Με αφορμή τον πίνακα που συνοδεύει το παρόν κείμενο και με δεδομένο ότι αποτελεί τη μέση μιας ιστορίας, οι μαθητές της Β΄ Γυμνασίου κλήθηκαν να διατυπώσουν τις σκέψεις τους για την αρχή και το τέλος της ιστορίας αυτής.
Ένα από τα κείμενα που γράφτηκαν είναι και αυτό που ακολουθεί, των μαθητριών Ευσταθιάδου Αννίτας, Κρουσταλλίδου Μαρίας-΄Αννας και Μαυροπούλου Χρυσής:
(Αρχή) Κάποτε, σε έναν κόσμο διαφορετικό από τον σημερινό, έξι άτομα χωρίς ταυτότητα προχωρούν στο ίδιο μονοπάτι. Ένα μονοπάτι το οποίο έχει την ίδια κατάληξη. Ο καθένας με τη δική του προσωπικότητα ταξιδεύει στον δικό του κόσμο. Με τη δική του βαλίτσα και τις δικές του αντιλήψεις. Χωρίς διακρίσεις και αρνητικές σκέψεις καταλήγουν στο ίδιο παζλ. Σύνθετο, πολύπλοκο, το καθένα με το δικό του νόημα.
(Μέση) Η μοίρα τελικά τους έφερε κοντά. Σε ένα κεντρικό δωμάτιο κάθονται στο δικό τους πολύχρωμο «τετράγωνο» αγνοώντας τον ασπρόμαυρο κόσμο γύρω τους.
(Τέλος) Φίλοι ή όχι συναντήθηκαν. Ταξίδι ή όχι συζήτησαν. Έτσι ήταν η τύχη τους. Συνεχίζουν ανενόχλητοι προς τον προορισμό τους στον αγώνα της ζωής χωρίς έγνοιες και εντάσεις. Όλοι μαζί είναι αδέρφια που συμπληρώνουν αυτό το ατέλειωτο παζλ.
