Είναι πια κοινότοπο να συζητάμε πως στις μέρες μας, την Ελλάδα μαστίζει το φαινόμενο της οικονομικής κρίσης και αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολλοί νέοι να καταφύγουν στο εξωτερικό αναζητώντας μια καλύτερη τύχη.  «Διαρροή εγκεφάλων» ή αλλιώς «Βrain Drain» είναι ο όρος που χαρακτηρίζει αυτό το πρωτοφανές φαινόμενο και δεν είναι λίγοι αυτοί που το χαρακτηρίζουν ως μια από τις χειρότερες μορφές «φορολογίας» που αναγκάζεται να πληρώσει ένας λαός κατά τη διάρκεια μιας κρίσης.

Εμείς οι νέοι φαίνεται πως είμαστε οι εν δυνάμει ¨εγκέφαλοι» που πιθανον να χρειαστεί να εγκαταλείψουμε την χώρα μας με σκοπό την μελλοντική μας επαγγελματική αποκατάσταση. Είμαστε εμείς που απο την μια πλευρά αγωνιούμε για μια καλή θέση στο πανεπιστήμιο, ελπίζουμε σε σπουδές που θα μας ανοίξουν πόρτες στο μέλλον , μόνο που αυτές οι πόρτες μάλλον μας οδηγούν πολύ πιο μακριά από την αφετηρία. Νέοι με πτυχία, δεξιότητες ή όπως αλλιως λέγονται soft skills, τολμούμε και τελικά τα καταφέρνουμε να ανταγωνιστούμε με απόφοιτους άλλων ευρωπαικών εκπαιδευτικών συστημάτων όχι μόνο γιατί διαφορετικά θα νιώθαμε την απόλυτη ματαίωση των κόπων μας αλλά κυρίως γιατί είναι τόση η δίψα μας να σταθούμε στα πόδια μας και όπως λένε οι Άγγλοι  to flee the nest που κάνει κάθε εμπόδιο ασήμαντο μπροστά στην ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.

Αναμφίβολα, παρακολουθώντας την σταδιακά αυξανόμενη μετανάστευση των Ελλήνων και ιδιαίτερα αυτών που κατέχουν μεγάλες δεξιότητες γίνοται εύκολα αντιληπτές οι τεράστιες απώλειες που δέχεται το ανθρώπινο και ταυτόχρονα επιστημονικό δυναμικό της χώρας. Οι συνέπειες στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι άλλες από την μείωση της δυναμικότητας της οικονομίας και των ερευνητικών δραστηριοτήτων. Υποβαθμίζεται το ανθρώπινο δυναμικό της χώρας  και κατα συνέπεια κλυδωνίζεται η οικονομία της.

Πώς όμως να ανακόψει κανείς την πορεία προς την Ιθάκη του καθενός απο έμας, που άλλοτε ξεκιναμε με έντονη την αίσθηση της απογοήτευσης και άλλοτε πάλι με γνώμονα την λογική και με την ελπίδα πως δεν θα αργήσει η μέρα επιστροφής με περισσότερες εμπειρίες και εφόδια;  Όπως και να το δει κανείς είναι ένα φαινόμενο που απαιτεί λύσεις άμεσες και αποτελεσματικές.

Σίγουρα μια πολυσυζητημένη λύση αποτελεί η δημιουργία θέσεων εργασίας και ο σωστός καταμερισμός των θέσεων αυτών. Για παράδειγμα, αν λάβουμε υπόψη ότι ένα τεράστιο κομμάτι του νεανικού πληθυσμού ασχολείται με την ψηφιακή τεχνολογία, το κράτος θα πρέπει να στηρίξει τον συγκεκριμένο τομέα. Είναι όμως αυτό εφικτό; Η υλοποίηση των ρεαλιστικών προτάσεων θα μπορούσε να σταματήσει αυτή την πρωτοφανή διαρροή.  Αρχικά, θα πρέπει να δοθεί η δυνατότητα και το κίνητρο σε νέους οι οποίοι θα ήθελαν να εργαστούν πάνω στην ανάπτυξη της ψηφιακής τεχνολογίας για να δημιουργήσουν ή να αναπτύξουν ηλεκτρονικές εφαρμογές και στη συνέχεια  να προωθήσουν στο εξωτερικό τους τεχνολογικούς νεωτερισμούς  που θα εφευρεθούν στο μέλλον.  Στον τομέα της υγείας, της έρευνας και της πράσινης ανάπτυξης με άξονα την αειφορία θα μπορούσαν επίσης να γίνουν σημαντικές προτάσεις.

Όσον αφορά τους νέους, με την πραγματοποίηση  τέτοιων καινοτόμων προτάσεων θα τους δοθεί το κίνητρο και  η ευκαιρία  να εργαστούν, να έχουν εξασφαλισμένο το μέλλον τους ώστε η Ελλάδα να μπορεί να αξιοποιεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις δεξιότητες των νέων της και να εξάγει τα επιτεύγματά τους.

Κλείνοντας, θα πρέπει να αποτελεί επιδίωξη της χώρας μας απο την μία πλευρά να καταπολεμήσει την ανεργία και την ίδια στιγμή, η Ελλάδα θα πρέπει να θέλει με κάθε τρόπο να κρατήσει το εργατικό δυναμικό της και ιδιαίτερα  τους νέους της. Να δημιουργηθεί ένα προσοδοφόρο κλίμα για τους νέους εργαζόμενους και το ανθρώπινο δυναμικό. Έτσι, εμείς οι νέοι ακόμη κι αν χρειαστεί να είμαστε για ένα διάστημα περιπλανώμενοι σαν τον Οδυσσέα, όσο μακρύς κι να είναι ο δρόμος, όσα κι αν είναι τα εμπόδια που θα συνατήσουμε, κάποια στιγμή θα βοηθήσουμε, φορτωμένοι με γνώσεις και ιδέες να ξαναβρεί αυτή η χώρα το δρόμο προς την ανάπτυξη και την ευημερία.

Ι. Σ.

ΠΗΓΗ:Εδημερίδα Το Βήμα