Τσιάρας Λάμπρος, Παπαχρήστου Θέμις, Σαντοριναίου Μαρία, Α5
Η βίαιη συμπεριφορά στους συμμαθητές σου δεν είναι σωστή. Έχω δει να κλωτσάς, να βρίζεις, να λες συκοφαντίες και να κοροϊδεύεις παιδιά που έχουν πιο πολλά κιλά από σένα ή που έχουν κάποια ιδιαιτερότητα, ίσως άλλο χρώμα δέρματος από σένα, παιδιά ντροπαλά…. Τις προάλλες έβαλες τρικλοποδιά σε ένα συμμαθητή σου, και καθώς αυτός έπεσε κάτω, εσύ γέλαγες μαζί του. Και μια άλλη φορά τον πέταξες κάτω, τον χτύπησες και έσπασε και τα γυαλιά του. Το παράξενο είναι ότι αυτός δεν αντιδρά.
Θυμάσαι, όμως, εκείνη την ημέρα που εσύ έπεσες από το πατίνι σου, και, ενώ όλοι οι φίλοι σου σε έδειχναν γελώντας εκείνος ήταν αυτός που σου έδωσε το χέρι του, για να σε σηκώσει, παρόλο που εσύ τόσο καιρό τον κλώτσαγες και τον συκοφαντούσες στο υπόλοιπο σχολείο; Ένας φίλος μου τότε τον κάλεσε στην παρέα μας, επειδή δεν μπορούσε να τον βλέπει να του φέρονται τόσο βάναυσα. Και από τότε τον κάναμε φίλο μας.
Έχεις την αίσθηση ότι είσαι ανώτερος από όλους γύρω σου. Πρέπει να καταλάβεις πόσο κακό είναι αυτό που κάνεις. Δεν πρέπει να συμβαίνουν τέτοια περιστατικά. Γιατί τόση εχθρότητα; Αν στο σπίτι σου δεν είναι καλά τα πράγματα, σου μιλάνε άσχημα, σε χτυπάνε, πρέπει να το πεις σε κάποιον καθηγητή ή έναν ειδικό, για να σε βοηθήσει. Και όχι να κάνεις το ίδιο πράγμα στους συμμαθητές σου.
Πρέπει να καταλάβεις ότι όλοι μας, κοντοί, ψηλοί, δυνατοί ή αδύναμοι, ντόπιοι ή πρόσφυγες είμαστε ίσοι. Ακόμα κι αν έχουμε κάποια ιδιαιτερότητα. Είμαστε όλοι ανθρώπινα πλάσματα κι έχουμε ίσες ευκαιρίες. Δεν πρέπει να περιφρονούμε κανένα.
Τα παιδιά τα οποία δέχονται την παρενόχληση, είτε λεκτική είτε σωματική, ακόμη και με μηνύματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δεν ξέρεις πώς νιώθουν μέσα τους. Σίγουρα στεναχωριούνται και κλαίνε από την ντροπή που νιώθουν. Πνίγονται συναισθηματικά. Χάνουν την αυτοπεποίθησή τους. Μπορεί να φτάσουν και στην αυτοκτονία, πράγμα που έχει συμβεί ήδη.
Όμως, τη μεγαλύτερη ζημιά την παθαίνεις εσύ, επειδή χάνεις ως άνθρωπος. Επηρεάζεται η προσωπικότητα και ο χαρακτήρας σου. Γίνεσαι ρατσιστής. Μακάρι να κατάλαβες πόσο απαίσια είναι αυτή η πράξη. Σκέψου μόνο πώς θα ήταν αν το έκαναν αυτό σ’ εσένα. Αλλά εσύ το θεωρείς αυτό μαγκιά. Δεν νοιάζεσαι για τον άλλο. Σε νοιάζει μόνο ο εαυτούλης σου.
Μαγκιά, όμως, ξέρεις τι θα ήταν; Να προσφέρεις στους άλλους και να ζητάς συγγνώμη από αυτούς που πληγώνεις. Το να μειώνεις τους άλλους με σκοπό να ανέβεις εσύ ψηλότερα είναι το πιο άσχημο πράγμα που μπορεί να κάνει κάποιος.
Το γεγονός ότι ο άλλος είναι λίγο «τσουπωτός» , δε σημαίνει ότι πρέπει να τον ενοχλείς. Σταμάτα να κοροϊδεύεις τους άλλους και κάνε κάτι δημιουργικό στη ζωή σου, όπως ένα άθλημα. Έχεις νιώσει ποτέ φόβο από ένα πιο δυνατό παιδί;
Ξέρεις πώς είναι να πας στο σχολείο και να σε κοροϊδεύει κάποιος συνέχεια; Ξέρεις πώς νιώθει όταν κοιτάει γύρω για βοήθεια και το μόνο που παίρνει είναι φόβος, περισσότερος φόβος; Φοβάται ότι κάτι θα πάει άσχημα εξαιτίας ΣΟΥ .
Είναι καιρός αυτό να σταματήσει! Άλλαξε στάση! Αλλά και όλοι πρέπει να δείξουμε υπευθυνότητα. Έτσι , ίσως βοηθήσουμε να εξαλειφθεί το πρόβλημα. Τώρα συμβαίνει σε κάποιον άλλον, αλλά αύριο μπορεί να συμβεί και σ’εμάς. Ας μην παρακολουθούμε το φαινόμενο απλώς σιωπώντας.
