Το 1833 μία θανατηφόρα χολέρα εξαπλώθηκε στην πόλη Γκουαναχουάτο του Μεξικού και τη μετέτρεψε σε ένα απέραντο νεκροταφείο.
Το μεγαλύτερο ποσοστό πέθανε από την αρρώστια. Μετά από τριάντα χρόνια, επειδή δεν υπήρχε πια χώρος ταφής στο νεκροταφείο, πολλοί νεκροί δεν μπόρεσαν να θαφτούν σε αυτό. Πολλές φορές θάβονταν σε έναν τάφο παραπάνω από ένα πτώματα και όσοι άνθρωποι ήθελαν να κρατήσουνε τους νεκρούς τους θαμμένους στο νεκροταφείο θα έπρεπε να πληρώσουν ειδικό φόρο. Καθώς όμως πολλοί κάτοικοι ήταν φτωχοί, δεν μπόρεσαν να πληρώσουν τον φόρο, με αποτέλεσμα το 90% των θαμμένων νεκρών να εκταφεί.
Ο πρώτος που εκτάφηκε ήταν ο Γάλλος γιατρός Ρεμίτζιο Λιρό. ο οποίος ως εθελοντής βρέθηκε στο χωριό την περίοδο της θανατηφόρας και μαζικής χολέρας. Η σωρός του διατηρήθηκε σε καλή κατάσταση, πράγμα που εξέπληξε τους πάντες. Όταν ο αριθμός των εκταφών μεγάλωσε, έγινε η διαπίστωση ότι όλοι οι νεκροί μουμιοποιήθηκαν. Κάθε λεπτομέρεια ήταν εμφανής: από τις εκφράσεις του προσώπου τους μέχρι τα ρούχα και τα μαλλιά τους.
Οι «μούμιες» αποφασίστηκε να φιλοξενηθούν σε ειδικό οστεοφυλάκιο με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου. Δημιουργήθηκε, λοιπόν, μία έκθεση, την οποία επισκέπτονταν αρχικά μόνο οι κάτοικοι της πόλης αλλά αργότερα και άνθρωποι από γειτονικές περιοχές, που είχαν την περιέργεια να δουν τα ευρήματα. Το 1958 ο «ταφικός φόρος» καταργήθηκε και με τα χρήματα αυτά ίδρυσαν ένα μουσείο για όλες τις μούμιες του Γκουαναχουάτο, το οποίο είναι το μεγαλύτερο αξιοθέατο της πόλης με 4.000 επισκέπτες ανά βδομάδα. Εκθέματα του μουσείου ήταν άνθρωποι που θάφτηκαν ζωντανοί για τιμωρία, βρέφη, νήπια, οικογένειες, εγκληματίες και θύματα της χολέρας
Οι μούμιες πρωταγωνίστησαν σε πολλές ταινίες. Στο εσωτερικό του μουσείου οι υπεύθυνοι έχουν φροντίσει να «προβάλουν» με όσο πιο τρομακτικό τρόπο γίνεται τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έχασαν τη ζωή τους οι μουμιοποιημένοι κάτοικοι της περιοχής.
Πηγή: http://www.mixanitouxronou.gr
Από τις μαθήτριες της Β΄ Τάξης Αλεξοπούλου Ανθή & Αρζίδου Βασιλική
