οι λόγοι που αποφάσισα πως αυτή η απόφαση έπρεπε να παρθεί ,καθώς και πιστεύω πως οι απόγονοί μου πρέπει να συνεχίσουν το σπουδαίο έργο που εγώ ο ίδιος άρχισα,και κάποια στιγμή να το ολοκληρώσουν .Μετά από όλες τις θυσίες και την βοήθεια που έχω προσφέρει στην πόλη,και στους κατοίκους της Ανθούπολης,πιστεύω πως εγώ και οι απόγονοί μου αξίζουμε μια άνετη,γεμάτη αγαθά,πλούτη,και γενικά μια πλούσια δουλειά>>.

Με αυτόν τον τρόπο ο Βασιλιάς πίστευε πως θα μπορούσε να πάρει με το μέρος του τους κατοίκους ττης Ανθούπολης αλλά κατάφερε να πάρει μόνο ελάχιστους,που εκτός από αυτούς μόνο ο στρατός του τον υπερασπιζόταν ενώ ήταν αναγκασμένος.

Στο μεταξύ,όλη η Ζαχαρούπολη είχε ενημερωθεί για τον πόλεμο που θα άρχιζε,και υπήρχε ολική αναστάτωση και πανικός.Η Βασιλική Οικογένεια και οι σύμβουλοι της έκαναν ένα συμβούλιο για να συζητήσουν για το θέμα του πολέμου, αλλά κατέληξαν στο συμπέρασμα πως δεν μπορούν να αποφύγουν τον πόλεμο, και πως πρέπει να προετοιμαστούν για την μάχη .Βέβαια προσπάθησαν να πείσουν τον βασιλιά Σελίμη πως αυτό που πάει να κάνει είναι λάθος ,αλλά δεν τα κατάφεραν. Λίγες μέρες μετά, καθορίστηκε η η μέρα της έναρξης του πολέμου.

Ο πόλεμος άρχισε ,και οι δύο πλευρές είχαν φροντίσει ο περισσότεροι κάτοικοι να ήταν υπό την προστασία των καταφυγίων. Φυσικά ο μισός πληθυσμός της Ζαχαρούπολης,όπως και αυτός της Ανθούπολης ,αφού είχαν μάθει πως θα ξεσπούσε πόλεμος ,προκειμένου να μην ζήσουν αυτή την φρικτή εμπειρία, έφυγαν με τα καράβια τους σε χώρες μακρινές ,παρόλο που αγαπούσαν τις πατρίδες τους και δεν θα τις ξεχνούσαν ποτέ.

Οι μάχες έληγαν υπέρ της Ανθούπολης ,μα κανείς δεν ήξερε πώς οι στρατηγοί της Ανθούπολης ήξεραν όλα τα ευαίσθητα σημεία της Ζαχαρούπολης .Ώσπου ένα απόγευμα στο παλάτι του βασιλιά στη Ζαχαρούπολη ,όπου είχαν συγκεντώσει κάποιους κατοίκους οι οποίοι δεν χωρούσαν στα καταφύγια,    η πριγκίπισσα Βάλερι έπιασε τον μίζερο Ναφλ να διαβάζει φωναχτά ένα γράμμα που κρατούσε στα χέρια του. Χωρίς να χάσει λεπτό η Βάλερι αιφνιδίασε τον Ναφλ άρπαξε το γράμμα και άρχισε να το διαβάζει,ενώ ο Ναφλ είχε μείνει άναυδος .Το γράμμα έγραφε για πληροφορίες πολύτιμες στους αντιπάλους .Η Βάλερι δεν μπορούσε να ο πιστέψει ότι το γραμμα θα στελνόταν στον ΒΑΣΙΛΙΆ ΣΕΛΊΜΗ!!!.Αμέσως η Βάλερι πολύ αναστατωμένη οδήγησε τον Ναφλ στον πατέρα της και του εξήγησε τι ακριβώς είχε συμβεί.Τότε ο Βασιλιάς Γουλιέλμος διατηρώντας και πάλι την ψυχραιμία του:

-Γιατί μας πρόδωσες Ναφλ;

-Να…απλώς..εμ…

-Θα σε παρακαλούσα να μου απαντήσεις ευθέως

-Να,ο Βασιλιάς Σελίμης μου είπε πως αν του έδινα τις πληροφορίες που χρειαζόταν θα με έπαιρνε μαζί του στην Ανθούπολη,και θα ζούσα μαζί του στο παλάτι περιτρυγιρισμένος από πλούτη!

-Εντάξει λοιπόν Ναφλ,αφού επέλεξες να μας προδώσεις για τα πλούτη του Βασιλιά Σελίμη τότε σε αφήν να φύγεις και να πας στην Ανθούπολη να ζήσεις στο παλάτι του,και εδώ μην ξαναεπιστρέψεις.Να ξέρεις όμως ό,τι ο Βαιλιάς Σελίμης είναι άτιμος και δεν πρόκειται ποτέ να σου δώσει τα πλούτη που σου υποσχέθηκε,και τώρα ΦΎΓΕ!!

Έτσι ο μίζερος Ναφλ υπάκουσε στις διαταγές του Βαιλιά Γουλιέλμου,και έφυγε στην Ανθούπολη,και έτσι τώρα ο πόλεμος θα ήταν πιο <<δίκαιος>>.

Για αρκετό καιρό οι μάχες συνεχίστηκαν ανάμεσα στις δύο χώρες όμως χωρίς αποτέλεσμα γιατί και οι δυό χώρες ήταν ισοδύναμες χωρίς τον Ναφλ.Μια μέρα όμως συνέβη κάτι μοιραίο…Ο Ναφλ είχε πει στον Βασιλιά Σελίμη πού ήταν το μέρος όπου κρατούσαν τους περισσοτερους πολίες,εκεί κοντά στα Παγωτένια Βουνά ήταν το μεγαλύτερο καταφύγιο.Αμέσως μόλις έμαθε αυτή την πληροφορία,έφτιαξε κάτι πράγματα που λέγονταν ΒΌΜΒΕΣ,έτσι τις ονόμασε.Τότε τις έριξε πάνω από το καταφύγιο και στα γύυρω καταφύγια και τα κατέστρεψε.Πήραν φωτία,και εκείνη την μέρα δυστυχώς ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΙ άνθρωποι έχασαν την ζωή τους άδικα και με βάναυσο τρόπο.Όσοι είχαν απομείνει ήταν όλοι κρυμμένοι στο παλάτι και θρηνούσαν γι’αυτούς που χάθηκαν.

Ο Βασιλιάς Γουλιέλμος δεν μπορούσε να βλέπει άλλο τον λαό του να υποφέρει,καθώς και η λύπη του ήταν τεράστια,αποφάσισε να προσπαθήσει να μιλήσει στον Βασιλιά Σελίμη και να κλείσει μια συμφωνία.Προσπάθησε να του μιλήσει και να τον πείσει λέγοντάς του πως ο πόλεμος έκανε κακό και στις δύο χώρες,και τις κατέστρεφε.Όμως αυτό δεν φάνηκε να πείραξε ιδιαίτερα,γιατί ο στρατός της Ζαχαρούπολης δεν είχε εισβάλει περίπου καθόλου στην Ανθούπολη,και έτσι ο Βασιλιάς Σελίμης ήταν και πάλι αμετάπιστος. Βέβαια αφού το ξανασκέφτηκε κατάλαβε πως θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί την κρίσιμη κατάσταση της Ζαχαρούπολης και να κάνει μία νέα συμφωνία υπό τους δικούς του όρους.Είπε τότε πως θα δεχόταν την συμφωνία του Βασιλιά Γουλιέλμου μόνο αν ο Βασιλιάς του έδινε την μισή Ζαχαρούπολη στην Ανθούπολη και επίσης οι κάτοικοι της Ζαχαρούπολης απαγορευόταν να περάσουν τα σύνορα.Ο Βασιλιάς Γουλιέλμος στεναχωρήθηκε πάρα πολύ αλλά αναγκάστηκε να δεχθεί την νέα συμφωνία,και από τότε η μισή Ζαχαρούπολη ανήκει στην επικράτεια της Ανθούπολης.

Η Ζαχαρούπολη έκανε πολλά χρόνια για να ανακτηθεί και να ακμάσει μετά τον πόλεμο,καθώς ράγισε στα δύο και και το ένα κομμάτι έχει πλέον χαθεί από τότε.Ήταν ένα Τριαντάφυλλο πολύχρωμο που ανθούσε κάθε μέρα και γινόταν όλο και πιο όμορφο.