Τάτση Αθηνά, Γ4
Ο λίθος
Σε μια από τις πιο ξακουστές γειτονιές της Ίμπιζα ζούσε η δεκαπεντάχρονη Αλίσα με τους γονείς της, την κατά ένα χρόνο μικρότερη αδελφή της και τον σκύλο της Μπέντζι . Ήταν μια όμορφη, καστανομάλλα, έξυπνη, πάντα χαμογελαστή έφηβη η οποία δεν προκαλούσε εντάσεις και όλοι την θαύμαζαν για την καλή καρδιά που είχε. Δίπλα στην Αλίσα ζούσε ο Νόα, το αγόρι που εδώ και δύο χρόνια είναι ερωτευμένη η Αλίσα. Ο Νόα και η Αλίσα γνωρίζονται από το Δημοτικό και παρ’ όλο που είναι δυο εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες, είναι αχώριστοι.
28 Αυγούστου
Φέτος θα είναι η πρώτη της χρονιά στο Λύκειο και μέσα σε ένα καλοκαίρι η Αλίσα ωρίμασε, το κοριτσάκι με τα μακριά καστανά μαλλιά που η προτεραιότητά της ήταν τα μαθήματα, δεν υπάρχει πια. Αυτό το καλοκαίρι παράλληλα με τον θάνατο του πατέρα της είχε πολλές επιπτώσεις στην ίδια. Έχει κλειστεί στον εαυτό της. Η μόνη της παρηγοριά είναι ο σκύλος της, ο Νόα και ο ήχος του κύματος της θάλασσας που πήγαινε κάθε απόγευμα για να χαλαρώσει και να αδειάσει το μυαλό της. Σιγά σιγά ερχόταν και η στιγμή που θα ξεκινούσαν τα σχολεία, είχε βάλει στόχο να επιτύχει για ακόμα μία χρονιά και να βραβευτεί.
11 Σεμπτεμβρίου
Σήμερα ξεκίνησαν τα σχολεία. Η Αλίσα ετοιμάστηκε και στην εξώπορτα του σπιτιού της συνάντησε τον Νόα ώστε να πάνε μαζί στο σχολείο. Η μέρα της στο σχολείο κύλισε γρήγορα, μετά το σχολείο αποφάσισε να πάει μια βόλτα με την παρέα της μήπως και ξεχάσει για λίγο τα προβλήματά της. Το απόγευμα γύρισε στο σπίτι της, δίχως να μιλήσει σε κανέναν, πήρε τον σκύλο της και πήγε στην παραλία όπως συνηθίζει. Η θάλασσα ήταν άγρια. Η Αλίσα δεν την είχε δει ποτέ ξανά τόσο φουρτουνιασμένη. Τα κύματα ήταν πελώρια. Μέσα στο σκοτάδι να περπατά στην άμμο και με το κύμα να σκάει στα πόδια της, ήταν εκείνο το φως, αυτό που της τράβηξε το ενδιαφέρον. Εκείνο το περίεργο φως που έλαμπε από μακριά και όσο πιο πολύ το κοίταζε η Αλίσα, τόσο της τραβούσε την προσοχή. Δεν αντιστάθηκε. Έφτασε στο φως. Αυτό που είδε την ενθουσίασε, δεν είχε ξαναδεί ένα τόσο περίεργο πολύτιμο λίθο. Τον ακούμπησε, είχε θολώσει το μυαλό της, η λογική της, δεν ήξερε τι έκανε. Όλα έγιναν σε κλάσματα δευτερολέπτου για εκείνη. Είχε βραδιάσει για τα καλά και η Αλίσα με τον Μπέντζι ακόμα δεν είχαν επιστρέψει. Η μητέρα της ανησυχούσε πολύ, τηλεφώνησε στην αστυνομία, δεν ήξερε τι άλλο θα μπορούσε να κάνει εκείνη την στιγμή. Έμεινε ξάγρυπνη όλη νύχτα με το προαίσθημα πως το παιδί της κινδυνεύει και μη ξέροντας που είναι. Όσον αφορά τον Νόα, είχε αγχωθεί κι εκείνος για την Αλίσα αφού της τηλεφωνούσε και το κινητό της ήταν κλειστό. Σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, το ίδιο βράδυ από το σχολείο της Αλίσα κλάπηκαν από το τμήμα της αρχαιολογίας βιβλία με τα είδη σπάνιων απολιθωμάτων μαζί και απολιθώματα από τις ανασκαφές που έχουν κάνει οι μαθητές.
12 Σεπτεμβρίου
Ξημερώματα η αστυνομία εντόπισε την Αλίσα λιπόθυμη στην παραλία και δίπλα την να στέκεται ο Μπέντζι. Η Αλίσα άνοιξε τα αμυγδαλωτά της γαλανά μάτια και αντίκρυσε τον αστυνομικό που την βρήκε. Η Αλίσα ούσα ζαλισμένη και μη έχοντας γνώση του που βρίσκεται, το πρώτο πράγμα που αναλογίζεται εκείνη τη στιγμή είναι το τελευταίο αντικείμενο που είχε δει. Ο φωτεινός πολύτιμος λίθος. Ωστόσο, ο πολύτιμος λίθος είχε εξαφανιστεί. Όσο και αν έψαξε δεν τον βρήκε. Η Αλίσα ένιωθε περίεργα με τον εαυτό της, αντιλαμβανόταν πως κάτι δεν πήγαινε καλά από την στιγμή που είδε στην παραλία τον λίθο. Το σχολείο παρέμεινε κλειστό λόγω της κλοπής. Τα νέα και για τα δύο γεγονότα διέρρευσαν γρήγορα. Εφόσον ούτε η Αλίσα αλλά ούτε ο Νόα είχαν σχολείο, ζήτησε από εκείνον να την επισκεφθεί για να του εξιστορήσει τα γεγονότα και να περάσουν ποιοτικό χρόνο μαζί.
14 Σεπτεμβρίου
Έχοντας περάσει ήδη δύο μέρες και οι έρευνες της αστυνομίας σχετικά με την κλοπή απέβησαν άκαρπες, η ζωή φαινόταν να κυλάει σε φυσιολογικούς ρυθμούς για όλους και όλοι πλέον είχαν επιστρέψει στην καθημερινή τους ρουτίνα. Για όλους εκτός από την Αλίσα. Την τυραννούσε ακόμη η περιπέτειά της με τον πολύτιμο λίθο και πίστευε ακράδαντα ότι σχετιζόταν με την κλοπή στο σχολείο της. Έτσι, πήρε την απόφαση να απευθυνθεί στον διευθυντή της και να του ζητήσει να διεξάγει και η ίδια έρευνες για την λύση του μυστηρίου. Με τη συγκατάθεση του διευθυντή, αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από τον επιστήθιο φίλο της, Νόα.
15 Σεπτεμβρίου
Την επόμενη κιόλας μέρα, τα δύο παιδιά ξεκίνησαν τις έρευνες τους. Όλα έμοιαζαν να κυλούν φυσιολογικά. Έχοντας ήδη συγκεντρώσει στοιχεία για τα κλοπιμαία βασιζόμενοι και στα στοιχεία απογραφής της σχολικής περιουσίας, κατευθύνθηκαν προς την παραλία. Εξάλλου, αυτό που βασάνιζε την Αλίσα ήταν να μάθει τι της είχε συμβεί. Όταν πλησίασαν στην παραλία, η Αλίσα ένιωσε να τη διαπερνάει μία ασυνήθιστη για εκείνη ενέργεια. Σώπασε μπροστά στον Νόα. Προτίμησε να μη μιλήσει, παρ’ όλο που μοιραζόταν τα πάντα μεταξύ τους.
18 Σεπτεμβρίου
Η Αλίσα ήθελε να μάθει τι της συμβαίνει, αποφάσισε να σταματήσει το σχολείο για λίγες μέρες ώστε να επικεντρωθεί στις έρευνες. Η μητέρα της μη γνωρίζοντας τι της συμβαίνει, είχε αναστατωθεί καθώς ήθελε να βοηθήσει με κάθε δυνατό τρόπο την πολυαγαπημένη της κόρη.
19 Σεπτεμβρίου
Νωρίς νωρίς, πριν ακόμη ο ήλιος ανατείλει, η αστυνομία χτύπησε την εξώπορτα της οικογένειας της Αλίσα. Το πόρισμα για τα αίτια θανάτου του πατέρα της είχαν εξακριβωθεί. Δολοφονήθηκε. Στο άκουσμα του δυστυχούς αυτού γεγονότος, όλοι παρέλυσαν. Η μητέρα της Αλίσα, Μπέτυ, μούδιασε. Δεν πίστευε στα λόγια του αστυνομικού που σαν αέρας έβγαιναν από το στόμα του και έπαιρναν τη σκέψη της μακριά. Μέχρι στιγμής, όλοι ήταν πεπεισμένοι πως απεβίωσε από φυσικά αίτια. Η Αλίσα θυμώνει. Εξοργισμένη και με δάκρυα λύπης τρέχει απεγνωσμένη να κρυφτεί από την αλήθεια στο μικρό βορεινό δωμάτιο της. Χάνεται μέσα στην ασφάλεια που της προσφέρει και εικόνες του πατέρα της, στιγμές άπλετης χαράς μαζί του, υγραίνουν και πάλι τα μεγάλα και πλέον σκοτεινά μάτια της. Ο Μπέντζι χώνεται από το μικρό άνοιγμα της πόρτας και τρέχει στην αγκαλιά της. Δεν έχει αίσθηση της τραγικότητας των γεγονότων. Θέλοντας χάδια και παιχνίδια συνεχίζει να πηδάει πάνω στην Αλίσα. Εκείνη όμως του αρνείται καθώς ο σπαραγμός και η λύπη της είναι τεράστια. Του φωνάζει και ξαφνικά ένα κύμα ενέργειας ξεπηδά από το στήθος της και εκτοξεύει τον μικρό Μπέντζι στο ταβάνι. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα που ο Μπέντζι αιωρείται εκείνη σταματά και το μικρό σκυλάκι πέφτει νεκρό στο πάτωμα. Μόλις η Αλίσα συνειδητοποιεί τι έχει κάνει τρέχει στο μέρος του. Αλλά είναι πια πολύ αργά. Δεν υπάρχει επιστροφή. Η Αλίσα έχασε με τον θάνατο του Μπέντζι και άλλο ένα κομμάτι από την καρδιά της. Βρίσκεται σε απόγνωση με όλες τις αναπάντεχες συμφορές που έχουν προκύψει τους τελευταίους μήνες. Καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Δεν είναι πια ο εαυτός της. Ένα όμως είναι σίγουρο, πως και πάλι πήρε τον δρόμο που οδηγεί στην αγαπημένη της ακροθαλασσιά για να μείνει μόνη και να σκεφτεί τα πρόσφατα ατυχή γεγονότα.
23 Σεπτεμβρίου
Τέσσερις μέρες μετά αποφασίζει να βρει απαντήσεις για τα παράξενα γεγονότα που έχουν προκύψει. Αποφασίζει να τα πει όλα στον Νόα. Ξέρει ότι εκείνος θα την αφουγκραστεί, δεν θα την κατακρίνει και θα την βοηθήσει να βρει λύση στα προβλήματά της. Είναι ο μόνος που μπορεί να την στηρίξει και ο μόνος που μπορεί να εμπιστευθεί απόλυτα.
27 Σεπτεμβρίου
Η Αλίσα επιστρέφει στο σχολείο. Αλλά αυτό που δεν περίμενε είναι η συμπεριφορά του Νόα καθώς και του διευθυντή της, η οποία ήταν άκρως επιθετική απέναντι στο πρόσωπό της. Με αποκορύφωμα τον τσακωμό των δύο κολλητών φίλων όταν η Αλίσα του ζήτησε βοήθεια για την διεξαγωγή των ερευνών.
2 Οκτωβρίου
Η Αλίσα γυρνά στο σπίτι νευριασμένη αφού καθημερινά δεν υπάρχει στιγμή που να μην τσακώνονται με τον Νόα. Η Αλίσα ξεσπά. Η μητέρα της ανησυχεί και τρέχει στο δωμάτιο της κόρης της. Εκεί η Αλίσα μη θέλοντας να μιλήσει σε κανέναν, κλείνει την πόρτα από μακριά με μία κίνηση. Η Μπέτυ αντιλαμβάνεται πως η κόρη της έχει κληρονομήσει τις μαγικές δυνάμεις του πατέρα της. Έτσι, ανοίγει την πόρτα και αποφασισμένη πια μιλά στην Αλίσα για το παρελθόν του άντρα της και για τις υπερφυσικές του δυνάμεις. Η Αλίσα σαστίζει και σε μια στιγμή όλα ξεκαθαρίζουν και μπαίνουν σε μία σειρά. Παρά τους συνεχόμενους τσακωμούς της Αλίσα και του Νόα, αυτή του τηλεφωνεί για να του πει τα νέα.Τα δύο παιδιά συναντιούνται και η Αλίσα του τα αποκαλύπτει όλα. Όμως ο Νόα αντιδρά περίεργα. Σαν να τα ήξερε ήδη όλα. Εκείνη τον πιέζει να της αποκαλύψει τι του συμβαίνει. Εκείνος δεν αντέχει την πίεση της Αλίσα και κινείται εναντίον της. Τα υπερφυσικά ξεσπάσματα της Αλίσα είναι αυτά που για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκαν αμυντικά από την ίδια και όχι με επιθετική μορφή. Ο Νόα πέφτει λυπόθυμος. Σοκαρισμένη από την κατάσταση τρέχει σπίτι και ζητά βοήθεια από τη μητέρα της. Η Μπέτυ της δίνει τα μαγικά βιβλία του άντρα της. Ξεφυλλίζοντάς τα πέφτει σε κάτι πλέον γνώριμο για εκέινη. Δεν θα μπορούσε να είναι τίποτε άλλο από τον λίθο της παραλίας που στοιχειώνει τα όνειρά της.
4 Οκτωβρίου
Εδώ και δύο μέρες η Αλίσα προσπαθεί να αναπτύξει τις δυνάμεις της. Δεν έχει επικοινωνήσει καθόλου με τον Νόα ενώ βρίσκει τρόπο να εντοπίσει και να προσελκύσει με μαγικό τρόπο τους κλεμμένους λίθους. Και τα καταφέρνει! Ενστικτωδώς, όμως, δεν τους επιστρέφει στο σχολείο. Πρέπει πρώτα να μάθει τι συμβαίνει με τον Νόα και να διερευνήσει το πώς έγινε η κλοπή από το τμήμα αρχαιολογίας. Αποφασίζει να πάει τα μεσάνυχτα στο σχολείο. Εκέι θα δει τον διευθυντή στο ημίφως του γραφείου του να κρατα στα χέρια του τα κλεμμένα βιβλία. Ξαφνικά ο Νόα της τραβάει από πίσω και την κρατάει σφιχτά στο άγριο και βαθύ σκοτάδι του σχολικού διαδρόμου. Ο διευθυντής ακούει τις φωνές και γυρνάει να κοιτάξει πίσω. Ευχαριστεί τον Νόα για τις υπηρεσίες του. Η Αλίσα δεν καταλαβαίνει τι εννοεί ο διευθυντής της, το μόνο που βλέπει είναι τον Νόα να τον υπακούει σαν υπνωτισμένος. Ο διευθυντής γνωρίζοντας για τις μαγικές της δυνάμεις προσπαθεία να της κλέψει τη σκιά της, που από εκεί πηγάζει η δύναμή της, όπως είχε κάνει με όλους τους μάγους της οικογένειάς της. Όλα αποκαλύπτονται. Ο διευθυντής κρύβεται πίσω από όλα τα δυσάρεστα γεγονότα της ζωής της αυτόν τον καιρό. Είναι ο σκοτεινός μάγος που χρειαζόταν τους λίθους για να πάρει την μαγεία μια για πάντα από όλους τους άλλους μάγους. Αυτός κρυβόταν πίσω από τον άγριο φόνο του πατέρα της. Η Αλίσα βέβαια, ακούγοντάς τον να λέει πως οι λίθοι που τόσο πολύ χρειαζόταν, και που με μόνο ένα άγγιγμά του χάθηκαν σε μέρη που δεν γνώριζε, συνοφρυώθηκε, και δεν αποκάλυψε πως μόλις λίγες ώρες νωρίτερα τους είχε εντοπίσει. Ο διεστραμμένος διευθυντής κινήθηκε προς το μέρος της για να της αφαιρέσει την σκιά θανατώνοντάς την. Ο Νόα παρ’ όλο που ήταν υπνωτισμένος δεν είχε πάψει να αγαπά την Αλίσα. Έτσι, με μία κίνηση, και σε κλάσματα του δευτερολέπτου, μπαίνει μπροστά της και πέφτει νεκρός στο πάτωμα για χάρη της πολυαγαπημένης τους. Ο πόνος της Αλίσα για τον χαμό του Νόα είναι αβάσταχτος. Νιώθει ξανά ανεξέλεγκτη την δύναμη μέσα της. Την κατακλύζει. Ξεσπά στον μοχθηρό διευθυντή της και αυτός δεν καταφέρνει να ξεφύγει από τις υπερδυνάμεις της. Η Αλίσα τηλεφωνεί στην μητέρα της, της λέει όλη την αλήθεια,και εκείνη με τη σειρά της καλεί συγγενείς-μάγους. Όλοι μαζί φτάνουν στο σχολείο και φροντιζούν να καλύψουν όλα τα ίχνη μαγείας που θα μπορούσαν να τους προδώσουν στους θνητούς. Έχοντας τελειώσει και αφότου φύγουν όλοι οι συγγενείς, η Αλίσα και η μητέρα της καλούν την αστυνομία για να τους παραδώσουν τον διευθυντή που είναι ένοχος για πολλά εγκλήματα. Τον φόνο του πατέρα της Αλίσα, του Νόα και για την κλοπή των βιβλίων και για την προσπάθεια κλοπής των λίθων. Η αστυνομία καταφθάνει στο σχολείο και βρίσκει την Αλίσα έντρομη και την μητέρα της να της συμπαραστέκεται για τον χαμό του Νόα. Ακριβώς δίπλα βρίσκεται ο λιπόθυμος διευθυντής με τα αίματα του Νόα πάνω του και κρυμμένα τα βιβλία αρχαιολογίας στο γραφείο του.
5 Οκτωβρίου
Την επόμενη μέρα, ο διευθυντής μη μπορώντας να αποκαλύψει τα μυστικά του μαγικού κόσμου, καθώς δεν θα τον πίστευε κανείς και αν αποκάλυπτε την ταυτότητά του, θα έχανε την ταυτότητά του, παραδέχτηκε όλα τα φριχτά εγκλήματα που έχει διαπράξει. Η Αλίσα επιστρέφει τους λίθους και της απονέμεται μετάλλιο γεναιότητας και βραβείο ανδρείας.
20 Δεκεμβρίου
Η ζωή της Αλίσα κυλά κανονικά, όμως υπάρχει ένα μεγάλο κενό μέσα της. Έχοντας χάσει και τον Νόα, ο πόνος είναι το μοναδικό συναίσθημά της. Προσπαθεί να προσαρμοστεί στη νέα της ζωή, αυτή της μάγισσας. Καθημερινά εξασκεί της δυνάμεις της. Είναι το μοναδικό πράγμα που την κάνει να ξεχνιέται. Η γενναιότητα όμως, που αποδεδειγμένα διαθέτει, θα είναι πάντα ο καθοδηγός της.
