Πριν από 102 χρόνια, η Ελλάδα πραγματοποιούσε ένα άλμα στο χρόνο και, πιο συγκεκριμένα, ένα άλμα δεκατριών ημερών.
Από τα μέσα Φεβρουαρίου μέσα σε λίγες ώρες βρέθηκε στην 1η Μαρτίου. Έδυσε η 15η Φεβρουαρίου και ανέτειλε η 1η Μαρτίου. Το πρωτόγνωρο αυτό γεγονός ήταν αποτέλεσμα της μετάβασης και της χώρας μας από το Ιουλιανό Ημερολόγιο (σήμερα γνωστό ως παλαιό ημερολόγιο) στο Γρηγοριανό. Να λοιπόν γιατί κανείς δεν γεννήθηκε (!!!) μεταξύ 16 και 28 Φεβρουαρίου 1923…
Η Ελλάδα ήταν η τελευταία χρονολογικά ευρωπαϊκή χώρα από τις μη καθολικές που το υιοθέτησε, περνώντας στη νέα εποχή με καθυστέρηση κάποιων αιώνων.
Το Γρηγοριανό ημερολόγιο είναι σαφώς πιο ακριβές από το Ιουλιανό, καθώς βελτιώνει την προσέγγιση του παλιού ημερολογίου για τη διάρκεια του έτους. Έτσι, το μέσο έτος διαρκεί 365,2425 μέσες ηλιακές ημέρες, που προκαλεί σφάλμα περίπου μίας ημέρα κάθε 3.300 έτη, σε αντίθεση με το Ιουλιανό που έμενε πίσω μία ημέρα κάθε 128 έτη.
Επρόκειτο, λοιπόν, για ένα σπουδαίο επίτευγμα, το οποίο όμως ήρθε αντιμέτωπο με ποικίλες αντιδράσεις σε όλη την Ευρώπη. Μπορεί οι καθολικοί να υιοθέτησαν το νέο ημερολόγιο σχετικά γρήγορα, αλλά οι προτεσταντικές και οι ορθόδοξες χώρες άργησαν να κάνουν την αλλαγή, οδηγώντας έτσι σε σημαντικές αποκλίσεις μεταξύ των ημερομηνιών, γεγονός που είχε ως συνέπεια τα ιστορικά γεγονότα να καταγράφονται διαφορετικά, ανάλογα με το ημερολογιακό σύστημα που χρησιμοποιούνταν στην εκάστοτε περιοχή. Η μεγάλη αυτή μετάβαση μακροπρόθεσμα διευκόλυνε τη διεθνή επικοινωνία τυποποιώντας τις ημερομηνίες και βελτιώνοντας την ακρίβεια της χρονομέτρησης. Και, φυσικά, η μεταρρύθμιση του ημερολογίου διευκόλυνε επίσης το παγκόσμιο εμπόριο, τη ναυσιπλοΐα και την επιστημονική έρευνα, καθώς παρείχε έναν κοινό παρονομαστή για την καταγραφή ημερομηνιών και γεγονότων.
Καλτσογιάννης Γιώργος Γ΄3
