Νίκος Σοφιανός, Κωνσταντίνα Πάτα, Β3
Είναι σημαντικό οι καθηγητές με τους μαθητές να έχουν μια καλή σχέση εμπιστοσύνης. Για να υπάρχει συμπάθεια στον καθηγητή σου πρέπει εκείνος να γνωρίζει τους μαθητές του, όχι μόνο πώς είναι εξωτερικά (ακόμη κι αυτό συχνά δεν συμβαίνει),
αλλά και στοιχεία του χαρακτήρα τους και της προσωπικότητάς τους, ώστε να επικοινωνούμε καλύτερα.
Αυτό βέβαια προϋποθέτει ότι οι καθηγητές αγαπούν τα παιδιά, μαθαίνουν τα προβλήματά τους και τα συμβουλεύουν, τα καθοδηγούν κατάλληλα. Αλλά κατανοούν και τα λάθη που κάνουν. Πολλά από αυτά είναι λόγω εφηβείας.
Είναι φυσικά καλό ο καθηγητής να μην είναι και πολύ αυστηρός, γιατί αποθαρρύνεται ο μαθητής και τον απωθεί ακόμα και η μάθηση. Χρειάζεται να μιλάει ευγενικά κι όχι απότομα, ακόμα κι αν δεν έχει κάνει ο μαθητής κάποια άσκηση. Η παρατήρηση μπορεί να γίνει με τρόπο διακριτικό κι όχι προσβλητικό.
Εξάλλου, πώς μπορεί να ξέρει τι πραγματικά συνέβη και δεν την έκανε; Πρέπει να μπορεί να τον προσεγγίσει και εκτός των διδακτικών ωρών, για να του εμπιστευτεί το πρόβλημά του, προσωπικό ή οικογενειακό και να ζητήσει την επιείκειά του.
Γιατί όχι να μην διακόπτει για λίγο το μάθημα και για κάποιο αστείο; Είμαστε νέοι άνθρωποι και αν έχουμε για πολλές ώρες συνεχόμενα δύσκολες γνώσεις να αφομοιώσουμε, κουραζόμαστε.
Μάλιστα, με το αστείο τονώνεται και η σχέση μας κι αποκτούμε ενδιαφέρον για το μάθημα, αγαπάμε και τη γνώση γενικότερα.
Το γέλιο είναι καλό , τελικά, σε όποια τάξη κι αν είμαστε. Δεν σημαίνει ότι επειδή είμαστε στο γυμνάσιο πρέπει να ξεχάσουμε κι αυτό που στο δημοτικό, λίγα χρόνια δηλαδή πιο πριν μας έδινε τόση χαρά.
Καταλαβαίνουμε, λοιπόν ότι με τη στάση αυτή δε θα δυσανασχετεί, δεν θα αγανακτεί και δεν θα αντιδρά κι ο μαθητής στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς.
Αυτό ωστόσο δε σημαίνει ότι πρέπει κι εμείς να μη σεβόμαστε τους καθηγητές μας, αλλά να τους ακούμε όπως ακούμε και τους γονείς μας,
για να πετύχουμε κάτι καλύτερο για την πνευματική κι όχι μόνο εξέλιξή μας.
Αν τηρούμε τις ισορροπίες και από τις δύο μεριές τότε θα υπάρχει μια καλή σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσά μας. Μια σχέση ανάμεσα στο μαθητή και στον καθηγητή χτίζεται σιγά σιγά τελικά
και απαιτεί υπομονή και καλή διάθεση κι από τις δύο πλευρές.
